Αναδημοσίευση ανακοίνωσης από την σελίδα του Ταξικού Μετώπου- Πρωτοβουλίας Εργαζομένων στις Συγκοινωνίες
Οι “μυστικοί επιβάτες”, άλλο ένα εργαλείο ρουφιανιάς, εκφοβισμού και απαξίωσης των εργαζομένων.
Μια σειρά από δημοσιεύματα στον Τύπο ανέφεραν την δημιουργία μιας νέας πρακτικής του ΟΑΣΑ σχετικά με τον έλεγχο των συγκοινωνιών και των εργαζομένων. Αυτή η πρακτική παρουσιάστηκε ως οι «μυστικοί επιβάτες», μια ομάδα με στόχο την «αναβάθμιση της ποιότητας της εξυπηρέτησης», μια «ομάδα διασφάλισης της ποιότητας» η οποία θα καταγράφει παράπονα και προβλήματα. Όμως τι πραγματικά εξυπηρετεί μια τέτοια κίνηση; Αυτή την στιγμή υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μπορέσει να επικοινωνήσει η διοίκηση με την λειτουργία, να πληροφορηθεί τα προβλήματα που υπάρχουν αλλά και να ελέγξει το προσωπικό που εργάζεται στις συγκοινωνίες. Υπάρχουν τα σωματεία, με τα οποία έχει διαρκή επαφή η διοίκηση και τα οποία έχουν πολλές φορές καταγράψει και μεταφέρει προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην λειτουργία τόσο εργαζόμενοι, όσο και επιβάτες. Επίσης υπάρχουν τόσο στην ΣΤΑΣΥ όσο και στην ΟΣΥ και στον ΟΑΣΑ γραφεία και τρόποι επικοινωνίας του επιβατικού κοινού για προβλήματα, παράπονα και υποδείξεις.
Αντί αυτού η διοίκηση επιλέγει να θεσπίσει τον «μυστικό επιβάτη» και να αναθέσει σε εξωτερικό εργολάβο τον έλεγχο των εργαζομένων, καθώς όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα οι εργαζόμενοι θα ανήκουν σε εξωτερική εταιρία και δεν θα είναι υπάλληλοι του ΟΑΣΑ. Αυτό δημιουργεί τα εξής ερωτήματα: Καταρχήν περισσεύουν χρήματα στις συγκοινωνίες για κάτι τέτοιο; Ποιο θα είναι το κόστος για αυτό; Όταν η απάντηση της διοίκησης σε αιτήματα των εργαζομένων και των σωματείων είναι διαρκώς οι οικονομικές δυσχέρειες, είναι να απορεί κανείς πως θα περισσέψουν χρήματα για τον εργολάβο. Επίσης με ποια διαδικασία θα επιλεχθεί ο εργολάβος; Θα είναι άλλος ένας τρόπος να σπαταληθεί δημόσιο χρήμα σε κρατικοδίαιτους «ημέτερους» επιχειρηματίες;
Από τα δημοσιεύματα δεν γίνεται ξεκάθαρο ποιος θα είναι επακριβώς ο ρόλος του «μυστικού επιβάτη». Θα είναι η επικοινωνία του επιβάτη με την διοίκηση; Θα είναι ο έλεγχος των εργαζόμενων; Θα είναι η τήρηση των διαδικασιών; Ποιες θα είναι οι υποχρεώσεις του «μυστικού επιβάτη»; Θα παρεμβαίνει επί τόπου; Θα κάνει υποδείξεις; Θα μεταφέρει στην διοίκηση αυτά που βλέπει; Σύμφωνα με ποια πρωτόκολλα θα λειτουργεί ο «μυστικός επιβάτης»; Θα έχει εκπαίδευση στο συγκοινωνιακό δίκτυο; Θα εκπαιδευτεί σε όλες τις διαδικασίες της λειτουργίας της ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ; Αν όχι πως θα μπορέσει να κρίνει τις πρακτικές του προσωπικού; Τέλος ποιος θα ελέγχει τον «μυστικό επιβάτη»; Θα είναι ο λόγος του εγγυημένος από κάποια δικλείδα ασφαλείας ή ο ΟΑΣΑ θα είναι εκτεθειμένος στις υποκειμενικές κρίσεις κάθε άσχετου με το συγκοινωνιακό έργο συμβασιούχου;
Τα ερωτήματα αυτά είναι βέβαιο ότι δεν έχουν απάντηση διότι δεν απασχολούν την διοίκηση, το ζήτημα δεν είναι τεχνικό, είναι περισσότερο πολιτικό. Ας μην γελιόμαστε, η διοίκηση έχει τα μέσα και ήδη γνωρίζει όλα τα προβλήματα στην λειτουργία των ΜΜΜ. Είναι μια απόφαση που στόχο έχει την τρομοκράτηση των εργαζομένων και την κοροϊδία των επιβατών. Είναι μια πολιτική απόφαση που επιθυμεί να δημιουργήσει στους εργαζομένους μια αίσθηση ανασφάλειας, μια αίσθηση διαρκούς παρακολούθησης. Είναι μια πολιτική απόφαση που στόχο έχει την θεσμοθέτηση και κανονικοποίηση του ρόλου του χαφιέ και του ρουφιάνου στην εργασιακή μας καθημερινότητα.
Οι διοικήσεις των αστικών συγκοινωνιών έχουν πλήρη γνώση των προβλημάτων που υπάρχουν γιατί πολύ απλά αυτές είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία τους Οι επικοινωνιακού τύπου εξαγγελίες σχετικά με τη χρήση “νέων τεχνολογιών” με προβλήματα να ανακύπτουν διαρκώς και τους εργαζόμενους να μαθαίνουν τις εξελίξεις από τους επιβάτες, η αδυναμία των στόλων σε λεωφορεία και τρένα να ανταποκριθούν στις ανάγκες μετακίνησης, τα διαρκή προβλήματα στην έκδοση ηλεκτρονικού εισιτηρίου, η απουσία διαδικασιών για τον τρόπο αντιμετώπισης ζητημάτων που προκύπτουν εντός των σταθμών και των λεωφορείων, οι ελλείψεις σε προσωπικό και οι πιεστικές συνθήκες κάτω από τις οποίες εργαζόμαστε, ακόμα και με τη μειωμένη κίνηση στην περίοδο της πανδημίας, δεν χρειάζεται κανένας μυστικός επιβάτης για να τα ανακαλύψει.
Αυτό που χρειάζεται είναι η οργανωμένη και μαζική αντίδραση των εργαζομένων σε κάθε προσπάθεια εκφοβισμού και απαξίωσής μας. Γνωρίζουμε να κάνουμε τη δουλειά μας και την κάνουμε όσο καλύτερα γίνεται μέσα στις αντίξοες συνθήκες που οι διοικήσεις δημιουργούν. Να σταθούμε απέναντι στην προώθηση της ρουφιανιάς, να διεκδικήσουμε την κάλυψη των αναγκών μας γιατί αυτός είναι ο τρόπος να λυθούν με τον καλύτερο τρόπο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιβάτες, να στηρίξουμε τους αγώνες των επιβατών για ποιοτικές και αξιοπρεπείς μετακινήσεις, χωρίς αποκλεισμούς, καταστολή και κοινωνικό κανιβαλισμό.
Οι αγώνες των εργαζομένων η απάντηση στη διαρκή υποτίμησή μας και εντατικοποίηση της εργασίας μας.