Ο Μάριος Τεντζογλίδης εργάστηκε για χρόνια ως βιομηχανικός εργάτης της ΔΕΗ στη μονάδα της Κοζάνης, σε μία περιοχή, τον Άγιο Δημήτριο την οποία έχει θερίσει ο καρκίνος. Όπως μαρτυρεί ο ίδιος από αυτή την ασθένεια, από την οποία και ο ίδιος νοσεί εδώ και χρόνια. έχασε την μάνα του, τον πατέρα του και τον αδελφό του. Ο Μάριος έμεινε άνεργος καθώς δεν άντεχε άλλο να πηγαίνει για δουλειά με φριχτούς πόνους και πλέον προσπαθεί να ζήσει αυτός και η οικογένειά του (2 παιδιά) με ένα πενιχρό επίδομα των 473 ευρώ το μήνα. Ο Μάριος μαζί και με άλλους συναδέλφους του και κατοίκους της περιοχής έδωσαν αγώνα ενάντια στην ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής με την καρκινογόνα ουσία «εξασθενές χρώμιο». Για την υπόθεση δικάστηκαν και καταδικάστηκαν 3 μεγαλοστελέχη διευθυντές ορυχείων της ΔΕΗ, σε αστείες ποινές σε 8 και 18 μήνες με αναστολή.
Ο Μάριος που δούλεψε και έζησε δίπλα στον καρκίνο που παρήγαγαν για χρόνια οι εγκαταστάσεις της ΔΕΗ για να μπορέσει να επιβιώσει την ώρα που οι διευθυντές έπαιρναν παχυλούς μισθούς, που έχασε κοντινά του πρόσωπα και νόσησε και ο ίδιος, που αγωνίστηκε και για να μην συνεχιστεί ένα απάνθρωπο έγκλημα , αντιμετώπισε πριν λίγες μέρες 5 μπάτσους (οι οποίοι τον ειρωνευόντουσαν την ώρα της διακοπής) και ένα συνεργείο της ΔΕΔΔΗΕ. Του έκοψαν το ρεύμα έπειτα από την άρνηση προσχώρησης σε διακανονισμό από μέρους της ΔΕΗ για λόγους γραφειοκρατικών κολλημάτων. Η ίδια διοίκηση που κόβει το ρεύμα, είναι που εν μέσω πανδημίας επέβαλε στους εργαζόμενους να δουλεύουν χωρίς κατάλληλα μέτρα ασφαλείας με πάρα πολλούς να νοσούν σύμφωνα με τις καταγγελίες των σωματείων. Και είναι ένα ζήτημα που θα το αναδείξει η ιστορική έρευνα πόσοι από τους πολλούς θανάτους στη Βόρεια Ελλάδα είναι θάνατοι εργαζομένων που κόλλησαν στη δουλειά τους, καθώς η προπαγάνδα του καθεστώτος και τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ δεν αφήνουν χώρο για τέτοιου είδους στοιχεία.
Ένα καθεστώς σε απόλυτη σήψη με όλα τα πολλά του πρόσωπα απέναντι στους πληβείους. Από τους άθλιους πραιτωριανούς του κράτους , ως τους δικαστές που ζυγίζουν τις ζωές των ανθρώπων επιβάλλοντας εξοντωτικές ποινές σε αγωνιζόμενους και φτωχοδιάβολους, την ίδια ώρα που χαρίζονται στους δολοφόνους της τάξης τους που καταδικάζουν περιοχές ολόκληρες στο θάνατο . Από τη διοίκηση της ΔΕΗ που έχει δώσει εντολές να κόβεται το ρεύμα σε μικροοφειλές ενώ έχει χαρίσει δισεκατομμύρια σε βιομηχάνους, ως τα καθάρματα της πολιτικής ελίτ που αποφασίζουν πως μπορεί να ζήσει ένας καρκινοπαθής με επίδομα λιγότερο από 500 ευρώ το μήνα. Κι απέναντί τους ο Μάριος, ένας από τους πολλούς που αντιμετωπίζουν την κρατική και καπιταλιστική μηχανή του θανάτου, φωνάζει και διεκδικεί με αξιοπρέπεια, το ελάχιστο που δικαιούται:Nα έχει ρεύμα στο σπίτι του, ενώ δεν ξεχνά να ευχαριστήσει τους ταξικούς του αδερφούς που στέκονται δίπλα του από το σωματείο των εργαζομένων στην ενέργεια.
Για τον Μάριο και για όλους τους ανθρώπους της τάξης μας, καμιά εκδίκηση δεν είναι αρκετή, ως την καταστροφή του άθλιου κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.