Πορεία ενάντια στις κρατικές δολοφονίες
1 χρόνος από την δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη
Τρίτη 5/12 στις 6μμ Καμαρα
Στις 5 Δεκεμβρίου σημειώνεται ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία του Κ. Φραγκούλη. Τα ξημερώματα εκείνης της μέρας ομάδα ΔΙΑΣ καταδιώκει τον 16χρονο Ρομά, καθώς εκείνος φεύγει από το βενζινάδικο δίχως να πληρώσει τα 20 ευρώ των καυσίμων. Το εν λόγω σκηνικό βρίσκει τέλος, όταν η σφαίρα μπάτσου συναντά θανάσιμα το ανήλικο παιδί, γεγονός που τον οδηγεί στα επείγοντα του νοσοκομείου. Για αρκετό διάστημα, η κατάσταση υγείας του παρέμενε αμφίβολη, μιας που τα ΜΜΕ προσπαθούσαν με κάθε μέσο να υποκρύψουν την θανατηφόρα κατάληξη.
1 χρόνο μετά την δολοφονία του Κ. Φραγκούλη και 15 χρόνια μετά από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο κρατικός μηχανισμός δεν έπαψε να ακολουθεί με συνέπεια το μοτίβο της βίας, να αναπαράγει τις εγκληματικές μεθοδεύσεις του, να καταστέλλει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, να πασχίζει να εδραιώσει τον θάνατο.
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΙΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Το χέρι των εντολοδόχων δολοφόνων οπλίζεται από την εξουσία. Α. Γρηγορόπουλος, Κουμής, Κανελοπούλλου, Καλτεζάς, Β. Μάγγος, Γ. Σαμπάνης, Κ. Φραγκούλης, Κ. Μανιουδακης, Χ. Μιχαλόπουλος. Τα τσιράκια των αφεντικών φρόντισαν να επιδείξουν την κυριαρχία τους με την έσχατη μορφή βίας. Και η μακρά λίστα θανάτου που υπογράφουν κράτος και αφεντικά δεν έχει τελειωμό. Η μεθοδευμένη θανατοπολιτκή του συστήματος έδειξε έντονα το προσωπείο της ήδη από την εγκληματική διαχείριση της Πανδημίας. Έκτοτε, επιχειρείται να εδραιωθεί ένα μοντέλο όπου κάθε ανθρώπινη ζωή θα κοστολογείται ως αμελητέα και κάθε κρατικός θάνατος στις μέρες μας θα φαντάζει καθημερινότητα. Από την δολοφονία στα Τέμπη, τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που πνίγονται στα ανοιχτά του Αιγαίου, τις αναρίθμητες γυναικοκτονίες που όλο κ αυξάνονται, την όξυνση των πολεμικών συγκρούσεων και την λεηλασία της φύσης…. η εξέγερση του ΄08 φαντάζει πιο επιτακτική από ποτέ.
Άλλωστε ο κρατικός μηχανισμός βαδίζει σε πλήρη σύμπνοια με τα ΜΜΕ, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη και συγκαλύπτοντας υποθέσεις που εξυπηρετούν το αφήγημα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Ας μην ξεχνάμε, πως η αντικοινωνική πολιτική του σύγχρονου κρατικού - καπιταλιστικού μοντέλου πασχίζει να παγιωθεί με κύριο μέσο την διαρκή παρουσία μονάδων της αστυνομίας, η οποία – όντας δεξί χέρι της εξουσίας και έχοντας την πλήρη κρατική κάλυψη- σπέρνει ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Οι αλλεπάλληλες εκκενώσεις καταλήψεων το τελευταίο διάστημα, η επίθεση σε στέκια και δομές αγώνα αποτελεί χαρακτηριστικό εργαλείο του συστήματος να καθυποτάξει κάθε φωνή που εξεγείρεται, κάθε φωνή που υψώνει αναχώματα στα μεγαλεπήβολα πλάνα των αφεντικών. Ο κρατικός φόβος για ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, για μαζικοποίηση του αναρχικού αγώνα μεταφράζεται σε πλήρη έλεγχο, σε συλλήψεις αγωνιστών, σε καταστολή διαδηλώσεων και σε δικαστικές σκευωρίες. Άλλωστε η επιθυμία του χρεοκοπημένου κράτους να επιβάλλει την παντοδυναμία του ανέκαθεν επιχειρείται άμεσα ή έμμεσα με την επιβολή αμείλικτης βίας ενάντια σε κάθε αντίσταση των από τα κάτω και αυτό αποτυπώνεται έντονα από την διαρκή αναβάθμιση των κατασταλτικών εργαλείων του, δημιουργώντας έτσι ένα άρτια εκπαιδευμένο σώμα δολοφόνων.
Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ
Πέρα από 1 χρόνο από τον θάνατο του Κ. Φραγκούλη μετράμε και 2 χρόνια από την κρατική δολοφονία του 18χρονου Ν. Σαμπάνη και μόλις κάποιες βδομάδες από την δολοφονία του 17χρονου Χ. Μιχαλόπουλου – η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ τα τελευταία δύο χρόνια παρατηρούμε να ακολουθούν πιστά ένα μοτίβο έσχατης βιαιότητας ενάντια στην κοινότητα των Ρομά, αποδεικνύοντας πως το κράτος-δολοφόνος κοστολογεί τις ζωές τους ως αμελητέες. Δεν πρόκειται για παρεκτροπές από την δημοκρατική ομαλότητα, αλλά για μεθοδευμένο θάνατο που τροφοδοτείται από την εξουσία και εκπορεύεται από φασιστικά ιδεολογήματα.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΑ
Η εξέγερση του ’08 κατέστησε φανερή την ανάγκη συγκρότησης και οργάνωσης των αντιστάσεων των από τα κάτω ως μαζική απάντηση απέναντι στη κρατική βαρβαρότητα . Από την αυθόρμητη εξέγερση και την ευκαιριακή συσπείρωση των ριζοσπαστικών δυνάμεων, προτάσσουμε την διαρκή παρουσία του αναρχικού αγώνα μέσα από την κοινωνική και ταξική αυτό-οργάνωση σε διαδικασίες βάσης και πολιτικής ζύμωσης.
Ενάντια στην θανατοπολιτική που εξαπολύουν κράτος και αφεντικά, οργανώνουμε τις αντιστάσεις των από τα κάτω και μαχόμαστε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Από τον δρόμο που χάραξε ο Δεκέμβρης του ’08 μέχρι τους αγώνες του Δεκέμβρη του σήμερα, για την ολική ανατροπή του κόσμου της εξουσίας, για την δικαίωση όλων των καταπιεσμένων, για την κοινωνική απελευθέρωση.
Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους
Αναρχική συνέλευση φοιτητών/ριών Quieta Movere
