Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης εν όψει της πανελλαδικής ημέρας δράσης για την στήριξη της απεργίας πείνας του Θ. Πικάση, απεργό πείνας από τις 5/7
Πέμπτη 19/9 στις 19:00, Τσιμισκή με Ναυαρίνου
Ο Θανάσης Πικάσης έχει ξεπεράσει μέχρι σήμερα τους δύο μήνες από τότε που προχώρησε σε απεργία πείνας. Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού και η κατάσταση της υγείας του όλο και χειροτερεύει με αποτέλεσμα να εμφανίζει ρίγη, πυρετούς και έντονους πόνους στο σώμα ενώ παράλληλα το βάρος του έχει μειωθεί σημαντικά.
Η απεργία πείνας ξεκίνησε, όταν έγινε η μεταγωγή του από τις φυλακές Κορυδαλλού στις φυλακές της Πάτρας. Αυτή η μεταγωγή καθιστά αδύνατη την παρακολούθηση των σπουδών του στο ΙΕΚ Κορυδαλλού και στο τμήμα των Ηλεκτρολόγων Ηλεκτρονικών Μηχανικών στο ΠΑΔΑ με αποτέλεσμα να χάσει την εξεταστική του.
Η στήριξη στον αγώνα του Πικάση ήταν εμφανής από την πρώτη στιγμή, τόσο από τους φυλακισμένους της Α' Πτέρυγας Κορυδαλλού, όσο και από αλληλέγγυο κόσμο εκτός φυλακών και την διευθύντρια του ΙΕΚ στο οποίο φοιτεί σε μια προσπάθεια ανάδειξης της σημασίας που έχει για τους φυλακισμένους να μπορούν να έχουν πρόσβαση στην δημόσια παιδεία.
Από την πρώτη στιγμή η στάση του κράτους απέναντι στον Πικάση ήταν άκρως εκδικητική, όπως είναι πάντα απέναντι σε αγωνιστές, σε ανθρώπους που δεν διστάζουν να βάλουν ανάχωμα ακόμα και την ζωή τους ώστε να έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Μέχρι και σήμερα δεν έχουν εξεταστεί τα αιτήματα του Θ. Πικάση, ενώ το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αλλά και τα συμβούλια του αδιαφορούν πλήρως για τον δίκαιο αγώνα του.
Ο αγώνας του Πικάση πέρα από αδιαμφισβήτητα δίκαιος, είναι -ή οφείλει να γίνει- συλλογικός. Στο πρόσωπό του, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα τα αποτελέσματα του εξουσιαστικού τρόπου οργάνωσης της σύγχρονης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας στην οποία η ελεύθερη βούληση και η αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου εξαντλείται στο βαθμό που δεν συγκρούεται με τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας. Ενός συστήματος, στο οποίο η ανθρώπινη ζωή έχει χάσει την αυταξία της και υποτιμάται διαρκώς, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, ενίοτε και εγκλεισμού εντός και εκτός των τειχών των φυλακών.
Ο εγκλεισμός λοιπόν σημαίνει την απόλυτη παράδοση της ζωής των κρατουμένων στις αυταρχικές διαθέσεις και τον έλεγχο της κρατικής κυριαρχίας. Ο στόχος πλέον είναι η ηθική-πνευματική-οικονομική εξόντωσή τους και οποιαδήποτε ανάγκη τους αποκλείεται. Κατά συνέπεια, δεν μπορούν να σπουδάζουν, να παίρνουν άδειες, να έχουν γενικά τους ελάχιστους αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης.
Μάλιστα, στη γενική κατεύθυνση που υπαγορεύει ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός του κράτους και του κεφαλαίου, ο αποκλεισμός τείνει να γίνει γενική συνθήκη καθώς τα κοινωνικά αγαθά γίνονται ολοένα και λιγότερο προσβάσιμα προς όφελος των λίγων. Οι ιδιωτικοποιήσεις και τα διάφορα αντιδραστικά νομοσχέδια στοχεύουν ακριβώς σε αυτό, αποκλείοντας συνεχώς περισσότερο τη κοινωνική βάση από την παιδεία, την υγεία, τη στέγαση κτλπ.
Ως αναρχικοί/ές φοιτητές/τριες παλεύουμε για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, χωρίς εξουσιαστές και υποτελείς, που θα λειτουργεί με γνώμονα τη κοινωνική αυτοδιεύθυνση. Στον κόσμο αυτό δεν θα υπάρχουν φυλακές, τείχη και σύνορα και τα κοινωνικά αγαθά θα τίθενται στη διάθεση όλης της κοινωνίας προς όφελός της. Η παιδεία που οραματιζόμαστε θα είναι ελευθεριακή, χωρίς ταξικούς φραγμούς και θα χωράει όλους τους Πικάσηδες και τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου. Γι’ αυτό, επιλέγουμε τον οργανωμένο αναρχικό αγώνα και δηλώνουμε ότι απέναντι στην κρατική καταστολή, την καπιταλιστική βαρβαρότητα, τον κόσμο χωρίς εναλλακτική που μας παρουσιάζουν, εμείς θα στεκόμαστε πάντα αλληλέγγυοι δίπλα σε όσους δεν φιμώνονται και υπερασπίζονται την ζωή και την ελευθερία.
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ Θ.ΠΙΚΑΣΗ
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere
