Στις 11 Ιούλη, τρίτη μέρα του 3ου ελευθεριακού φεστιβάλ, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση για τους αγώνες στην εκπαίδευση υπό αναρχικό πρίσμα, με τίτλο «Αγώνες στην εκπαίδευση: μια αναρχική οπτική», στην οποία συμμετείχαν η Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere, η Αναρχική Μαθητική Ομάδα Αταξία και εκπαιδευτικοί. Στην εκδήλωση αυτή έγινε εκτενής αναφορά στους πρόσφατους αγώνες που δόθηκαν από τους μαθητές, τους φοιτητές και τους εκπαιδευτικούς με βάση τις τελευταίες εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη. Επίσης τοποθετήθηκαν εκπαιδευτικοί οι οποίοι έθεσαν το ζήτημα της ελευθεριακής παιδείας καθώς επίσης και της από τα κάτω οργάνωσης.
Παρακάτω θα βρείτε την τοποθέτηση της Αναρχικής Μαθητικής Ομάδας "Αταξία":
Συνήθως τα κείμενα μας ξεκινούσαν με μια προμετωπίδα με λόγια μεγάλων αναρχικών που μιλούσαν για την εκπαίδευση ή έλεγαν κάτι για το θέμα που θίγουμε στο κείμενο μας. Αυτήν την φορά, όμως, πιστεύουμε πως στο ξεκίνημα της ομιλίας μας θα ήταν καλό να παραθέσουμε τα λόγια του πρωθυπουργού της χώρας, ο οποίος στην παρουσίαση του νέου αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου που έρχεται, είπε επί λέξει ‘’δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να πάνε όλοι στο πανεπιστήμιο. Υπάρχουν δημιουργικά επαγγέλματα’’. Ενώ λοιπόν, ακόμα το νέο νομοσχέδιο της ΝΔ δεν είναι έτοιμο, φαίνονται ήδη οι προθέσεις του. Η ιδιωτικοποίηση της παιδείας είναι αναπόφευκτη και μαζί με τον νέο νόμο για την παιδεία τα πράγματα γίνονται χειρότερα, οι μαθητές λειτουργούν ως μελλοντικά φτηνά εργατικά χέρια από το δημοτικό και οι καθηγητές υποχρεώνονται να αξιολογούν και να ρουφιανεύουν ο ένας τον άλλον. Το σχολείο για μια ακόμα φορά μετατρέπεται σε πεδίο ανταγωνισμού και αυτή την φορά όχι μόνο ανάμεσα στους μαθητές αλλά και ανάμεσα στους καθηγητές.
Αυτό το νέο νομοσχέδιο, λοιπόν, είναι με τέτοιο τρόπο γραμμένο που πρέπει κανείς να διαβάσει και πίσω από τις ‘’όμορφες’’ λέξεις (αυτονομία ελευθέρια κλπ) για να καταλάβει πως το κράτος καταστρέφει μέρα με τη μέρα την εκπαίδευση. Δημιουργεί ένα καθεστώς το οποίο εξαιρεί μαθητές/τριες από το σύστημα δημιουργώντας μια εκπαίδευση ασφυκτική για παιδιά από οικογένειες χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για φροντιστήρια, πρόσφυγες και μετανάστες/τριες. Με τις νέες αλλαγές πολλαπλασιάζονται τα εμπόδια στην μόρφωση όλων των παιδιών εμπορευματοποιώντας την γνώση και την εκπαίδευση. Έχουμε να κάνουμε πια με ένα σχολείο σκληρών και συντηρητικών νεοφιλελεύθερων προτύπων με το οποίο η οπισθοδρόμηση επιτείνεται.
Σε ότι αφορά τον ήδη υπάρχοντα αντιεκπαιδευτικό νόμο για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, προβλέπεται η επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων για τις προαγωγικές εξετάσεις του Λυκείου και των συντελεστών βαρύτητας στα εξεταζόμενα μαθήματα των πανελλαδικών. Οι βαθμοί όλων των τάξεων του Λυκείου αποτελούν παράγοντα για την ένταξη των μαθητών/τριων σε κάποιο πανεπιστήμιο. Σε γυμνάσια και λύκεια αυξάνονται τα εξεταζόμενα μαθήματα και θεσπίζεται η αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων. Μετά από καιρό η κυβέρνηση επαναφέρει τους χαρακτηρισμούς διαγωγής στους τίτλους σπουδών μαζί με τις πολυήμερες αποβολές. Εργαλειοποιεί την εκπαίδευση προς όφελος της, αφού στόχος της είναι η ώθηση της αστικής σκέψης αδιαφορώντας παντελώς για την ουσιαστική μόρφωση των νέων. Υποβαθμίζει τις προσπάθειες των μαθητών/τριων, τον κόπο, το διάβασμα και το άγχος που τους/τις καταβάλλει. Ενισχύει τους ταξικούς φραγμούς που χωρίζουν το μαθητικό σύνολο με κριτήριο την οικονομική τους θέση στην κοινωνία. Γνωρίζουμε πως η νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα που επικρατεί αντιστοιχεί τους μαθητές/τριες με νούμερα μετρώντας κατά αυτόν τον τρόπο την αξία τους. Το ίδιο συμβαίνει πλέον και με τους εκπαιδευτικούς, προσδίδοντας ακόμη περισσότερη εξουσία στη θέση του διευθυντή φοβερίζοντας έτσι μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς. Επί της ουσίας, οι συγκεκριμένες αντιεκπαιδευτικές αλλαγές εντάσσονται στην πολύχρονη προσπάθεια των κυβερνήσεων να μετατρέψουν τα σχολεία σε γενέτειρες εύκολα συμβιβάσιμων, άβουλων, φθηνών εργατών.
Θεωρούμε απαραίτητο να αναρωτηθούμε και να προβληματιστούμε σχετικά με τη φύση αυτής της εκπαίδευσης που λαμβάνουμε, δηλαδή τη στροφή της παιδείας σε μια τεχνική εκπαίδευση που στόχο έχει την απόκτηση δεξιοτήτων για ένα καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής. Καταλαβαίνουμε πως μόνος στόχος του υπάρχοντος εκπαιδευτικού συστήματος είναι να λειτουργεί ως μέσο για την καλλιέργεια και την εξάπλωση των ιδεών του κράτους που επιβάλλει το δικό του εκπαιδευτικό μοντέλο. Είναι αλήθεια ότι τα σχολεία με τον τρόπο που λειτουργούν και με το εκπαιδευτικό σύστημα που επικρατεί έχουν αποξενώσει τον άνθρωπο από την γνώση. Το σχολείο επομένως προετοιμάζει κάποιον να αποδεχτεί μια κοινωνία που δεν προσφέρει παρά έτοιμα πακέτα και προγράμματα για όλες τις πτυχές της ζωής του.
Με βάση τα προηγούμενα αντιλαμβανόμαστε πως το σχολείο στην καπιταλιστική κοινωνία που ζούμε δεν έχει παρά να προσφέρει παραγωγικά χέρια για τις ανάγκες του κεφαλαίου, υποδουλωμένους πολίτες στην υπηρεσία του κράτους, ανελευθερία και εκμετάλλευση, ανταγωνισμό, κανιβαλισμό και ανισότητες. Το σχολείο του σήμερα αποτελεί τον πρώτο εξουσιαστικό φορέα που συναντάμε στη ζωή μας και φροντίζει ώστε να διασφαλίσει στο κράτος, στην εξουσία και στο κεφάλαιο την συνέχεια τους, αναπαράγοντας το αφήγημα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, καταπνίγοντας όποια διάθεση αντίστασης και αλλαγής.
