Στις 9 Νοεμβρίου οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Αναρχικής Συνέλευσης Φοιτητών/τριών Quieta Movere αποφασίζουν να ανοίξουν έναν νέο κατειλημμένο χώρο στο ΑΠΘ, συγκεκριμένα στο παλιό κυλικείο της Θεολογικής Σχολής. Μέσα σε μια ευρύτερη περίοδο γενικευμένης κρατικής καταστολής που δεν έχει στόχο απλώς τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, αλλά έχει θέσει ως αιχμή τον αφανισμό των κατειλημμένων χώρων, μια τέτοια κίνηση δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητη.
Θεωρήσαμε σημαντικό να τονίσουμε με ξεχωριστή τοποθέτησή μας τη σημασία που έχει για το ευρύτερο κίνημα το άνοιγμα νέων κατειλημμένων χώρων, θέλοντας να συνεισφέρουμε στην έμπρακτη αλληλεγγύη σ’ αυτούς, να αναδείξουμε τον ρόλο τους στον αναρχικό αγώνα και να προωθήσουμε έτσι μια κουλτούρα υπεράσπισης των καταλήψεων σ’ όλα τα επίπεδα (πολιτικό, κοινωνικό, ηθικό), μια κουλτούρα αντίστασης κι αγώνα ενάντια σ’ ένα κλίμα ηττοπάθειας και παραίτησης. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε εκ νέου τους λόγους για τους οποίους είναι σημαντικές οι καταλήψεις, καθώς αυτό έχει γίνει στην πλειοψηφία των τοποθετήσεών μας, θα πούμε απλώς ότι δεν μας αρκεί να βγάζουμε ανακοινώσεις όταν δέχεται καταστολή μια κατάληψη, αλλά προτιμούμε να γράφουμε κείμενα και να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σ’ όλα τα επίπεδα όταν ανοίγει μία ή όταν ανακαταλαμβάνεται, όπως κάναμε στο παρελθόν για την περίπτωση της Rosa Nera στα Χανιά.
Έτσι, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που αγωνίζονται στους χώρους των πανεπιστημίων απέδειξαν ότι νέα εγχειρήματα μπορούν όντως να υπάρξουν, αρκεί να υπάρχει η θέληση, η διάθεση, το μεράκι και το πείσμα για να μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά. Απέδειξαν στην πράξη ότι το μέσο της κατάληψης και η γείωση των αγώνων μας σε διάφορα πεδία, από τις γειτονιές μέχρι τα πανεπιστήμια, παραμένουν σημαντικά εργαλεία κι επιδιώξεις για το ευρύτερο ελευθεριακό κίνημα κι όχι ρητορικές ασκήσεις. Απέδειξαν ότι οι συλλογικές αντιστάσεις παραμένουν ζωντανές κι έχουν μέσα τους το στοιχείο της δημιουργίας, τα κύτταρα του νέου κόσμου που κουβαλάμε μέσα μας.
Φυσικά, η συγκεκριμένη κίνηση δεν ήταν η μοναδική απάντηση απέναντι στο διαρκές κύμα καταστολής των κατειλημμένων χώρων. Η ανακατάληψη του Κατειλημμένου Κοινωνικού Κέντρου Ζιζάνια τον περασμένο μήνα και ο συνεχής αγώνας με επανειλημμένες ανακαταλήψεις του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου στην Αθήνα δείχνουν ότι οι δυνάμεις του κόσμου του αγώνα συνεχίζουν να αντιστέκονται με μαχητικούς όρους απέναντι στην ένταση της κρατικής καταστολής. Οι κινήσεις αυτές λειτουργούν σωρευτικά, προκαλώντας ρωγμές στο υπάρχον και δημιουργώντας μια συνολική, δυναμική απάντηση απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο, απέναντι στην ενσωμάτωση μιας πολιτικής της ήττας των κινημάτων. Πρέπει, επομένως, να πυκνώσουν, να γίνει πράξη το σύνθημα «δέκα, εκατό, χιλιάδες καταλήψεις», να οργανωθούν.
Ως κατάληψη Libertatia εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας τόσο στο νέο Ελευθεριακό Στέκι Primavera όσο και στα Ζιζάνια και το ΑΣΠ για το πείσμα, τη μαχητικότητα και τους νέους δρόμους που ανοίγουν. Υπερασπιζόμαστε τις κατειλημμένες δομές αγώνα σ’ όλα τα επίπεδα, στηρίζουμε τα νέα εγχειρήματα μακριά από οπορτουνιστικές λογικές, ενισχύουμε την αντίσταση σε κράτος και καπιταλισμό φέρνοντας στο μυαλό μας εικόνες από το μέλλον.
ΔΕΚΑ, ΕΚΑΤΟ, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΥΛΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ PRIMAVERA
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΖΙΖΑΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΣΠ
Κατάληψη Libertatia
24.11.2023