Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του συλλόγου φοιτητών Αρχιτεκτονικής, όπως ανέβηκε στη σελίδα της Πρωτοβουλίας Φοιτητριών Αρχιτεκτονικής, καθώς και την αφίσα που συνυπογράφουν 5 φοιτητικοί σύλλογοι.
Ολοι/ες στην απεργιακη συγκεντρωση στις 6 Μαη στις 10.30 στην Καμαρα
Νομοσχέδιο Χατζηδάκη / Πρωτομαγιά:
Η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά σε νέο αντεργατικό νομοσχέδιο το οποίο αναμένεται να κατατεθεί στην Βουλή στα μέσα Μαΐου. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο Χατζηδάκη μέσα από τις διατάξεις του, ουσιαστικά:
/ καταργεί το 8ωρο και επαναφέρει το 10ωρο. Το ωράριο θα ρυθμίζεται ευέλικτα ανάλογα με το πόση δουλειά έχει μια επιχείρηση. Εννοείται ότι η υπέρβαση του 8ώρου, δηλ. οι δύο επιπλέον ώρες εργασίας, δεν θα αμείβονται καθόλου, αφού θα «συμψηφίζονται» με ημέρες ανάπαυσης σε επόμενο διάστημα, κάτι που οδηγεί σε ελαστικοποίηση της εργασίας. Ταυτόχρονα οι υπερωρίες αυξάνονται σε 150 σε όλους τους κλάδους.
/ καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας [ΣΣΕ]. Η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» θα γίνεται με ατομικές συμβάσεις εργασίας. Έτσι ο/η κάθε εργαζόμενος/η θα είναι μόνος απέναντι στον εργοδότη δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την συλλογική διεκδίκηση.
/ προχωρά προς την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Αφού πρώτα άνοιξαν το εμπόριο τις Κυριακές, τώρα επεκτείνεται η εργασία το ΣΚ και σε άλλους κλάδους (πληροφορική, data centers κλπ).
/ καταργείται το δικαίωμα στην απεργία. Το νομοσχέδιο εισάγει υποχρεωτικά τις «ηλεκτρονικές ψηφοφορίες» για τα σοβαρά ζητήματα του σωματείου και για την κήρυξη απεργίας κάτι που στην ουσία από τη μια φακελώνει τους/τις εργαζόμενους/ες ενώ ταυτόχρονα ποινικοποιείται η λήψη αποφάσεων για απεργία. Δημιουργεί επιπλέον έναν νόμιμο απεργοσπαστικό μηχανισμό καθώς υποχρεώνει τα συνδικάτα να καθορίζουν «προσωπικό ασφαλείας» που πρακτικά κάνουν την απεργία άχρηστη. Φέρνει τέλος απαγόρευση περιφρούρησης της απεργίας και της κατάληψης εργασιακού χώρου, ενώ αν ο εργοδότης επικαλεστεί «άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας» η απεργία μπορεί να κηρυχτεί παράνομη με συνοπτικές διαδικασίες, ενισχύοντας την απεργοσπασία. Πατώντας πάνω στο αντεργατικό πλαίσιο για τις απεργίες που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (απόφαση για απεργία μόνο από το 50% των μελών των σωματείων) προχωράνε σε βαθύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Την ίδια στιγμή που η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας καθιστούν εφικτό το “λιγότερη δουλειά – καλύτερες αμοιβές”, κράτος και κεφάλαιο προσπαθώντας να ξεπεράσουν την κρίση και να αυξηθούν τα κέρδη προχωρούν σε αντιδραστικές τομές στο καθεστώς εργασίας, εντείνοντας την εκμετάλλευση. Το φοιτητικό κίνημα οφείλει να συνδέσει τους επιμέρους αγώνες, να συντονιστεί και να αγωνιστεί με το εργατικό κίνημα καθώς και οι τωρινοί φοιτητές/τριες αποτελούμε τους μελλοντικούς ευέλικτα εργαζόμενους. Η συνεχιζόμενη πάλη του εκπαιδευτικού και φοιτητικού κινήματος απέναντι στο νόμο Κεραμέως και την συνολική επίθεση που δέχεται η δημόσια παιδεία δείχνει το δρόμο για αγώνες που μπορούν να ανατρέψουν νόμους αμφισβητώντας συνολικά την κυβερνητική πολιτική. Η φετινή πρωτομαγιά έπειτα από πρόταση πρωτοβάθμιων σωματείων μεταφέρεται στις 6 Μάη [και όχι στις 4 Μάη -μέρα αργίας- όπως προτείνει η ΓΣΕΕ] ενάντια στο νέο εργασιακό νομοσχέδιο και την κυβέρνηση, με ανεξάρτητη συγκέντρωση των ταξικών δυνάμεων. Σε αυτή την άθλια επίθεση της κυβέρνησης, οι παρατάξεις του κυβερνητικού, εργοδοτικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και σε πολλά συνδικάτα έχουν επιλέξει ξανά την στήριξη στην κυβέρνηση και στον ΣΕΒ, απαίτηση του οποίου εξάλλου είναι ο αντεργατικός – αντισυνδικαλιστικός νόμος. Γι’ αυτό το βάρος για το ξεδίπλωμα των αγώνων πέφτει στις ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις. Στηρίζουμε την απεργιακή συγκέντρωση στην Καμάρα, ως το ανεξάρτητο, ταξικό κέντρο αγώνα με πολιτικό περιεχόμενο ρήξης και ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης, με συντονισμό των σωματείων μέσα από συνελεύσεις σε ανατρεπτική λογική, κόντρα σε λογικές ανάθεσης και εφησυχασμού. Οι κινητοποιήσεις που έγιναν σε δεκάδες πόλεις της χώρας μαζί με τις φοιτητικές διαδηλώσεις, τους αγώνες των υγειονομικών, τις εργατικές διαδηλώσεις και απεργίες, αποτελούν ρωγμές αμφισβήτησης της ασκούμενης πολιτικής και της κυβέρνησης.
