Στις 18 Γενάρη 2021 ψηφίστηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων η παραχώρηση του λόφου Στρέφη στην εταιρεία real estate «Prodea Investments» έναντι 1 εκατομμυρίου ευρώ προς εκμετάλλευση και ανάπλαση του κατόπιν πρότασης Μπακογιάννη και της παράταξής του.
«Αυτός ο λόφος οφείλει να ξαναγίνει μια διέξοδος από την πόλη, μέσα στην πόλη» έγραψε ο Μπακογιάννης κατόπιν της απόφασης.
Αυτός ο λόφος ήταν και είναι η μοναδική διέξοδος για χιλιάδες ανθρώπους του κέντρου και πέριξ αυτού εδώ και χρόνια. Διέξοδος πέρα από την εμπορευματοποίηση. Ένας χώρος που για χρόνια αποτελεί ζωντανό σημείο για νεολαίους και κατοίκους. Ζωντανό σημείο των από τα κάτω.
Ένας ζωντανός χώρος που, ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, αποτελεί στόχευση για το κράτος χρόνια τώρα. Ας θυμηθούμε το πρόσφατο 2018, όταν συνεργεία του Δήμου έχτισαν μια μάντρα στην είσοδο της «ταράτσας» του λόφου, την οποία αργότερα γκρέμισαν συλλογικότητες και θαμώνες.
Αυτόν τον ζωντανό χώρο θέλει να καταπνίξει το κράτος. Γιατί οι επιχειρήσεις ανάπλασης-ή καλύτερα gentrification-κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι. Είναι επιχειρήσεις καταστολής και αναδιατύπωσης του δημόσιου χώρου με τρόπο τέτοιο που να εκτοπίσει, με τρόπο τέτοιο που μην χωράει τους από τα κάτω αυτού του κόσμου, που είναι και αυτοί των οποίων είναι οι ζωτικοί τους χώροι και, εν προκειμένω, και όσων αγωνίζονται και κινούνται για χρόνια στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων. Είναι επιχειρήσεις καταστολής και διαμόρφωση μιας πόλης ασφυκτικής, μιας πόλης απότοκο ενός κόσμου που δεν μας χωράει.
Φυσικά, εντάσσεται σε ένα ευρύτερο κατασταλτικό σχέδιο που αγγίζει και τους χώρους μας. Ποιος ξεχνάει τις κατασταλτικές επιχειρήσεις των μπάτσων στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, της πλατείας Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη και της πλατείας Καλλιθέας στη Θεσσαλονίκη στην προηγούμενη καραντίνα. Ποιος ξεχνάει τον μεγάλο περίπατο, ο οποίος ναι μεν αποδείχτηκε φιάσκο, αλλά έρχεται ταυτόχρονα με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και στρώνει το έδαφος για την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου, κεντρικό δρόμο κυκλοφορίας στο κέντρο της πρωτεύουσας και σημείο αναφοράς για τις διαδηλώσεις και τους αγωνιζόμενους-διακαής πόθος της κυρίαρχης στρατηγικής για την καταστολή του χώρου.
Αλλά αποτελεί, ταυτόχρονα, και κομμάτι ενός κατασταλτικού σχεδίου που αφορά την περιοχή των Εξαρχείων και δουλεύεται καιρό τώρα. Πολλά χρόνια τώρα επιχειρείται ένα συνολικό σχέδιο gentrification της περιοχής των Εξαρχείων για προφανείς λόγους. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από την καταστολή όσων συναντιούνται και αγωνίζονται, την καταστολή της νοηματοδότησης της γειτονιάς, της ίδιας της ιστορίας και της συλλογικής μνήμης των από τα κάτω, την καταστολή των γεγονότων που δημιούργησε η συνάντηση των αγωνιζόμενων στο δημόσιο πεδίο που προσέφερε μια γειτονιά συνυφασμένη με τους αγώνες.
Η στρατοπέδευση των ναρκομαφιών στην πλατεία με τις πλάτες των μπάτσων, η μαζική αγορά διαμερισμάτων από εταιρείες για εκμετάλλευση μέσω της πλατφόρμας Airbnb και η επακόλουθη αύξηση των ενοικίων, τα δεκάδες μαγαζιά διασκέδασης, η πρόταση για τη γραμμή μετρό που θα περνάει από την πλατεία Εξαρχείων αλλά και οι μεθοδεύσεις μετατροπής του Πολυτεχνείου από κέντρο αγώνα και κέντρο των αγώνων σε μουσείο, που σήμερα παίρνει σάρκα και οστά, οι εκκενώσεις καταλήψεων και οι επιθέσεις σε αυτοοργανωμένους χώρους του αγώνα, ολοκληρώνουν το παζλ ενός καλά σχεδιασμένου και πολυεπίπεδου σχεδίου εξαφάνισης όποιου προσπαθεί να πάρει μια ανάσα, να συναντηθεί, να γνωριστεί, να επικοινωνήσει, να συλλογικοποιηθεί και να αντισταθεί. Σε αυτό το παζλ εντάσσεται και η παραχώρηση του λόφου Στρέφη.
αφίσα από παλιότερη εκδήλωση στο Λόφο του Στρέφη
Και για να τελειώνουμε, οι δημόσιοι χώροι μας ανήκουν. Είναι ποτισμένοι με τα βράδια μας, τα πρωινά μας, τις σχέσεις μας, τα λόγια που ανταλλάξαμε, τις αγκαλιές και τα φιλιά μας, τις χαρές και τις λύπες μας που θελήσαμε να τις περάσουμε με τους πιο όμορφους φίλους μας ή με τους πιο όμορφους αγνώστους που μόλις συναντήσαμε έχοντας στα πόδια μας την Αθήνα. Την Αθήνα, που εμείς γνωρίζουμε όσο κανένας Μπακογιάννης. Την Αθήνα των αγωνιζόμενων, των εργατών και των εργατριών, των φοιτητών και των φοιτητριών, των προσφύγων και των μεταναστών, των τοξικοεξαρτημένων, της κοινωνίας όλης που βρήκε λίγο χώρο στο λόφο τόσα χρόνια για να πάρει μια ανάσα από τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που επελαύνει σε κάθε πεδίο της καθημερινότητάς της.
Αυτοί δεν είναι οι δρόμοι που γνωρίσαμε
Αλλότριο πλήθος έρπει τώρα στις λεωφόρους
Αλλάξαν και των προαστίων οι ονομασίες
Μ. Αναγνωστάκης