ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει ένας διάλογος μεταξύ της κυβέρνησης και των πρυτανικών αρχών,κεντρική θέση στον οποίο κατέχει η πρόταση για την αναβάθμιση της καταστολής και του ελέγχου στα πανεπιστημιακά ιδρύματα μέσω της ίδρυσης ενός σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας, την υποχρεωτική επίδειξη φοιτητικής ταυτότητας και το face control για την είσοδο στο πανεπιστήμιο, την τοποθέτηση καμερών προκειμένου να παρακολουθούνται οι κινήσεις των φοιτητών αλλά και την αυστηροποίηση των ποινών για τα ‘’παραπτώματα’’ που θα προκύπτουν. Το κλίμα της συζήτησης αποτυπώνεται και στις δηλώσεις του πρύτανη του πανεπιστημίου Πατρών, Χρήστου Μπούρα, ο οποίος αμέσως μετά τη σύσκεψη δήλωσε μεταξύ άλλων πως : «Δεν μπορώ παρά να υποστηρίξω, ότι είναι αναγκαία η δημιουργία ενός Ειδικού Σώματος Φύλαξης και Προστασίας, κατάλληλα εκπαιδευμένου στην αρμοδιότητα της Συγκλήτου χωρίς προανακριτικές αρμοδιότητες…»
Η συγκεκριμένη πρόταση της κυβέρνησης δεν έρχεται, φυσικά, να μας ξαφνιάσει καθώς αποτελεί άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα της κατασταλτικής επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κράτος σε βάρος των φοιτητών και της κοινωνίας. Ήδη από το προηγούμενο καλοκαίρι, η κυβέρνηση, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει η προηγούμενη κρατική διαχείρηση του ΣΥΡΙΖΑ, προέβη στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και δήλωνε θριαμβευτικά ότι άνοιγε τον δρόμο για την «πάταξη της ανομίας και της παραβατικότητας» και εντός των πανεπιστημιακών χώρων, ενώ στη συνέχεια διέταζε την εισβολή των μπάτσων στην ΑΣΟΕΕ προκειμένου να χτυπήσουν τους φοιτητές που αγωνίζονταν. Σημαντικό ιδεολογικό όπλο σε αυτή την προσπάθεια παρανομοποίησης των φοιτητών και των αγωνιστών παίζει η διάχυση της «θεωρίας των δυο άκρων», η οποία ταυτίζει τον κόσμο του αγώνα και όσους παλεύουν για έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας με τους φασίστες που, λειτουργώντας ως το μακρύ χέρι του κράτους και των αφεντικών, εχθρεύονται κάθε έννοια ελευθερίας και ισότητας. Ωστόσο, η κατασταλτική επιχείρηση του κράτους μέσω του δόγματος «Νόμος και Τάξη» δεν περιορίζεται στους φοιτητές αλλά εξαπλώνεται σε όλο το κοινωνικό σώμα. Μόνο τον τελευταίο χρόνο, τα πεπραγμένα της κυβέρνησης περιλαμβάνουν την κατάργηση του ασύλου, την ψήφιση του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου που αφορά όλες τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης, την απαγόρευση των διαδηλώσεων και της απεργίας, την εκκένωση καταλήψεων και το χτύπημα όσων αγωνίζονται, από φοιτητές και μαθητές μέχρι εκπαιδευτικούς, γιατρούς και κάθε εργαζόμενο.
Δεν μπορούμε να μην κάνουμε αναφορά και στη συγκυρία μέσα στην οποία έρχεται στο προσκήνιο η πρόταση για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Από την αρχή της φετινής χρονιάς, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή υγειονομική κρίση η οποία έχει προκαλέσει τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Σε όλη αυτή την περίοδο της πανδημίας αντί το κράτος να στοχεύσει στην αντιμετώπιση της και την προστασία της κοινωνίας (ενίσχυση του ΕΣΥ, πρόσληψη ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, μαζικά τεστ) χρησιμοποίησε την υγειονομική κρίση προκείμενου να εδραιώσει περαιτέρω την κυριαρχία του και να επιτεθεί στους από τα κάτω με μια σειρά από αντικοινωνικά νομοσχέδια (εκπαίδευση, περιβάλλον, εργασιακά, διαδηλώσεις) και πρακτικές (όπως οι εκκενώσεις καταλήψεων και η ένταση του εγκλεισμού των προσφύγων και των μεταναστών). Η καθιέρωση της τηλεκπαίδευσης στα πανεπιστήμια κατά την περίοδο αυτή είναι ξεκάθαρο ότι έχει περισσότερο κατασταλτικό παρά υγειονομικό χαρακτήρα, καθώς με τον τρόπο αυτό οι φοιτητές δεν έχουν τη δυνατότητα να βρεθούν από κοντά, να συζητήσουν και να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις για την υπεράσπιση των ζωών και των αναγκών τους.
