Στις 12/06 στάλθηκε από τον κοσμήτορα Επιστημών Υγείας του ΔΠΘ "επίσημη επιστολή" σύμφωνα με την οποία το Ανοιχτό Αναγνωστήριο καλούταν να παραδώσει τα κλειδιά του χώρου εντός 15 ημερών. Πρόσχημα αποτελούν οι δήθεν εργασίες που θα γίνουν στον χώρο με στόχο την "αξιοποίηση" του.
Η εκκένωση ελεύθερων χώρων εντος και εκτός των σχολών αποτελεί βασική σελίδα στον κρατικό σχεδιασμό και το υποκριτικό ξαφνικό ενδιαφέρον των πρυτανειών για χώρους, στέκια, καταλήψεις που πιο πριν παρέμεναν αναξιοποίητοι ευθυγραμμίζεται με τα σχέδια για την ολοένα και εντονότερη επιβολή ενός πανεπιστημίου της κρατικοκαπιταλιστικής βαρβαρότητας. Τα τελευταία χρόνια έχουν κατατεθεί και ψηφιστεί μια σωρεία νομοσχεδίων με πιο πρόσφατα τον 4777 και την αναθεώρηση του άρθρου 16, με απώτερο στόχο να την εμπορευματοποίηση των ιδρυμάτων, την όξυνση των ταξικών φραγμών, τις διαγραφές και τα πειθαρχικά, τον έλεγχο (κάμερες, μπάτσοι κλπ) και την αποστείρωση. Δεν μπορούμε να βγάζουμε εκτός εξίσωσης την πρόσφατη Σύνοδο των Πρυτάνεων που αποτέλεσε την επιτομή της επιθετικής μεθόδευσης της πλήρους αναδιάρθρωσης των ΑΕΙ, καθιστώντας σαφή τον σχεδιασμό για αυταρχικό έλεγχο τόσο με πειθαρχικά και διαγραφές φοιτητ(ρι)ών όσο και με περαιτέρω κατασταλτικά μέτρα και επιχειρηματοποίηση των ιδρυμάτων.
Δεν γίνεται να παραγνωρίζουμε τον καίριο ρόλο που διαδραματίζει το ΔΠΘ στην συνολική επίθεση που εξαπολύουν κράτος και πρυτανικές αρχές με σκοπό την περαιτέρω εντατικοποίηση των σπουδών μας, τον έλεγχο και την αποστείρωση. Όλα αυτά δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από τα ψρυδοπροσχήματα βελτιώσης των όρων σπουδών και μέριμνας προς την φοιτητική κοινότητα. Πολύ περισσότερο αποδεικνύεται από την μεθοδικοτητα με την οποία το ΔΠΘ προωθεί τις συνεργασίες του πανεπιστημίου με εταιρείες, τις εξαγγελίες για συγχωνεύσεις τμημάτων, την μηδαμινή φοιτητική μέριμνα ( μετακινήσεις, στέγαση, σιτιση) και συνάμα την επιβολή "απαγόρευσης" εκδηλώσεων κατά αντιστοιχία με τα υπόλοιπα ιδρύματα της χώρας.
Εχει δέκα χρόνια τώρα που το Αναγνωστηρίο αποτελεί αυτοδιαχειριζόμενο χώρο στο κέντρο της Αλεξανδρούπολης που έχει στεγάσει και συνεχίζει να στεγάζει πολιτισμικές δράσεις, πολιτικές συνελεύσεις, εκδηλώσεις, κοινωνική κουζίνα, με όρους αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης όπως φάνηκε ιδιαίτερα κατά την περίοδο των πυρκαγιών στον Έβρο αλλά και με την οργάνωση αντιφασιστικού δικτύου της πόλης. Έχει αποτελέσει το εφαλτήριο για την συνάντηση, την συλλογικοποίηση του κόσμου και την καλλιέργεια συνειδήσεων, πέρα και έξω από το ασφυκτικό πλαίσιο που θέτει το κράτος αλλά και οι πρυτανικές αρχές στα εκάστοτε πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας.
Απέναντι στο πανεπιστήμιο των ταξικών φραγμών, των σχεδίων ασφαλείας-επιτήρησης και του κέρδους, προτασσουμε τον αδιαμεσολάβητο αγώνα. Όσο εντατικοποιούν την ολομέτωπη επίθεση, να θέσουμε τις ανάγκες μας στο επίκεντρο, να εντείνουμε τα δίκτυα συλλογικοποίησης και αλληλεγγύης πανελλαδικα και πιο επιτακτικά από ποτέ να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να οργανωθούμε στην βάση και να εναντιωθούμε στην πολιτική κράτους και κεφαλαίου που βάζει τις ανάγκες μας ως κόστος και στο περιθώριο.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΜΠΟΛΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗΣ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere