Μη βγει κανείς σήμερα και πει, ότι δεν φταίει η κυβέρνηση αλλά η ίδια η Εκκλησία από μόνη της, η οποία παραβίασε τις διαταγές της πρώτης.
Θα μπορούσε πολύ απλά η κυβέρνηση, να δώσει εντολές στα όργανα καταστολής αντί να σαλιώνουν το χέρι του παπά και να ραντίζουν τα μούτρα τους με νερό βρύσης, να αρχίζουν να κοπανάν κεφάλια και να μοιράζουν πρόστιμα σε όποιον παραβίαζε την απαγόρευση κυκλοφορίας. Το έκανε άλλωστε σε πολλά παραδείγματα συγκεντρώσεων όπως την ημέρα της 17Ν όσο και την 6η Δεκέμβρη.
Βέβαια υπάρχει μια τεράστια διαφορά στο υποκείμενο που δέχεται τη βία, διότι το ξυλοκόπημα σε εμμονικούς χριστιανούς θα στοίχιζε πολλές ψήφους, ενώ σε αυτούς που κατέβηκαν στις αντικρατικές συγκεντρώσεις προφανώς καταλαβαίνετε πως δεν πρόκειται για ψηφοφόρους τους. Το ό, τι οι μεν δεύτεροι τηρούσαμε όλα τα απαραίτητα μέτρα αυτοπροστασίας κατά της διασποράς του ιού και φάγαμε 300αρια και ξύλο, ενώ τους δε δεύτερους δεν τους ακούμπησε κανείς, επίσης κάτι μας λέει. Το αναφέρω αυτό, διότι δεν θέλω να βγει κάποιος και να μιλήσει για ίση διαχείριση των μεν και των δε.
Και το τελευταίο κιόλας κάπως αποδεικνύει περίτρανα πως τα μέτρα της πανδημίας και η τήρηση τους λειτουργούν και εφαρμόζονται μόνο σε όσους πραγματικά αποτελούν απειλή για το ίδιο το κράτος και όχι στο ποίμνιο, που σαν πραγματικά πρόβατα, αναμένουν την δουλική τους μοίρα που δεν είναι άλλη από το να ταΐσουν τα αχόρταγα στομάχια των αφεντάδων τους.
Εν κατακλείδι, το Κράτος και οι «φίλοι» του απέδειξαν για άλλη μια φόρα σε τι είναι ικανοί πραγματικά: στο να συνεχίσουν να διασπείρουν τον ιό χωρίς καμία κοινωνική συναίσθηση – και πως θα μπορούσαν άλλωστε εξαιτίας της αντικοινωνικής τους φύσης – με αποτέλεσμα η θανατοπολιτική τους να έρθει να προσθέσει κι άλλους εν δυνάμει νεκρούς στη ήδη μεγάλη λίστα των αποθανόντων.
Μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό. Άμα περιμένουμε από το ίδιο το κράτος να μεριμνήσει για τον άνθρωπο, σε κάποιο καιρό δεν θα υπάρχει τίποτα παρά σκοτάδι να κατακλύζει τις ζωές μας.
Οπότε το σημερινό δίλημμα που ξεπηδάει συνεχώς τον τελευταίο καιρό είναι το εξής: Ή με τον άνθρωπο ή με το σκοτάδι.