Η ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας και οι υπόλοιπες προτάσεις που συζητήθηκαν στην σύνοδο των πρυτάνεων, η κατάργηση του ασύλου, το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο και η καθιέρωση της τηλεκπαίδευσης εκφράζουν όλα τον απώτερο στόχο των κυρίαρχων που δεν είναι άλλος από τον αφοπλισμό, την ανοχύρωση και την οπισθοχώρηση του φοιτητικού κινήματος, έτσι ώστε να εξαπολύουν με τους καλύτερους δυνατούς όρους και συσχετισμούς τις επιθέσεις τους πάνω στα κεκτημένα και συμφέροντα μας. Επιδιώκουν τη διαμόρφωση ενός πανεπιστημίου αποστειρωμένου από κάθε ίχνος πολιτικής ζύμωσης, τριβής και συζήτησης μεταξύ φοιτητών για τα προβλήματά τους. Ένα πανεπιστήμιο όπου ο ταξικός φοιτητικός συνδικαλισμός και κάθε απόπειρα οργάνωσης των συλλογικών αντιστάσεων όπως και κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης των σχεδίων κράτους και κεφαλαίου θα είναι πλήρως εποπτευόμενη και ποινικοποιημένη. Η παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια έχει ως ξεκάθαρο στόχο το σπάσιμο φοιτητικών καταλήψεων (ή οποιονδήποτε άλλων μορφών αγώνα), επιβάλλοντας μια συνθήκη όπου «ο νόμος και η τάξη βασιλεύει». Ο νόμος και η τάξη της αγοράς, της καπιταλιστικής κερδοφορίας, των πάσης φύσεως αυθαιρεσιών (καθηγητικών και μη), της πειθάρχησης, της εντατικοποίησης και του ελέγχου. Ορέγονται ένα πανεπιστήμιο πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις απαιτήσεις του κράτους και του κεφαλαίου, ένα πανεπιστήμιο μεγαλύτερων ταξικών φραγμών, όπου η φοίτηση είναι προνόμιο των λίγων, εκλεκτών και εύπορων, με τις φοιτητικές παροχές να εξανεμίζονται και τις βασικές ανάγκες για σίτιση, στέγαση και μετακίνηση να εμπορευματοποιούνται πλήρως.
Εμείς, κόντρα στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και το δυστοπικό μέλλον που ετοιμάζουν τόσο για μας, όσο και για τα ευρύτερα κομμάτια της εκμεταλλευόμενης τάξης έχουμε να αντιτάξουμε τη δύναμη που πηγάζει από τη συλλογικοποίηση και τον αγώνα. Βασικό εχέγγυο για την επανεκκίνηση του κινήματος και την συνολική αναμέτρηση με όσα έρχονται είναι η οριζόντια οργάνωση των αγώνων στη βάση των κοινών υλικών μας συμφερόντων, αναγκών και επιθυμιών. Είναι η μαχητική υπεράσπιση και περιφρούρηση των κεκτημένων μας που βλέπουμε μουδιασμένοι να μας παίρνουν ένα – ένα. Είναι η οικειοποίηση και μετατροπή των πανεπιστημιακών χώρων σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες –στη βάση – καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον αυτόνομο και μαχητικό φοιτητικό – ταξικό συνδικαλισμό, υπερασπιζόμαστε με κάθε κόστος το άσυλο και τα υπόλοιπα ταξικά μας συμφέροντα. Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας , της εξατομίκευσης και της ανάθεσης να προτάξουμε την πίστη στον συλλογικό αγώνα, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση.
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΗ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Ελευθεριακό σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών