[Θεσ/νίκη] Πορεία για την κρατική δολοφονία στο Πέραμα

 

Το βράδυ της Παρασκευής 22/10 τρεις νεαροί, επιβαίνοντες σε κλεμμένο όχημα, άοπλοι ωστόσο προσπάθησαν να διαφύγουν τον αστυνομικό έλεγχο. Επτά άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ έριξαν πάνω τους 40 περίπου σφαίρες, δολοφονώντας εν ψυχρώ έναν 18χρονο επιβαίνοντα και τραυματίζοντας έναν 16χρονο, ενώ ένας τρίτος ανήλικος κατάφερε να διαφύγει. Ξεκίνησε λοιπόν αμέσως η προπαγανδιστική εκστρατεία συγκάλυψης από τα ΜΜΕ, αναφέροντας τη δολοφονία ως συμπλοκή και παρουσιάζοντας τους ένστολους δολοφόνους να βρίσκονται σε άμυνα και τραυματισμένοι. Επιβεβαιώθηκε αργότερα από βίντεο ότι δεν υπήρξε καμία συμπλοκή και οι μπάτσοι απλά άδειασαν τα όπλα τους στο διερχόμενο αυτοκίνητο χωρίς να δεχτούν πυρά και πως δεν υπήρξε κανένας μπάτσος τραυματίας.

Λίγες ώρες αργότερα δημοσιοποιήθηκε πως η ομάδα της ΔΙΑΣ που πραγματοποιούσε την καταδίωξη του αυτοκινήτου με τους 3 νεαρούς, είχε λάβει εντολή από το κέντρο να σταματήσει. Μετά την επιβεβαίωση ότι δεν υπήρξε συμπλοκή κι ότι ο 18χρονος που εκτελέστηκε εν ψυχρώ ήταν άοπλος, μιας και τα βίντεο από κόσμο που απλά κατέγραψε το περιστατικό είχαν αρχίσει να διαρρέουν στα social media, άρχισε να αναγράφεται σε όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ ότι ο νεκρός είναι Ρομά, σεσημασμένος για άλλα αδικήματα και ότι, όντας εγκλωβισμένος κάνοντας με το αυτοκίνητο όπισθεν, επιχείρησε τον εμβολισμό των αστυνομικών, προκειμένου να κατευθυνθεί η κοινή γνώμη προς την υπεράσπιση των μπάτσων δολοφόνων. Η δημοσιοποίηση των διαλόγων μεταξύ των ομάδων ΔΙ.ΑΣ. και του επιχειρησιακού κέντρου της ΕΛ.ΑΣ. ανέδειξαν επίσης το γεγονός ότι οι δολοφόνοι γνώριζαν εκ των προτέρων την πολιτισμική ταυτότητα των ατόμων.

Το βράδυ του Σαββάτου, καλέστηκε στη Θεσσαλονίκη συγκέντρωση στην Καμάρα ενάντια στην κρατική δολοφονία, την οποία τα ΜΑΤ χτύπησαν άγρια, κατορθώνοντας να συλλάβουν 4 διαδηλωτές, ενώ και η διαδήλωση στην Αθήνα δέχτηκε την άγρια κατασταλτική επίθεση της αστυνομίας.

Σήμερα, ο 14χρονος που τελικά κατάφερε να διαφύγει της σύλληψης αλλά και της εκτέλεσης, και στην κατάθεσή του δήλωσε ότι ήταν ο ίδιος ο οδηγός του οχήματος και όχι ο δολοφονημένος φίλος του και ότι οι μπάτσοι πρώτα πυροβόλησαν κι έπειτα κινήθηκε το όχημα με την όπισθεν πάνω στις μηχανές, οι οποίες ωστόσο ήταν χωρίς αναβάτες.

Τον Δεκέμβρη του 2008, το ελληνικό κράτος ανασυγκρότησε εκ νέου τον εαυτό του, ως αυτό που ήταν πάντα, ό,τι είναι όλα τα κράτη: μηχανές θανάτου. Πολύμορφος θάνατος. Άμεσος, έμμεσος, ύπουλος, αυτοκτονικός, αυτοί οι σημαντικοί θάνατοι που αποπνέουν την κυρίαρχη ιδεολογία ότι κάπου στο βάθος φταίμε κι εμείς για τον θάνατό μας. Ο ήχος από το όπλο του Κορκονέα, φώναζε «ζήτω ο θάνατος», ταυτόχρονα όριζε ένα μόνο σημείο από την κρατική πολιτική, οριοθετούσε το πέρασμα σε μια ακόμη πιο κτηνώδη επιβολή πάνω στην κοινωνία. Ο στόχος είναι η διάχυση της κρατικής θανατοπολιτικής μέσα στις φλέβες του κοινωνικού σώματος.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος υπήρξε ο τελευταίος δολοφονημένος της αστικής δημοκρατίας, σε μια σειρά προηγούμενων και ο πρώτος σε μια σειρά νέων. Η δολοφονία του όρισε το πέρασμα από τη δημόσια πολιτική δολοφονία στη διάχυτη κοινωνική συνθήκη θανάτου: Τα όπλα της αστυνομίας στο κέντρο της μητρόπολης, η αστυνομοκρατία, τα ΜΑΤ μέσα στην ΑΣΟΕΕ και το σπάσιμο του πανεπιστημιακού ασύλου, το προτεταμένο όπλο του μπάτσου σε προαύλιο πανεπιστημιακό χώρο, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε γυναίκες, κορίτσια και ομοφυλόφιλα ζευγάρια που κινούνταν στην περιοχή των Εξαρχείων την εποχή που εκεί είχαν στρατοπεδεύσει ο αστυνομικός στρατός κατοχής.

Οι επιθέσεις των μπάτσων στις πλατείες, από την Κυψέλη μέχρι τη Νέα Σμύρνη, ο βασανισμός διαδηλωτών, όπως του Λ. Γούλα στο πάρκινγκ της περίφημης οδού Μπουμπουλίνας και των αναρχικών που συμμετείχαν στην αντιφασιστική πορεία στο Γαλάτσι την 1η του Νοέμβρη είναι μόνο λίγα από τα περιστατικά που καταδεικνύουν ότι ο μισθοφορικός στρατός κατοχής του κράτους αναβαθμίζεται σε ολοκληρωτική και πανταχού παρούσα μονάδα επιβολής της στυγνής εξουσίας του κράτους και των αφεντικών.

Παράλληλα, δεν μπορούμε να ξεχνάμε την αναβάθμιση της αστυνομίας σε πολιτικό βραχίονα που παίζει κομβικό ρόλο στη διαχείριση της πανδημίας αλλά και των κοινωνικών αναταραχών, ενόσω οι ίδιοι οι μπάτσοι συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν συμμορία με κυρίαρχο σκοπό τους το ξύλο, το βασανισμό και τον εξευτελισμό όσων αντιστέκονται στην κρατική, εξουσιαστική βία, έχοντας παράλληλα και την πλήρη κάλυψη του κράτους, των κυβερνώντων και όλων των μηχανισμών τους.

Υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής ανάμεσα στη δολοφονία του 18χρονου Ρομά, Νίκου Σαμπάνη, του λιμενεργάτη Δ.Δαγκλή της Cosco στις προβλήτες του Πειραιά, του ντελιβερά από το Πακιστάν Ανέες Μιρ και σε αυτή των μεταναστών που πνίγηκαν στα ανοιχτά της Χίου. Είναι ο ίδιος παρονομαστής που έχουν κοινό πάντα όλοι οι νεκροί της κυριαρχίας, όλοι οι δολοφονημένοι από την εξουσία, είτε Ρομά, είτε Έλληνες εργάτες του λιμανιού, είτε μετανάστες σε φουσκωτές βάρκες στα νερά του Αιγαίου, είτε ντελιβεράδες από το Πακιστάν, ήταν όλοι τους φτωχοί

Η εξουσία δολοφονεί. Παντοτινές προϋποθέσεις της είναι η εκμετάλλευση και ο θάνατος. Όλα τα παραπάνω αποσκοπούν στην ένταση της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της εδραίωσης του κοινωνικού κανιβαλισμού μεταξύ των εκμεταλλευομένων, τη λουμπενοποίηση των αντιστάσεων και των υποκειμένων, την ενίσχυση του καθεστώτος εξαίρεσης για τους πληθυσμούς που «περισσεύουν», το όρθωμα των τειχών απέναντι στον εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό, όλα αυτά εντάσσονται και έρχονται να συγκροτήσουν αυτό ακριβώς στο οποίο πρέπει να αντιταχθούμε. Και σίγουρα δεν αποτελούν «μεμονωμένα περιστατικά», αλλά τη μόνη στρατηγική που εφαρμόζει μεθοδικά ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός. Κι αν σιωπήσουμε κι αδρανήσουμε μπροστά σε αυτήν την κρατική δολοφονία θα βρεθούμε στη συνέχεια αντιμέτωποι με ακόμα περισσότερα θύματα της αστυνομικής βίας και της κρατικής βαρβαρότητας. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την επιβολή της εξοικείωσης με το θάνατο, αν δεν υπερασπιζόμαστε κάθε στιγμή τη ζωή.

Η μόνη πράξη που προϋποθέτει την ελευθερία είναι η διάλυση της εξουσίας για να βρει τόπο να αναπτυχθεί η κοινωνική δημιουργικότητα που αποτελεί το απόλυτο αντίθετό της, ως έκφραση αλληλεγγύης, ισότητας και αξιοπρέπειας. Ο φόβος των εξουσιαστών για την ώρα του πληβειακού ξεσηκωμού μεγαλώνει. Ας τον κάνουμε πραγματικότητα. Η λύση βρίσκεται στο δρόμο του αγώνα. Εκεί που μπορούν να συντριβούν οι νόμοι και η δύναμη των ένστολων φρουρών της ζωής μας. Να παλέψουμε ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική κρεατομηχανή που παράγει τον θάνατο, ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Οργάνωση με ακηδεμόνευτους και αδιαμεσολάβητους όρους σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα. Ενότητα στη βάση, συντονισμός στη δράση. Αλληλεγγύη και αντίσταση μέχρις εσχάτων!