Θέλουμε επίσης να σημειώσουμε τη σημαντικότητα της συνολικοποίησης του - γενικότερα - εκπαιδευτικού αγώνα. Τα βασικά υποκείμενα στον χώρο της εκπαίδευσης αποτελούνται από μαθητές/τριες, φοιτητές/τριες και εκπαιδευτικούς. Θεωρούμε πως και τα τρία αυτά σύνολα αγωνίζονται υπό ένα κοινό πρίσμα, έχοντας κοινές διεκδικήσεις και ανάγκες. Για αυτόν τον λόγο έχει ιδιαίτερη σημασία να συνυπάρχουν στον δρόμο και στις διαδικασίες με απώτερο στόχο την διαμόρφωση αυτού που ονομάζουμε “πανεκπαιδευτικό αγώνα”.
Εξαιρετικά σημαντικό να επισημανθεί την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, υπό τις δεδομένες συγκυρίες, είναι η μεταστροφή της κοινωνικής αντίληψης για την κρατική διαχείριση οποιουδήποτε κοινωνικού θέματος, είτε αυτό είναι η πανδημία είτε η εκπαίδευση, προς μια πλευρά γεμάτη αμφισβήτηση. Η κατάσταση που επικρατεί δεν επιτρέπει στο κράτος να συνεχίζει να κρύβεται και έχει ήδη πυροδοτήσει την εκδήλωση του πραγματικού του προσώπου. Η κρατική καταστολή συνεχώς αναβαθμίζει τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της στον κόσμο που αντιδράει και εκδηλώνει με ξεκάθαρο τρόπο την εναντίωση του στις ύπουλες τακτικές της κυβέρνησης. Θα θέλαμε όμως να τονίσουμε πως ο κόσμος του αγώνα έχει επίσης κλιμακώσει τις δράσεις του με αποτέλεσμα να βλέπουμε κέντρα αγώνα να ξεπηδούν σε κάθε γωνία της χώρας, νέο κόσμο να πλαισιώνει διαδηλώσεις, καλέσματα και κινηματικές διαδικασίες δείχνοντας έτσι πως το κοινωνικό σύνολο συνεχίζει και αγωνίζεται απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα, διαδηλώνει για τον αντεργατικό νόμο, αντιτίθεται στην αυξανόμενη αστυνομική βία, στην εκδικητική στάση του κράτους απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους, στις απαγωγές και τους βασανισμούς συντρόφων και συντροφισσών. Αν κάτι λοιπόν μας έδειξαν αυτοί οι τελευταίοι μήνες είναι πως η εξουσία πλέον δεν ενδιαφέρεται να κρατήσει ούτε τα προσχήματα και δεχόμενη πιέσεις από την κοινωνική βάση στενεύει από απαντήσεις. Φανερώνεται όμως μέσα από τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες πως σίγουρα ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο. Η κοινωνία αντιλαμβάνεται πως έχει να κάνει με έναν μηχανισμό ο οποίος επιτίθεται απροκάλυπτα σε φοιτητές/τριες που διαδηλώνουν για τα στοιχειώδη, σε σωματεία βάσης εργατών/τριών που διεκδικούν αυτά που τους αναλογούν και σε υγειονομικούς για τους οποίους το κράτος αδιαφορεί παντελώς εν μέσω πανδημίας. Από την άλλη μεριά γίνεται ξεκάθαρη η συγκάλυψη που παρέχει σε βιαστές, φασίστες και μπάτσους καθώς επιδιώκει την αναβάθμιση των επιθέσεων τους ενάντια στην απειλή που συνιστούν όσοι και όσες αντιστέκονται.
Αγωνιζόμαστε ως αναρχικοί και αναρχικές γιατί πιστεύουμε πως η κοινωνική, η μαθητική καθώς και η φοιτητική αυτοοργάνωση είναι ο πιο επικίνδυνος και αποτελεσματικός τρόπος να αντιπαρατεθούμε στην εξουσία και σε ό,τι μας καταπιέζει. Και αυτό γιατί είναι ο αγώνας από τα κάτω που δίνουμε καθημερινά στον δρόμο για να φτιάξουμε αυτόν τον κόσμο καλύτερο, είναι ο αγώνας για να υπερασπιστούμε μια παιδεία δημόσια και προσβάσιμη σε όλους, διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα την προοπτική για μια άλλη ελευθεριακή παιδεία σε μια ελεύθερη κοινωνία.
Εμείς πιστεύουμε ότι το κατάλληλο σχολείο είναι αυτό που μας εξοικειώνει με τον κόσμο. Οφείλει το σχολείο να είναι μια ενεργητική διαδικασία που να ενθαρρύνει, να βοηθά κάποιον να αναπτύξει και να εκτιμήσει τις ικανότητες του. Το Ελευθεριακό σχολείο που θέλουμε υπερασπίζεται εκ των πραγμάτων μια αναρχική ηθική, είναι μια ανθρώπινη διαδικασία εξέλιξης, δημιουργίας, αλλαγής που στόχο έχει που επαναστατικοποιεί τα άτομα και να δημιουργήσει μεταβολή στις υπάρχουσες δομές στις σχέσεις και στους τρόπους επικοινωνίας. Χρέος μας ως αναρχικών είναι να αναδείξουμε όσα μας καταπιέζουν και να αγωνιστούμε όχι μόνο για ένα άλλο σχολείο, αλλά για μια άλλη κοινωνία, για την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Είναι η κατάλληλη στιγμή λοιπόν να ταχθούμε ολόψυχα με το μέρος των καταπιεσμένων, με το μέρος της οργάνωσης και της αντίστασης ενάντια στους κρατικούς θεσμούς που μας καταπιέζουν. Στοχεύουμε στην ζύμωση των μαθητών και των μαθητριών, πλάι σε φοιτητές/τριες και εκπαιδευτικούς, για την οργάνωση των δικών μας αντιστάσεων, για ένα σχολείο που αντί για κοινωνικό πεδίο εξατομίκευσης και ανταγωνισμού θα γίνει τόπος έκφρασης της συλλογικής αντίστασης και αλληλεγγύης. Από την νέα χρονιά θέλουμε τα σχολεία μας να γίνουν οι βάσεις της αντίστασής μας μέσα από καταλήψεις και παρεμβάσεις. Ο αγώνας μας για μια καλύτερη εκπαίδευση, αλλά και για μια καλύτερη ζωή, δεν σταμάτησε και δεν θα σταματήσει μέχρι να έχουμε αυτό που μας αξίζει.
Εμείς ως αναρχικοί και αναρχικές και ως μαθητές/ μαθήτριες θα σταθούμε απέναντι σε ό,τι μας καταπιέζει, σε ό,τι καταστέλλει τους αγώνες μας για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Με γνώμονα την αλληλεγγύη διεκδικούμε μια δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για κάθε μία και έναν από εμάς. Μια εκπαίδευση που στοχεύει στην απόκτηση γενικών γνώσεων και στην ανάπτυξη της κριτικής και όχι της μηχανικής σκέψης. Δεν θέλουμε το σχολείο να διαμορφώνεται με βάση τα συμφέροντα του κράτους, της αστικής τάξης και του κεφαλαίου, αναχαιτίζοντας κάθε επαναστατική αντίληψη και πνευματική αντίδραση μέσω της εξουσιαστικής επιβολής και του ελέγχου απέναντι στη μαθητική κοινότητα. Θέλουμε μια εκπαίδευση που να μην κλέβει τη ζωή και το χρόνο των μαθητών/ριων και να μη προωθεί την εξατομίκευση με κανόνες και νόμους φτιαγμένους από τα αφεντικά που αποσκοπούν στην πλήρη υποταγή των μαθητών/ριων. Μαχόμαστε για ένα σχολείο που θα διαμορφώνει ανθρώπους με αξίες, προωθώντας την χειραφέτηση του κάθε ανθρώπου, συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας κοινωνίας απόλυτης αλληλεγγύης, ισότητας και αυτοοργάνωσης. Θα αγωνιστούμε λοιπόν για ένα καλύτερο κόσμο. Καλούμε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες, όχι να στοιχηθούν πίσω μας ούτε να ηγηθούν μπροστά μας αλλά να σταθούν πλάι μας. Όλα είναι τώρα.