Τη Δευτέρα 22/2 πραγματοποιείται η κατάληψη του κτηρίου διοίκησης της Πρυτανείας ΑΠΘ με απόφαση τριών Φοιτητικών Συλλόγων. Άμεσα, και λίγες μόλις μέρες από την ψήφιση του νέου εκπαιδευτικού νόμου, πραγματοποιείται η εφαρμογή του. Με προσωπική ευθύνη του πρύτανη Παπαϊωάννου πάνοπλα αστυνομικά σώματα εισβάλλουν στον πανεπιστημιακό χώρο, εισβάλλουν στην Κατάληψη και εκκενώνουν την κατάληψη συλλαμβάνοντας 31 άτομα, ξυλοκοπώντας και βασανίζοντας πολλούς εξ αυτών. Η ωμή βία των αστυνομικών δυνάμεων και το όργιο καταστολής που ακολούθησε περιγράφουν τις διατάξεις του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη. Οι αστυνομικές δυνάμεις μέσα στο campus και οι ξυλοδαρμοί φοιτητών σηματοδοτούν το δόγμα της επίθεσης στο φοιτητικό κίνημα μέσω της θεσμοθέτησης ειδικού σώματος αστυνομίας, πειθαρχικών – δικαστηρίων, κυκλωμάτων παρακολούθησης, διαγραφών και γενικώς ένταση της επιτήρησης και επιβολής της πειθάρχησης. Ο συγκεντρωμένος κόσμος κατάφερε να αμφισβητήσει στην πράξη την αστυνομική επιβολή. Η ανακατάληψη του κτηρίου με την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων σήμανε την αρχή της πρώτης μεγαλειώδης αμφισβήτησης του νόμου που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί.
Η κατάληψη της πρυτανείας ακολουθεί το νήμα των εκδηλώσεων αντίστασης του φοιτητικού κινήματος στο νόμο Κεραμαέως-Χρυσοχοΐδη. Η παρουσία και η συνάντηση των φοιτητών/τριών στις κινητοποιήσεις, η δυναμική της διαδήλωσης την ημέρα ψήφισης και η στήριξη όλων των επιμέρους δράσεων προετοίμασαν το έδαφος για όσα έμελλε να ακολουθήσουν, την συσπείρωση του κόσμου, την ετοιμότητα του, την αντίσταση που αναπτύχθηκαν στο Κατειλημμένο Κέντρο Αγώνα της Πρυτανείας. Οι μερικές εκατοντάδες φοιτητών/τριών που κινητοποιήθηκαν από τις αρχές του Γενάρη κατάφεραν μέσω της συστηματικής δράσης τους να συσπειρώσουν πλήθος κόσμου και να προβούν -ως χιλιάδες πλέον- σε μαχητικές κινήσεις, όπως η κατάληψη της πρυτανείας.
Ο αγωνιζόμενος κόσμος στήριξε μαζικά τους συλληφθέντες/εισσες της αστυνομικής εισβολής, εκκινώντας από την πρυτανεία και κατακλύζοντας τον δρόμο έξω από τα δικαστήρια σε μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης των τελευταίων ετών. Την ίδια εβδομάδα χιλιάδες άτομα εκτόπισαν την ασφυκτική αστυνομική παρουσία στο δρόμο, ισοπέδωσαν τον φόβο της αυξανόμενης κρατικής τρομοκρατίας και στάθηκαν δυναμικότερα από ποτέ απέναντι στον νόμο, στον πρύτανη και τους υπερασπιστές του. Οι άνθρωποι της Κατάληψης της Πρυτανείας από την αρχή βρίσκονταν στο δρόμο× στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Δ. Κουφοντίνα, τις μεγαλειώδεις πανεκπαιδευτικές πορείες, την 8η Μάρτη και οποιαδήποτε κινητοποίηση δημιουργήθηκε εντός και εκτός πανεπιστημίων.
Η Κατάληψη ως όπλο του φοιτητικού κινήματος & η επανοικειοποίηση του Ασύλου.
Η οργανωμένη από τα κάτω συντονισμένη δράση των φοιτητών/τριών απέδειξε στην πράξη ότι οι καταλήψεις αποτελούν ένα όπλο στην πάλη ενάντια στην υποβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου που στηρίζονται από την πλειοψηφία του φοιτητικού σώματος. Ο κόσμος που στήριζε την Πρυτανεία διαρκώς αυξανόταν μαζί και οι φοιτητικοί σύλλογοι που λάμβαναν αποφάσεις να συμμετέχουν. Η συσπείρωση ετερόκλητων ανθρώπων στη βάση της αυτοοργάνωσης θέτει το πλαίσιο αμφισβήτησης της ξύλινης ροπής των παρατάξεων, των θεσμικών και συμβιβασμένων πολιτικών φορέων που επιθυμούν να επικυριαρχήσουν εις βάρος του φοιτητικού κινήματος. Η ριζοσπαστικοποίηση μέσα από τις διαδικασίες αγώνα αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την αναζωογόνηση των φοιτητικών συλλόγων ως πραγματικών διαδικασιών που εκφράζουν τις ανησυχίες και τη συλλογική φωνή των φοιτητών. Ο πολιτικός χαρακτήρας του εγχειρήματος διασφαλίστηκε με το ανοιχτό πλαίσιο αγώνα, αγκαλιάζοντας όσους θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η κατειλημμένη πρυτανεία ενέπνευσε τους φοιτητές και αναζωογόνησε τους συλλόγους φοιτητών και διδασκόντων, συνιστώντας εφαλτήριο κινητοποίησης και αγώνα και σε άλλες πόλεις της ελλάδος. Σε όλη τη χώρα ξέσπασαν καταλήψεις και εστίες φοιτητικής αντίστασης, όπως οι καταλήψεις των Πρυτανειών σε Γιάννενα, Κομοτηνή, Λάρισα, το γυάλινο κτήριο της Παντείου και το κατειλημμένο κέντρο αγώνα του Ναυπλίου.
Στην Πρυτανεία βρεθήκαμε όσοι βλέπουμε τα πανεπιστήμια ως ζωτικό μας χώρο, φοιτήτριες, μεταπτυχιακοί, διδάκτορες, καθηγητές, εργαζόμενες. Κι όχι μόνο αυτοί αλλά και όσοι αντιλαμβανόμαστε τον πανεπιστημιακό χώρο ως κινηματικό πεδίο. Η κατάληψη συσπείρωσε γύρω τις χιλιάδες ανθρώπους μέσα στην πιο ζοφερή περίοδο της συνολικής επίθεσης της κυβέρνησης σε ολόκληρη την κοινωνία στους εργαζόμενους, τους ανέργους τους φοιτητές και τους μετανάστες. Η συσπείρωση κλιμακώθηκε αυξητικά. Το Πανεπιστήμιο έγινε ξανά δικό μας με την επανοικειοποίσή του, όχι μόνο σε χωρικό αλλά και σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο. Το κατειλημμένο κέντρο αγώνα ως εστία αντίστασης στην κρατική αυταρχικότητα και την αστυνομική βία, ως ανάχωμα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έχει συντονίσει τους φοιτητικούς συλλόγους, έχει συνδέσει τους φοιτητές/τριες με τον αγωνιζόμενο κόσμο και ολόκληρη την κοινωνία.
Κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να επιτύχει την πολιτική στόχευση της επανοικειοποίησης του Ασύλου. Η κατάληψη της Πρυτανείας άνοιξε τα κλειστά Πανεπιστήμια, δίνοντας ζωτικό χώρο στους φοιτητές τους, εδαφικοποιώντας τις αντιστάσεις και αναγεννώντας τις κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις έξω από κόμματα και παρατάξεις, λειτουργώντας υποδειγματικά με ακηδεμόνευτους όρους και αμεσοδημοκρατικά. Η αυτοοργάνωση της φοιτητικής βάσης απέδειξε, ότι είναι ικανή να αμφισβητήσει έμπρακτα το κρατικό σχέδιο γκετοποίησης του πανεπιστημιακού χώρου, την προσπάθεια απονοηματόδοτησης του Ασύλου των αγώνων ακόμη και εν μέσω καραντίνας. Ο για χρόνια σχεδιασμός κράτους, αστυνομίας, πρυτανικών αρχών σχετικά με τη μεταφορά και την εγκατάσταση των ναρκοπιατσών στο χώρο του Ασύλου που χρησιμοποιήθηκαν αφενός για να εκδιώξουν τους φοιτητές από μέσα και αφετέρου για να προετοιμάσουν το έδαφος στην κατάργηση του Ασύλου ματαιώθηκε στην πράξη από τον αγώνα των φοιτητών/τριών. Τελικά, η πρυτανεία κατάφερε να δημιουργήσει ένα πεδίο αγώνα μέσα στο κέντρο του πανεπιστημιακού χώρου, να συγκεντρώσει εκατοντάδες φοιτητές/τριες, να μαζικοποιήσει τις γενικές συνελεύσεις και τις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων.
Καταστολή. Απόπειρες εκκένωσης της Κατάληψης
Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον της κατάληψης διαρκώς παρούσες σε κάθε μέρα της εκπορεύονταν από το σύνολο του κρατικού οπλοστασίου και φόρεσαν κάθε δυνατό χρώμα. Κόντρα σε αυτά, φοιτητές και φοιτήτριες κατόρθωσαν δύο φορές να ισοπεδώσουν τους μηχανισμούς καταστολής με μόνο όπλο το δίκιο του αγώνα τους. Τόσο στην πρώτη εκκένωση, όσο και στην απειλή της δεύτερης, η Αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζόμενων έσπασε τις αλυσίδες του φόβου και της τρομοκρατίας, με τις οποίες το κράτος έδεσε τα πανεπιστήμια και τους/τις συλληφθέντες/είσες. Ούτε η επίσκεψη του ίδιου του Χρυσοχοϊδη και η κινητοποίηση πλήθους αστυνομικών δυνάμεων ακόμη και από άλλες πόλεις και η εμφάνιση της αύρας που απέκλεισαν το campus δεν στάθηκαν αρκετές ούτε καν να επιχειρήσουν τον σκοπό της κινητοποίησης τους. Εν μέσω απαγόρευσης και παρά τον εκφοβισμό που άσκησαν οι αστυνομικές δυνάμεις, αλληλέγγυος κόσμος έσπευσε να στηρίξει το κέντρο του αγώνα, και η επιχείρηση εκκένωσης ματαιώθηκε. Χαρακτηριστικά, η πορεία από την Κατειλημμένη Σχολή Θεάτρου προς την πρυτανεία ήταν η πρώτη, η οποία έσπασε την βραδινή απαγόρευση κυκλοφορίας και κατάφερε να φτάσει το campus παρά την επίθεση των μπάτσων. Η απόπειρα εκκένωσης ματαιώθηκε από τον ίδιο τον κόσμο του αγώνα, όσους κλείστηκαν μέσα στο κτήριο της πρυτανείας, για να υπερασπιστούν την κατάληψη, όσους βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή απ’ έξω, για να δηλώσουν έμπρακτα τη στήριξη τους, όσους αψήφησαν τις απαγορεύσεις, την αστυνομοκρατία και τα χημικά και ήρθαν στην Πρυτανεία. Κι αυτή η μικρή νίκη είναι για όλους/ες μας. Δεν είναι όμως, για να καπηλεύεται από τους βουλευτές των κομμάτων και τους θεσμικούς παράγοντες που αναγκάστηκαν να βρεθούν κι αυτοί απ΄ έξω. Ουδεμία σχέση έχει ένα κοινοβουλευτικό κόμμα με τους αυτοοργανωμένους και αδιαμεσολάβητους αγώνες της φοιτητικής βάσης και την Κατάληψη της Πρυτανείας.
Το πρωί της Πέμπτης 11/3 το Κράτος επέλεξε να πραγματοποιήσει την εκκένωση της πρυτανείας. Νωρίς το πρωί ένας στρατός από κουκουλοφόρους ασφαλίτες εισέβαλλε στην πρυτανεία και προχώρησε σε επιλεκτικές συλλήψεις, οι οποίες βασίζονταν τόσο στην στοχοποίηση φοιτητών/τριών όσο και στα εμφανισιακά χαρακτηριστικά. Πλήθος κόσμου εκδιώχθηκε με χημικά και ξύλο προς την κατειλημμένη ΣΘΕ παρά τη ξεκάθαρη στάση πολλών για κοινή συλλογική στάση υπεράσπισης της κατάληψης. Την προηγούμενη μέρα η συντονιστική συνέλευση της κατειλημμένης πρυτανείας είχε αποφασίσει την παύση της κατάληψης με την προγραμματισμένη πανεκπαιδευτική πορεία. Η πληροφορία αυτή είχε διαρρεύσει από το απόγευμα σε γνωστά τοπικά μέσα και σίγουρα στα αυτιά των πρυτανικών αρχών και του αστυνομικού επιτελείου. Ήταν, όμως, συνειδητή και στοχευμένη η εκκένωση της Πρυτανείας και πραγματοποιήθηκε μόνο και μόνο, γιατί το Κράτος προτίμησε για άλλη μια φορά να σηκώσει το βάρος μιας βίαιης εκκένωσης παρά τον πλήρη εξευτελισμό του από τις καταληψίες. Άλλωστε, η εκκένωση αποτέλεσε άλλη μια απόπειρα διάχυσης του κλίματος τρομοκράτησης και φόβου. Όλοι αυτοί που υποβαθμίζουν τη δυναμική των κοινωνικών κινημάτων, εθελοτυφλούν και το πληρώνουν.
Οι απαντήσεις δόθηκαν δυναμικά στο δρόμο και παρά την κινητοποίηση τους στρατού των αστυνομικών δυνάμεων και του ελικοπτέρου της Ελ.Ας. Η αντανακλαστική συγκέντρωση στην κατειλημμένη σχολή θεάτρου από νωρίς το πρωί δημιούργησε ένα πρώτο δημόσιο πεδίο αντίστασης στην εκκένωση της Πρυτανείας. Η προσυγκέντρωση της προγραμματισμένης πανεκπαιδευτικής πορείας μεταφέρθηκε εκεί και στη 1, όταν έφτασε στο Άγαλμα Βενιζέλου τον προγραμματισμένο χώρο συγκέντρωσης, όπου και ακολούθησε μια από τις πιο δυναμικές και μεγαλειώδεις διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων. Κι αν η ίδια η αστυνομία κάνει λόγο για 8.350 άτομα, τότε ο καθείς μπορεί να καταλάβει τα πραγματικά νούμερα που σίγουρα ξεπέρασαν τα 10.000. Η μαζική έκφραση της οργής του κόσμου ενάντια στην καταστολή και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έλαβαν και δυναμικές διαστάσεις τη στιγμή που ο κύριος όγκος της διαδήλωσης έφτασε στον αστυνομικό φραγμό που έκλεινε την πρόσβαση στα πανεπιστήμια. Ο κόσμος παρέμεινε συγκεντρωμένος και έφτασε συγκροτημένα ως το άγαλμα Βενιζέλου χωρίς να επιτρέψει στην αστυνομία να διαλύσει την πορεία. Απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό οι φοιτήτριες και αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας ύψωσαν το ανάστημά τους παρά την κρατική καταστολή. Η επιχείρηση τρομοκράτησης, ο φόβος και η εκκένωση της Πρυτανείας αμφισβητήθηκαν έμπρακτα στο κατεξοχήν πεδίο των κοινωνικών – φοιτητικών κινημάτων, στο Δρόμο.
Πρύτανης Παπαϊωάννου
Ταυτόχρονα, η Κατάληψη της Πρυτανείας απομόνωσε τον πρύτανη των ΜΑΤ Ν.Παπαΐωάννου, ο οποίος κρατιέται στην θέση του πρύτανη, ως εξουσιομανής προσπαθώντας να σώσει την προσωπική του καριέρα απέναντι σε ένα πανεπιστήμιο, όπου δεν τον ανέχεται κανένας. Η κατειλημμένη πρυτανεία απέδειξε τι πρόκειται να συμβεί σε όποιον ακολουθώντας τις κρατικές προσταγές της ακροδεξιάς κυβέρνησης ορέγεται να εφαρμόσει τον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Οι ενέργειες του συγκεκριμένου είναι γνωστές και ανάγονται σε κάθε έκφανση της χυδαιότητας και της αυταρχικότητας. Φέρει προσωπική ευθύνη και θεσμική κάλυψη στη βία των ΜΑΤ μέσα στο πανεπιστήμιο, μεθόδευσε τις διώξεις φοιτητών/τριών του, ήρθε σε ανοιχτή σύγκρουση με μέρος της Συγκλήτου, τμήματα, καθηγητές, φοιτητικούς συλλόγους και εν γένει την πλειονότητα της φοιτητικής κοινότητας, διέδωσε και διαδίδει συκοφαντίες στα ΜΜΕ, ενώ προχώρησε και στον παράτυπο εμβολιασμό του μέσω των προσωπικών διασυνδέσεων. Ο Παπαϊωάννου δεν είναι μόνο αναρμόδιος και ανίκανος στη θέση που βρίσκεται αλλά και καθόλα επικίνδυνος. Πιο επικίνδυνη όλων, όμως, είναι η ίδια η κρατική πολιτική και νόμος Κεραμέως – Χρυσοχοϊδή που ενορχηστρώνουν την κατασταλτική επίθεση και υπαγορεύουν στους καλοθελητές τις πράξεις τους.
Όλα έχουν αρχίσει. Ούτε βήμα πίσω.
Στη θέση ενός επιλόγου υπάρχει μόνο η δυναμική προετοιμασία της συνέχειας που έχει ήδη ξεκινήσει. Οι φοιτητές είναι μέσα στις σχολές και το πανεπιστήμιο είναι ζωντανό λόγω των δράσεων που λαμβάνουν χώρα. Η αυτοοργάνωση των φοιτητών/τριών και τα ανοιχτά πλαίσια σε πολλές σχολές, έχουν χαράξει την αγωνιστική κατεύθυνση του επόμενου διαστήματος. Δικό μας μέλημα πλέον είναι να συνεχίσουμε ό,τι κάναμε στην κατάληψη της πρυτανείας: να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να βρεθούμε μαζικά στις Γενικές Συνελεύσεις των σχολών μας, να συμμετέχουμε και να δημιουργήσουμε νέα ελευθεριακά σχήματα, να είμαστε ξανά και ξανά στο Δρόμο. Οργάνωση, συνέπεια, πίστη και ριζοσπαστικοποίηση για να υψώσουμε συλλογικές και δυναμικές αντιστάσεις ενάντια στην κρατική βία και αυταρχικότητα, ενάντια στο Νόμο Κεραμέως Χρυσοχοϊδη. Οργάνωση στη βάση, ενότητα στη Δράση.
Αλληλεγγύη & Δύναμη στις Καταλήψεις των Πρυτανειών σε Γιάννενα, Κομοτηνή, Λάρισα στο Γυάλινο κτήριο της Παντείου, στο Κέντρο Αγώνα του Ναυπλίου και σε όποιον/α αγωνίζεται.
Από την Πρυτανεία ως τη Νέα Σμύρνη, ο φόβος της καταστολής Εξέγερση να γίνει.
Η Κατάληψη της Πρυτανείας άναψε το φυτίλι, Κράτος Μπάτσοι και Πρυτάνεις θα μας βρείτε μπροστά σας στις 15 Απρίλη.
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere», Μάρτης ‘21
Αναδημοσίευση από εδώ