Οι ελληνικοί υπότιτλοι έγιναν απο την Αναρχική σελίδα αντιπληροφόρησης "Μια εποχή στην Κόλαση". (Για ενεργοποίηση πατήστε δεξιά κάτω στο εικονίδιο "υπότιτλοι")
Ο Πέτρος (Πιοτρ) Αλεξέγιεβιτς Κραπότκιν (Ρώσικα Пётр Алексеевич Кропоткин) (Μόσχα, 9 Δεκεμβρίου 1842 -- Ντμιτρόφ, 8 Φεβρουαρίου 1921) ήταν εξέχων Ρώσος αναρχικός. Η κηδεία του έγινε στο κοιμητήριο Νοβοντεβίτσι της Μόσχας παρουσία δεκάδων χιλιάδων αναρχικών και μετατράπηκε σε πορεία διαμαρτυρίας κατά των Μπολσεβίκων με την ανοχή του Λένιν που φοβήθηκε γενικευμένα επεισόδια σε περίπτωση απαγόρευσης ή επέμβασης. Ο Κροπότκιν άφησε πίσω του μεγάλο συγγραφικό έργο που αποτελείται από βιβλία, δοκίμια, επιστημονικά συγγράμματα, μελέτες, άρθρα, διαλέξεις, επιστολές κλπ. Τα κυριότερα από αυτά είναι: • Η κατάκτηση του ψωμιού • Αναρχική Ηθική • Αναρχία, η φιλοσοφία της και το ιδανικό της • Αλληλοβοήθεια • Το κράτος και ο ιστορικός του ρόλος • Αναμνήσεις ενός επαναστάτη • Η μεγάλη Γαλλική Επανάσταση • Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια • Η Παρισινή Κομμούνα • Σύγχρονη Επιστήμη και Αναρχισμός • Νόμος και Εξουσία
Το πρώτο τραγούδι είναι απο το ποίημα: Спускается солнце за степи (Колодники) / Ο ήλιος δύει πάνω από τη στέπα (κατάδικοι) του Αλεξέι Τολστόι
Κατεβαίνει ο ήλιος πίσω από τις στέπες, στο βάθος χρυσίζει το γρασίδι, των κατάδικων οι ηχηρές αλυσίδες σηκώνουν τη σκόνη του δρόμου. Ding - bong, Ding - Bong - Άκουσα τον ήχο των αλυσίδων, Ding - bong, Ding - bong, Ένα μακρινός δρόμος στην Σιβηρία. Ding - bong, Ding - bong, Μπορείτε να ακούσετε εδώ και εκεί: Οι σύντροφοί μας Βρίσκονται στη φυλακή. Περπατούν με ξυρισμένα τα κεφάλια, προχωράνε μπροστά με βαριά βήματα συνοφρυωμένοι, στην καρδιά τους ο διαλογισμός έγειρε. Πηγαίνουν μαζί τους οι μακριές σκιές, δυο άλογα την άμαξα τραβάνε νωχελικά λυγίζουν τα γόνατα, η συνοδεία αλόγων μαζί τους προχωράει. «Ελάτε, αδέλφια μου, ας μακρύνουμε το τραγούδι, ας ξεχάσουμε αυτό το τρομερό κακοπάθημα! Είναι φανερό τέτοια αντιξοότητα είναι γραμμένη για μας!" Και τους οδήγησαν, τους κρέμασαν και αυτοί τραγουδούσανε, πέφτοντας στου Βόλγα τη μεγάλη έκταση, για το δώρο των ημερών του παρελθόντος. Τραγουδάνε για τις ελεύθερες στέπες, για την ανήμερη ελευθερία. Η μέρα θα απαλύνει τον πόνο, και οι αλυσίδες, όλο σκουπίζουνε τους δρόμους.
Το δεύτερο τραγούδι είναι το "επέσατε θύματα" σε στίχους Anton Amosov και αγνώστου συνθέτη γράφτηκε το 1878.
Πηγή: Animus Necandi blog