ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟΥ 15-16-17/11 ΚΑΙ ΣΤΗΝ
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ 17/11 - 17:00- Πολυτεχνείο
Φέτος συμπληρώνονται 51 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Για εμάς η εξέγερση του 73, δεν αποτελεί απλά μια ημερομηνία εορτής. Είναι ένα ραντεβού αντίστασης, μνήμης και αγώνα από το οποίο θέλουμε από το οποίο θέλουμε να αντλήσουμε κοιτώντας στο αύριο. Η ανυποχώρητη αντίσταση της κοινωνικής βάσης ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, οι στιγμές αυταπάρνησης και επιμονής των αγωνιζόμενων, δείχνουν το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να οδεύσουμε, συλλογικά και αποφασιστικά,για να υπερασπιστούμε εκ νέου τη ζωή και την αξιοπρέπεια ενάντια στον κρατικό και καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό που βιώνουμε.
51 χρόνια μετά, βλέπουμε όλα τα κεκτημένα της εξέγερσης του ’73 να καταπατώνται. Το σύνθημα ψωμί-παιδεία-ελευθερία παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ, με το βάθεμα της ακρίβειας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης της κοινωνικής βάσης, την ολομέτωπη επίθεση κράτους-κεφαλαίου στη δημόσια-δωρεάν παιδεία και υγεία, την υποτίμηση και αμφισβήτηση βασικών ελευθεριών μας. Οι αμέτρητες συλλήψεις αγωνιστών, οι εκκενώσεις καταλήψεων και στεκιών, τα στημένα κατηγορητήρια, οι ξυλοδαρμοί, οι εκδικητικές απολύσεις συνδικαλιστών συνεχίζουν να αποτελούν βασικές πρακτικές της εξουσίας ενάντια στους αγωνιζόμενους.
Όλα αυτά που έχουμε σήμερα ως δεδομένα, όσον αφορά το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αποτελούν κατακτήσεις εκείνης της εξέγερσης. Η κατοχύρωση του πανεπιστημιακού ασύλου επετεύχθη με το αίμα των αγωνιστών/ριών, που ύψωσαν το ανάστημά τους απεναντι στην χούντα των συνταγματαρχών.
Σήμερα, βλέπουμε το πανεπιστήμιο από χώρο ιδεών, ελευθεριών και αγώνων να μετατρέπεται σε αποστειρωμένο και συντηρητικό, ένω συγχρόνως το κεκτημένο κοινωνικό αγαθό της παιδείας σταδιακά παύει να υφίσταται μέσω των αναδιαρθρώσεων και των ταξικών φραγμών. Οι εισβολές των αστυνομικών δυνάμεων μέσα στο κάμπους καθιστώντας το σε εμπόλεμη ζώνη, ο συνεχής έλεγχος, η καταστολή και οι συλλήψεις είναι μια συνθήκη όπου κανείς θα περίμενε να συναντήσει σε ένα καθεστώς ολοκληρωτισμού. Το ρόλο του στρατού πλέον έχουν αναλάβει τα ΜΑΤ και λοιπές δυνάμεις οι οποίες διαρκώς αναβαθμίζονται για να καταπολεμήσουν τον "εσωτερικό" εχθρό και τις αντιστάσεις του.
Για αυτούς και για άλλους τόσους λόγους, το επερχόμενο τριήμερο του Πολυτεχνείου, πρέπει να αποτελέσει μαζική απάντηση εκφρασμένη στο πεδίο του δρόμου. Να σταθούμε πλάι ο ένας στην άλλη, αγωνιζόμενοι/ες ενάντια στους δυνάστες μας. Μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους, τις γενικές συνελεύσεις, τις καταλήψεις, τις πορείες και τις συγκρούσεις, να στήσουμε αναχώματα απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Με όπλο μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη να εναντιωθούμε στον γραφειοκρατικό υποταγμένο συνδικαλισμό, που υιοθετεί χρονια τωρα την πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης.
ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ
Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ
Όλες οι πτυχές της καταστολής αποτελούν στόχευση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, αλλά και μέσο ευκολότερης υλοποίησής της. Μέσα από την εντατικοποιημένη εκπαιδευτική διαδικασία κάθε φοιτήτρια διδάσκεται μία νοοτροπία ανταγωνισμού και εκμετάλλευσης με στόχο την προσωπική ανέλιξη, ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται και το απαραίτητο πειθαρχημένο, ευέλικτο, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Αναδιάρθρωση λοιπόν, με αποκορύφωμα τον νόμο 4777 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, δεν είναι μόνο η είσοδος των μπάτσων στα πανεπιστήμια, είναι η υποβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και η εντατικοποίηση, πειθάρχηση, υποταγή των φοιτητ(ρι)ών και η στοχοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. Είναι τα κλειδώματα των πανεπιστημιακών χώρων, η κατάργηση του ασύλου, τα πειθαρχικά συμβούλια, οι διαγραφές φοιτητ(ρι)ών στο ανώτατο όριο φοίτησης. Μέτρο το οποίο μπαίνει σε εφαρμογή απο τον Σεπτέμβρη του 25'. Όλες αυτές οι νομοθετικές αλλαγές και οι παρεμβάσεις στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση τέμνονται στην ολοένα αυξανόμενη επίθεση της εξουσίας στο πανεπιστημιακό άσυλο και στα όσα αυτό πρεσβεύει για τους αγώνες όλων των καταπιεζόμενων, φοιτητών και μη.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ – ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
Η εξέγερση λοιπόν του Πολυτεχνείου του ’73 μάς δείχνει τον δρόμο και τον τρόπο για να αμφισβητήσουμε στην πράξη τους καταπιεστές μας. Κοιτώντας το σήμερα και σχεδιάζοντας το μέλλον, να αντιληφθούμε και να διασώσουμε την αγωνιστική μνήμη μακριά απο την κρατική ενσωμάτωση και να της δώσουμε συνέχεια στοχεύοντας στις εξεγέρσεις του αύριο.
Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως η δύναμη των καταπιεσμένων όταν αγωνίζονται συλλογικά και από τα κάτω απέναντι στο σύστημα που παράγει την εκμετάλλευση και την υποδούλωση, είναι η μόνη που μπορεί να αμφισβητήσει στην πράξη τη φαινομενική «παντοδυναμία» των καταπιεστών μας. Να οργανώσουμε συλλογικά και από τα κάτω τις αντιστάσεις εντός του πανεπιστημίου ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται τα κεκτημένα μας. Είναι στο χέρι μας να ξεπεράσουμε τη μιζέρια και την αποπολιτικοποίηση της εποχής και να βρεθούμε όλοι/ες μαζί δυναμικά στους δρόμους.
Η ΜΝΗΜΗ ΤΡΕΦΕΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΥΓΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ ΕΣ
ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΜΑΣ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ – ΜΑΧΗΤΙΚΑ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ
Αυτοοργανωμένο Σχήμα Αρχιτεκτονικής