Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 εκτελείται εν ψυχρώ ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από τους μπάτσους Ε. Κορκωνέα και Β. Σαραλιώτη στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, γεγονός που στάθηκε η αφορμή να εκδηλωθεί η συσσωρευμένη κοινωνική οργή απέναντι στη γενικευμένη κρατική βία εκείνης της περιόδου.
16 χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξη, Κράτος και Κεφάλαιο συνεχίζουν να καταπιέζουν και να τρομοκρατούν την κοινωνική βάση. Η εμπορευματοποίηση κάθε είδους υπηρεσίας και παροχής, η ποινικοποίηση της απεργίας και οι διώξεις συνδικαλιστών/συνδικαλιστριών με μηνύσεις, πειθαρχικά, διαγραφές, και εκφοβισμούς, οι συνεχείς κρατικές δολοφονίες-επιθέσεις, είτε αυτές γίνονται άμεσα από τους ένστολους δολοφόνους όπως αυτές με θύματα τους Ρομά Σαμπάνη, Φραγκούλη, Μιχαλόπουλο ή στα σύνορα με την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση των συνόρων και την κλιμάκωση του πολέμου ενάντια στους πρόσφυγες και τους ξεριζωμένους, είτε έμμεσα με την επέλαση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ευθύνονται για κάνουν ξεκάθαρη την πραγματική πρόθεση Κράτους και Κεφαλαίου για την κοινωνία.
Πλησιάζοντας στον φετινό Δεκέμβρη βρισκόμαστε ενώπιον μιας αδίστακτης κρατικής πλεκτάνης, η οποία μέσα από κατάπτυστες σκευωρίες επιχειρεί για ακόμα μια φορά να στοχοποιήσει και να εξοντώσει ηθικά και υλικά αγωνιστές/-ριες, να ποινικοποιήσει την αναρχική δράση και τις συντροφικές σχέσεις και να διαγράψει τη συλλογική μνήμη και όσα άφησαν ως ιστορική και αγωνιστική παρακαταθήκη τα Δεκεμβριανά του ’08. Και για να το κάνει αυτό, η αντιτρομοκρατική μαφία σε αγαστή συνεργασία με την αστική δικαιοσύνη, το βαθύ (παρά)κράτος δηλαδή, επιτίθεται στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, τους ανθρώπους που μέσα από την πολιτική τους δράση και τους συμβολισμούς που φέρουν κρατείται ζωντανή η σπίθα της κοινωνικής ανυπακοής του Δεκέμβρη του ’08 και επαναφέρεται στο σήμερα, όπως ο Νίκος Ρωμανός, ενεργοποιώντας τους πιο ρεβανσιστικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς του και τα πιο συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά μέσω των φερέφωνών του στα κυρίαρχα ΜΜΕ, επιχειρώντας έτσι την ανακοπή κάθε επαναστατικής προοπτικής στο σήμερα.
Για εμάς ο Δεκέμβρης δεν αποτελεί μια ακόμη επέτειο ή μνημόσυνο, αλλά αντίθετα μας θυμίζει ότι η μνήμη των νεκρών μας ζει μέσα από τους αγώνες του σήμερα, ενώ ως βασικότερη παρακαταθήκη άφησε όχι απαντήσεις, αλλά ερωτήματα, με κυριότερο αυτό της μετάβασης σε μία άλλη κοινωνία. Το ερώτημα δηλαδή του πώς περνάς από την αυθόρμητη εξέγερση στην κοινωνική επανάσταση. Το αυτοοργανωμένο φοιτητικό κίνημα οφείλει να βρει διεξόδους συλλογικοποίησης, τρόπους οργάνωσης, με δομές και δράσεις, ώστε να υπερασπιστεί όλα όσα άφησε πίσω της η εξέγερση του Δεκέμβρη, έχοντας ως στόχο την συνέχισή τους, το επόμενο βήμα προς την ολοκληρωτική ανατροπή του κρατικού συστήματος.
Για να διατηρήσουμε την εξεγερσιακή και επαναστατική μνήμη των αγώνων που έγιναν, για να δηλώσουμε σαφώς σε όλους τους τόνους πως η αναρχία είναι δυναμικά παρούσα, παρά τις προσπάθειες της καταστολής, καλούμε σε συνέλευση για την συγκρότηση αναρχικού φοιτητικού μπλοκ στην πρωινή πορεία της 6ης Δεκέμβρη, την Πέμπτη 28/11 στις 17:00, στην ΑΣΟΕΕ.
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας