Σήμερα το πρωί κέρδισε ο δρόμος. Και ο δρόμος θα πάρει και άλλες νίκες όσο το κίνημα συνεχίζει να τον διεκδικεί.
Απέναντι στην θανατοπολιτική του κράτους και τα σχέδια φτώχειας και εξαθλίωσης των εκμεταλλευτών εις βάρος της κοινωνικής βάσης, αντιτάξαμε την έμπρακτη αλληλεγγύη και με αποφασιστικότητα μα και μαχητικότητα σπάσαμε την κρατική τρομοκρατία που επιβάλλεται σε όποιον τολμήσει να κατέβει στο δρόμο.
Η πολιτική καραντίνα που έχει επιβληθεί με πρόσχημα τον υγειονομικό έλεγχο και περιορισμό της πανδημίας, μας έχει γίνει αντιληπτή εδώ και καιρό. Δεν αποσκοπεί πουθενά αλλού, παρά να απομονώσει τα κινήματα και να σαρώσει οποιονδήποτε φέρει αντίθετη άποψη στην πολιτική της εξουσίας. Μια πολιτική επιβεβλημένης σιωπής, που τα χέρια αυτών που την εφαρμόζουν είναι γεμάτα με αίματα από το μένος με το οποίο χτυπάνε τα σώματα των ανυπότακτων. Μια πολιτική απάνθρωπη, όπου στο όνομα της ο θάνατος απέναντι στους φτωχούς θριαμβεύει, χωρίς να αναλογίζεται το κόστος.
Θα παρατήρησε κανείς στη Θεσσαλονίκη με τι οργή χτυπούσε η στρατιά των μπάτσων, τα κεφάλια αγωνιστών, ανθρώπων οι οποίοι προσπαθούν να αντικρούσουν εν καιρώ πανδημίας, την κατασταλτική κρατική πολιτική η οποία στη συγκεκριμένη συγκυρία έχει βρει καλά πατήματα για να εντατικοποιηθεί ακόμη περισσότερο.
Η οπισθοχώρηση του κινήματος και η αλλαγή των συσχετισμών ανάμεσα στο κράτος και τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, έχει παραχωρήσει κάμποσο χώρο στο πρώτο τον τελευταίο καιρό. Ωστόσο, η μικρή νίκη που πετύχαμε σήμερα, ας αποτελέσει ένα πρώτο παράδειγμα για το τι μπορεί να καταφέρει η δημόσια οργανωμένη κίνηση μας στον δρόμο. Όπως το κράτος επιτίθεται συνολικά και συγκεκριμένα στην κοινωνική βάση, έτσι και η τελευταία οφείλει να συνολικοποιήσει τα ζητήματα που την προβληματίζουν για μια οργανωμένη και συσπειρωμένη αντεπίθεση από τα κάτω στους από τα πάνω.
Ο δρόμος είναι το πεδίο μάχης ενός κοινωνικού πολέμου που καλούμαστε όχι μόνο να αποτρέψουμε την επεκτατικότητα του εχθρού αλλά να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε ξανά τον μεγαλύτερο χώρο που αρμόζει στα κοινωνικά επαναστατικά κινήματα. Η μαζικοποίηση και η κινητοποίηση του κόσμου στα κινήματα, αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά απέναντι στην εκστρατεία αφαίμαξης που έχει εξαπολύσει το κράτος απέναντι στους πληβείους. Με όρους συνέπειας και ενότητας τόσο στη δράση όσο και στη βάση, η ρήξη με τους εξουσιαστές είναι αναμενόμενη. Απέναντι στο σχέδιο της «νέας» κανονικότητας και της «νέας» κοινωνικής οργάνωσης με χαρακτηριστικά δυστοπίας, που βρίσκει εφαρμογή υπό το δόγμα της προληπτικής αντιεξέγερσης, εμείς συνεχίζουμε και φέρουμε την εξέγερση, ως το δικό μας αντισχέδιο αυτής της «νέας» κοινωνικής οργάνωσης που επιχειρείται να επιβληθεί από τους από τα πάνω.
Για αυτό και η κατάκτηση του δημόσιου χώρου είναι μονόδρομος. Στο δρόμο, στο δρόμο και ξανά στο Δρόμο!