Κοινός παρονομαστής αυτών των φωτογραφιών, ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, είναι η συλλογική δράση, ο αγώνας, η αλληλεγγύη των από τα κάτω, οι συντροφικοί δεσμοί, οι λέξεις που αποκτούν δύναμη και υπόσταση μέσα από τα συνθήματά μας

Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί μια σύντομη κατάθεση «συλλογικών σκέψεων» από προσωπική σκοπιά για την ημέρα της 17 Νοέμβρη όπως βιώθηκε τουλάχιστον στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Αφιερωμένο στους καρδιακούς συντρόφους και συντρόφισσες και σε όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται απέναντι στο απάνθρωπο Κτήνος.

Τα τελευταία χρόνια στον Βόλο συντελείται μια πρωτοφανής επίθεση στην κοινωνία και στο φυσικό κόσμο, στον αέρα, το νερό και το δημόσιο χώρο.

Δημιουργία νέας εργατικής συλλογικότητας στον Κλάδο του Επισιτισμού-Τουρισμού γιατί «η ανάγκη των ημερών, μας έδειξε πως είναι πιο επιτακτικό από ποτέ η προάσπιση των συλλογικών διαδικασιών με όρους βάσης, οργάνωσης, δρόμου. Στις γαλέρες που φτιάχνουν μόνη απάντηση συνδικαλισμός ταξικός, μαχητικός, ακηδεμόνευτος.»

Οι εργαζόμενοι/ες του ΚΥΝ της ΑΡΣΙΣ Κυψέλης & οι εργαζόμενοι στις δομές στο Πρόγραμμα Φιλοξενίας στην Κω, Λέρο, Ρόδο & Σάμο βρίσκονται στην γνωστή θέση να αγωνίζονται για την διατήρηση των θέσεων εργασίας τους και την προάσπιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων

Μέσα σε συνθήκες πανδημίας που επιταχύνουν την επίθεση του κράτους και των αφεντικών στην εργατική τάξη και την κοινωνία συνολικά, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό και σημαντικό να δημιουργούνται ταξικές πρωτοβουλίες οργάνωσης των εργαζομένων και αντίστασης στα σχέδια των αφεντικών.