ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
Ενάντια στην ιδεολογική και κατασταλτική εκστρατεία του κράτους, που στοχεύει τον αναρχικό αγώνα και τις αδιαμεσολάβητες κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις
Την 31η Οκτώβρη 2024, μετά από έκρηξη εκρηκτικού μηχανισμού σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους, ο αναρχικός αγωνιστής Κυριάκος Ξυμητήρης χάνει τη ζωή του και η αναρχική αγωνίστρια Μαριάννα Μ. τραυματίζεται σοβαρά. Βαριά τραυματισμένη η Μαριάννα Μ. μεταφέρεται στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού, όπου και νοσηλεύεται φρουρούμενη, ενώ μετά τη δεύτερη επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε και χωρίς να έχει αναρρώσει πλήρως, οδηγείται στις φυλακές Κορυδαλλού. Από τις πρώτες ώρες της μεταφοράς της στον Ευαγγελισμό τα κατασταλτικά επιτελεία, ενόσω η ίδια βρισκόταν χωρίς τις αισθήσεις της, λαμβάνουν τα αποτυπώματά της και δίνουν εντολή για λήψη δείγματος αίματος για ανάλυση DNA χωρίς τη συναίνεσή της, ενώ οι ανακριτικές αρχές προσπαθούν να της αποσπάσουν απολογία. Σήμερα, παρά το γεγονός ότι χρήζει νοσηλείας, βρίσκεται προφυλακισμένη στον Κορυδαλλό, με τις αρμόδιες αρχές από την μια πλευρά να της στερούν την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη και τις αναγκαίες διαγνωστικές εξετάσεις και από την άλλη να την έχουν έγκλειστη κάτω από άθλιες και ακατάλληλες συνθήκες διαβίωσης.
Τις επόμενες μέρες από την έκρηξη στους Αμπελόκηπους συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται με απολύτως σαθρό κατηγορητήριο οι αγωνιστές/τρια Νίκος Ρωμανός, Δημήτρης Π. και Δήμητρα Ζ. και ο Α.Κ. εν μέσω ενός κλίματος τρομοϋστερίας και διακίνησης αστυνομικών σεναρίων από τα μιντιακά φερέφωνα της εξουσίας, σε συνέχεια της προσπάθειας του κράτους να κατασκευάσει ενόχους με έωλα στοιχεία και να οδηγήσει αγωνιστές στον εγκλεισμό και την εξουδετέρωσή τους από το πεδίο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.
Κατά τη διάρκεια των 5μιση χρόνων της ακροδεξιάς-νεοφιλελεύθερης διαχείρισης του κράτους από τη Νέα Δημοκρατία και παρά την ύφεση των αντιστάσεων οι αναρχικοί συνέχισαν και ενέτειναν τη συμμετοχή τους σε όλα τα μέτωπα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Μέσα από τη συμμέτοχή τους, αυτή, ήρθαν αντιμέτωποι με τη σκληρότερη όψη της καταστολής που επιβλήθηκε σε κάθε πεδίο αγώνα τόσο στο πλαίσιο της συνολικής και ευρύτερης κατασταλτικής επίθεσης απέναντι στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και τα αγωνιζόμενα κομμάτια της όσο και ειδικότερα στην κατασταλτική επιχείρηση που στόχευε και συνεχίζει να στοχεύει το αναρχικό κίνημα, τόσο με υλικούς όρους στους δρόμους και τις δομές του κινήματος όσο και ιδεολογικά με τη κατασυκοφάντησή του από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Σε αυτό το ειδικό πλαίσιο εντάσσεται και η “αντι”τρομοκρατική εκστρατεία απέναντι στον αναρχικό αγώνα, η οποία σήμερα οξύνεται με αφορμή την υπόθεση των Αμπελοκήπων και έχει ως στόχο την εγκληματοποίησή του και την αποκοινωνικοποίησή του, μέσα από το φόβο, τη λασπολογία, την απομόνωση και την αποδυνάμωσή του. Αυτή η ειδική κατασταλτική στόχευση του κράτους αφορά το αναρχικό κίνημα καθώς μέσα από αυτό, κατά κύριο λόγο, εκφράστηκαν οι εξωθεσμικές, ριζοσπαστικές και αδιαμεσολάβητες κοινωνικές αντιστάσεις κατά τη διάρκεια όλης της μεταπολιτευτικής περιόδου με κορυφαίο το παράδειγμα αυτό της κοινωνικής εξέγερσης του Δεκέμβρη.
