28 γυναίκες υπέβαλαν μια καταγγελία ενώπιον της δικαιοσύνης της Ουρουγουάης για σεξουαλική κακοποίηση και βιασμό κατά τη διάρκεια της φυλάκισής τους για πολιτικούς λόγους.
Η καταγγελία τους στρέφεται εναντίον 100 αξιωματούχων του καθεστώτος, γιατρών, ψυχολόγων και μελών των ενόπλων δυνάμεων και είχε γίνει το 2011, αφότου η τότε κυβέρνηση είχε προσφέρει αμνηστία για εγκλήματα που έγιναν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Με την υπόθεση να έχει παραμείνει ουσιαστικά στάσιμη όλα αυτά τα χρόνια, οι καταγγέλλουσες αποφάσισαν να απευθυνθούν στο αρμόδιο περιφερειακό όργανο, τη Διαμερικανική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Comisión Interamericana de Derechos Humanos - CIDH).
#IACHRHearings | #Uruguay The petitioners denounced revictimizing practices, as well as the lack of strategy and results by the justice system in the investigation and judgement of sexual violence committed during the dictatorship. #MemoryTruthJustice #179SessionsIACHR 1 pic.twitter.com/Jl6AcHRXvP
— CIDH - IACHR (@CIDH) March 18, 2021
Τουλάχιστον 70 τοις εκατό των περίπου 200 υποθέσεων για σεξουαλική κακοποίηση και βασανιστήρια κατά τη διάρκεια της δικτατορίας βρίσκεται ακόμα στο αρχικό στάδιο των ερευνών.
Ένα από τα θύματα, η Μαρία Νοέλ (María Noel) εξηγεί: «Η σεξουαλική βία στην Ουρουγουάη αποτέλεσε ένα πολεμικό μέσο προκειμένου να εξευτελίσει και να τιμωρήσει τις γυναίκες πολιτικές κρατούμενες. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει ελάχιστα για να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα συγκεκριμένα εγκλήματα».
Shocking gender violence cases during 2019 have led Uruguay to this. pic.twitter.com/UuNefavdFt
— teleSUR English (@telesurenglish) January 2, 2020
Ακόμα και από τη μεριά του κράτους -συγκεκριμένα από εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών- υπήρξε παραδοχή ότι υπάρχουν πολλές ελλείψεις στο δικαστικό σύστημα της χώρας κι ότι έχει υπάρξει καθυστέρηση λόγω γραφειοκρατίας.
Μέχρι στιγμής έχουν καταδικαστεί 30 άτομα σε 14 δίκες. Υπάρχουν άλλοι 60 κατηγορούμενοι των οποίων οι υποθέσεις δεν έχουν προχωρήσει καθόλου.
Η Ουρουγουάη αποτελεί μια ακόμα περίπτωση όπου η σεξουαλική βία χρησιμοποιήθηκε ως κρατική στρατηγική για την ταπείνωση, την τιμωρία και τη βιαιοπραγία σε βάρος γυναικών-πολιτικών κρατουμένων. Η κρατική καταστολή δεν περιορίστηκε στις πολιτικές τους ιδέες και τη δράση τους εναντίον του καθεστώτος, αλλά στόχευε και στο ίδιο το γεγονός ότι ήταν γυναίκες.
Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας (1973-1985) υπήρξε συστηματική χρήση βασανιστηρίων, μαζικές φυλακίσεις και καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων, ενώ οι συνολικές δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος ανέρχονται σε μερικές εκατοντάδες.
Πηγές: telesur, Buenos Aires Times