Πέμπτη 21/1 : Όλοι/Όλες στις κινητοποιήσεις ενάντια στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο
Το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο που προωθούν από κοινού το Υπουργείο Παιδείας και το Υπ.Προ.Πο αποτελεί ένα από τα πιο αντιδραστικά νομοσχέδια που έχει επιχειρήσει να περάσει το κράτος τις τελευταίες δεκαετίες και εκφράζει τον βαθύ και διαχρονικό πόθο των κυρίαρχων ώστε να μπεί ταφόπλακα στους φοιτητικούς αγώνες. Η κατάργηση του ασύλου, η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, η ελεγχόμενη είσοδος στον χώρο του πανεπιστημίου, η επιτήρηση μέσω καμερών, η αναβάθμιση των πειθαρχικών ποινών για τα «αδικήματα» που τελούνται εντός των ιδρυμάτων, η καθιέρωση ελάχιστης βάσης εισαγωγής και ανώτατου ορίου φοίτησης, αποσκοπούν όλα στην τρομοκράτηση των φοιτητών, στη μετατροπή των πανεπιστημίων σε αποστειρωμένους χώρους που δεν θα λαμβάνει χώρα καμία πολιτική ζύμωση αλλά και στην ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και κερδοφορίας.
Κατά την περίοδο της πανδημίας, το κράτος έχει βρεί την ευκαιρία να ξεδιπλώσει όσο ποτέ τον αντικοινωνικό του σχεδιασμό. Τα δυο νομοσχέδια για την παιδεία, το νομοσχέδιο απαγόρευσης των διαδηλώσεων, τα νομοσχέδια που προβλέπουν το φακέλωμα των συνδικαλιστών και δυσκολεύουν την κήρυξη απεργίας αλλά και μια σειρά άλλων, στοχεύουν πάνω από όλα στο τσάκισμα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και όσων τομλούν να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην επέλαση της βαρβαρότητας και του ολοκληρωτισμού. Είναι σημαντικό να πούμε, ότι πολλά από αυτά τα νομοσχέδια πατάνε πάνω σε διατάξεις και νόμους των προηγούμενων διαχειριστών της κρατικής εξουσίας, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το κράτος έχει συνέχεια και αντιδιαμετρικά αντίθετα συμφέροντα από αυτά της κοινωνικής βάσης.
Το κράτος φοβάται τους φοιτητές καθώς ξέρει ότι αποτελούν ένα διαχρονικό αγκάθι για τα σχέδιά του. Από την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 (κατά τη διάρκεια της οποίας τα μέλη της σημερινής κυβέρνησης ήταν από την πλευρά του τάνκ και όχι των φοιτητών) και τους αγώνες της μεταπολίτευσης, μέχρι τους φοιτητικούς αγώνες της περιόδου ’06-’07, την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και τις κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια της κρίσης, το φοιτητικό κίνημα ήταν πάντα μπροστά και έβαζε φραγμό στις ονειρώξεις των κυρίαρχων. Προκειμένου να μπορεί το φοιτητικό κίνημα να παράξει αντιστάσεις, είναι αναγκαίο τα πανεπιστήμια να αποτελούν χώρους πολιτικής ζύμωσης και τριβής, χώρους στους οποίους πραγματοποιούνται πολιτικές παρεμβάσεις, γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις και λαμβάνει χώρα ο φοιτητικός συνδικαλισμός. Όλα αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά το κράτος και γι αυτό θέλει να τελειώνει μια και καλή με τις παραπάνω έννοιες και να αλλάξει ριζικά των χαρακτήρα και τους συσχετισμούς εντός των πανεπιστημίων.
Απέναντι σε αυτή τη νέα, δυστοπική «κανονικότητα» που επιδιώκουν να επιβάλλουν, οφείλουμε όλοι να υψώσουμε οδοφράγματα και να αγωνιστούμε. Ο αγώνας αυτός δεν αφορά μόνο τους φοιτητές και τους μαθητές που πλήττονται άμεσα από το νέο νομοσχέδιο. Αφορά όλους τους καταπιεσμένους, όλη την κοινωνική και ταξική βάση, τους εργαζομένους, τους ανέργους και όλους όσοι δεν θέλουν να ζήσουν σε μια κοινωνία αδικίας, καταπίεσης και διαρκούς φόβου. Είναι αγώνας για τη ζωή και την ελευθερία ενάντια στο θάνατο και την υποταγή. Αντί, λοιπόν, να τους αφήσουμε να βάλουν ταφόπλακα στους αγώνες μας, έχουμε χρέος να γίνουμε ξανά επικίνδυνοι και να υπερασπιστούμε την τάξη μας και τα συμφέροντά μας.
Την Πέμπτη 21 Γενάρη, στις 12 το μεσημέρι καλούνται πανελλαδικές κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο σε όλες τις μεγάλες πόλεις.
ΑΘΗΝΑ : ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
ΘΕΣ/ΝΙΚΗ: ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΠΑΤΡΑ : ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