Η υπόθεση των Αμπελοκήπων, πέρα από το τραγικό συμβάν της απώλειας του αναρχικού αγωνιστή Κυριακού Ξυμητήρη, την προφυλάκιση άλλων 4 αγωνιστών και αγωνιστριών και την όξυνση της επιτήρησης και του ελέγχου πάνω στο αναρχικό κίνημα και τις δομές του, αναδεικνύει μια σειρά από πτυχές της ειδικής κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους απέναντι στους αναρχικούς. Δεν αποτελεί μια κίνηση αποπροσανατολισμού τόσο της κοινωνίας όσο και των αγωνιζόμενων κομματιών της, όπως με ευκολία ισχυρίζεται η αριστερά μαζί με μια αφήγηση που θέλει τους αναρχικούς αγωνιστές όχι αποδέκτες της κρατικής καταστολής λόγω της πολιτικής τους ανάλυσης, θέσης και δράσης αλλά σαν εύκολα θύματα κυβερνητικών πολιτικών και συσχετισμών που βρίσκονται στο στόχαστρο των κατασταλτικών επιτελείων όποτε αυτό εξυπηρετεί το κυβερνητικό αφήγημα, αφαιρώντας κάθε πολιτικό πρόσημο του αναρχικού κινήματος και παρουσιάζοντάς το ως ένα αποσπασματικό, αυθόρμητο και παιδικό ξέσπασμα απέναντι στην υφιστάμενη αδικία και το οποίο δεν μπορεί να υπερασπιστεί μόνο του τον εαυτό του αλλά χρειάζεται πολιτικούς κηδεμόνες. Η κατασταλτική εκστρατεία απέναντι στο αναρχικό κίνημα είναι πάγια και διακηρυγμένη θέση του κράτους, ειδικά μετά την εξέγερση του 2008, και αυτό οφείλεται ακριβώς στο ότι οι αναρχικοί συνεχίζουν να αποτελούν το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι των αγωνιζόμενων και μάχονται με όλες τους τις δυνάμεις όχι μόνο τον καπιταλισμό αλλά και το κράτος, χωρίς προσβάσεις, χωρίς διαμεσολαβήσεις, χωρίς εκπροσώπηση μέσα στο πολιτικό σύστημα εξουσίας και συναίνεση σε αυτό, γεγονός που καθιστά το αναρχικό κίνημα επικίνδυνο και μη ελέγξιμο. Οι προπαγανδιστικές, νομοθετικές και κατασταλτικές “αντι”τρομοκρατικές μεθοδεύσεις δε συνιστούν μια στιγμιαία παρεκτροπή της ιεραρχημένης, καταπιεστικής και εκμεταλλευτικής δημοκρατίας του κράτους και των αφεντικών, όπως επίσης η συκοφάντηση των κοινωνικών αγώνων που δεν ενσωματώθηκαν καθεστωτικά δεν αφορά μόνο ατομικές επιλογές αγώνα ή την “εξάρθρωση” κάποιας ένοπλης οργάνωσης, αλλά στοχεύουν στην αποκήρυξη συνολικά της συλλογικής πολιτικής και κοινωνικής αντιβίας και στην εγκληματοποίηση κάθε μορφής αντίστασης που δεν διαμεσολαβείται από τους θεσμούς, μέσα από το “κυνήγι της τρομοκρατίας” και των “συγκοινωνούντων δοχείων” της.
Οι εξουσιαστές σήμερα επιχειρούν να σβήσουν τα αποτυπώματα ολόκληρων δεκαετιών σκληρών κοινωνικών και ταξικών αγώνων γιατί λειτουργούν ως κοινωνικά παραδείγματα αντίστασης που επιβιώνουν και αναπαράγονται, γιατί συνεχίζουν να εμπνέουν τις νέες γενιές και δείχνουν δρόμους αγώνα στους καταπιεσμένους στο σήμερα, γιατί κρατούν ζωντανή την προοπτική της κοινωνικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης. Το απρόσκοπτο βάθεμα των αντικοινωνικών και βίαιων αναδιαρθρώσεων, για τον ριζικό κοινωνικό μετασχηματισμό, έχει ως προϋπόθεση τόσο το τσάκισμα συνολικά των κοινωνικών και ταξικών αγώνων όσο και ειδικά την πλήρη εξουδετέρωση του πιο συνειδητά αντισυναινετικού και ριζοσπαστικού κομματιού των αγωνιζόμενων, που θέτει ως ορίζοντα την καταστροφή του εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού κρατικού οικοδομήματος και τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Απέναντι στην κρατική επιχείρηση τρομοκρατίας, που επιδιώκει να στοχεύσει αγωνιστές και αγωνίστριες, απέναντι στο συντονισμένο τρομολαγνικό σόου που εκπορεύεται από τα αστυνομικά επιτελεία και διαχέεται στα μιντιακά φερέφωνα της εξουσίας, απέναντι στην ποινικοποίηση των φιλικών και συντροφικών σχέσεων, στην αστυνομική αυθαιρεσία και βία, δηλώνουμε ότι οι μόνοι τρομοκράτες είναι το κράτος και το κεφάλαιο, το σύστημα εξουσίας που λεηλατεί και καταδικάζει τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία στην ανέχεια και την εξαθλίωση, που εγκαθιδρύει αστυνομικό στρατό κατοχής μέσα στις πόλεις σε κάθε πεδίο κοινωνικής δραστηριότητας, που δολοφονεί στα αστυνομικά τμήματα και μπλόκα, στα τρένα, στα νοσοκομεία με τη διάλυση του ΕΣΥ, στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης – φρούριο, στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, που επιτίθεται με σφοδρότητα στο αναρχικό κίνημα, τις δομές του και τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται μέσα στα σχολεία, τις σχολές, τους χώρους εργασίας και τις γειτονιές, που στηρίζει τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και βαθαίνει την εμπλοκή του στην πολεμική μηχανή, που πριμοδοτεί τις φασιστικές συμμορίες και τον εθνικισμό, που καταστέλλει όσους και όσες αγωνίζονται για ζωή και ελευθερία και προορίζει για τους καταπιεσμένους πληβείους μόνο έναν αβίωτο κόσμο εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Κυριάκος Ξυμητήρης πάντα παρών στους αγώνες για την κοινωνική απελευθέρωση
Λευτεριά στους/ις διωκόμενους/ες και προφυλακισμένους/ες αγωνιστές/τριες για την υπόθεση των Αμπελοκήπων
Οργάνωση και αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση , την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
*Κείμενο αφίσας:
ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
Ενάντια στην ιδεολογική και κατασταλτική εκστρατεία του κράτους, που στοχεύει τον αναρχικό αγώνα και τις αδιαμεσολάβητες κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις
Την 31η Οκτώβρη 2024, μετά από έκρηξη εκρηκτικού μηχανισμού σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους, ο αναρχικός αγωνιστής Κυριάκος Ξυμητήρης χάνει τη ζωή του και η αναρχική αγωνίστρια Μαριάννα Μ. τραυματίζεται σοβαρά. Τις αμέσως επόμενες μέρες, και ενώ τα κατασταλτικά επιτελεία επιχειρούν να αποσπάσουν απολογία από την σοβαρά τραυματισμένη και νοσηλευόμενη αναρχική αγωνίστρια Μαριάννα Μ., συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται με απολύτως σαθρό κατηγορητήριο οι αγωνιστές/τρια Νίκος Ρωμανός, Δημήτρης Π. και Δήμητρα Ζ. και ο Α.Κ. εν μέσω ενός κλίματος τρομοϋστερίας και διακίνησης αστυνομικών σεναρίων από τα μιντιακά φερέφωνα της εξουσίας. Η έκρηξη στους Αμπελόκηπους αποτέλεσε την αφορμή για το άνοιγμα ενός νέου κύκλου της “αντι”τρομοκρατικής, κατασταλτικής και ιδεολογικής εκστρατείας του κράτους απέναντι στον αναρχικό αγώνα, με στόχο την αποκοινωνικοποίηση και εγκληματοποίησή του και εν τέλει το τσάκισμά του. Πρόκειται για μια “αντι”τρομοκρατική στρατηγική του κράτους -μέρος της συνολικής κατασταλτικής εκστρατείας απέναντι στην κοινωνία και τις αντιστάσεις της- που στοχεύει το αναρχικό και αντιεξουσιαστικό κίνημα, ακριβώς, γιατί εκφράζει μέσα από τα προτάγματα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της συλλογικής άμεσης δράσης, καθ’ όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, τις πιο ανατρεπτικές, αδιαμεσολάβητες και εξωθεσμικές κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.
Σήμερα, το απρόσκοπτο βάθεμα των αντικοινωνικών και βίαιων αναδιαρθρώσεων, για τον ριζικό κοινωνικό μετασχηματισμό, έχει ως προϋπόθεση τόσο το τσάκισμα συνολικά των κοινωνικών και ταξικών αγώνων όσο και ειδικά την πλήρη εξουδετέρωση του πιο συνειδητά αντισυναινετικού και ριζοσπαστικού κομματιού των αγωνιζόμενων, που θέτει ως ορίζοντα την καταστροφή του εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού κρατικού οικοδομήματος και τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Κυριάκος Ξυμητήρης πάντα παρών στους αγώνες για την κοινωνική απελευθέρωση
Λευτεριά στους/ις διωκόμενους/ες και προφυλακισμένους/ες αγωνιστές/τριες για την υπόθεση των Αμπελοκήπων
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων