ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ - ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΣΚΤ
Το τελευταίο διάστημα, όπως είναι γνωστό, η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ και ο Υπουργός Παιδείας Κ. Πιερρακάκης ετοιμάζονται να φέρουν προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο “Ελεύθερο Πανεπιστήμιο”, μέσω του οποίου επικυρώνεται η ίδρυση ιδιωτικών ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης, καταπατώντας ουσιαστικά το άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει το μονοπώλιο ύπαρξης δημόσιων πανεπιστημίων και ανοίγοντας το δρόμο προς την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, πλέον και με νομικούς όρους. Παράλληλα η μαχητική αντίσταση που έχει αναπτυχθεί τον τελευταίο μήνα από την μεριά του φοιτητικού κινήματος, με τις μαζικότερες γενικές συνελεύσεις των τελευταίων 5 ετών, καταλήψεις διαρκείας σε κέντρο και περιφέρεια, εβδομαδιαίες πορείες, έχει εξαναγκάσει τους κρατικούς διαχειριστές και τους λακέδες του σε μία γνωστή μεν αλλά εκσυγχρονισμένη δε κατασταλτική επιχείρηση. Από την μία απειλώντας με εισαγγελικές παρεμβάσεις τις καταλήψεις σχολών και το ακαδημαϊκό προσωπικό και από την άλλη επιβάλλοντας την εξ αποστάσεως εξεταστική προσπαθώντας να αποπροσανατολίσει το φοιτητικό σώμα και να εκφυλίσει το βασικό μέσο πάλης, αυτό της κατάληψης. Και όταν όλες αυτές οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό από την αποφασιστικότητα και την ανυποχώρητη στάση του κινήματος όπως έγινε με την κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ, το μόνο μέσο καταστολής που μένει είναι η ωμή βία αφήνοντας ελεύθερους τους ένστολους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ. να εισβάλουν εντός τους ασύλου και να επιβάλλουν την δημοκρατική τάξη όπως έγινε στο ΕΜΠ, στο ΑΠΘ, στην Νομική του ΔΠΘ.
Η επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων μέσω της παράκαμψης του άρθρου 16 του συντάγματος αποτελεί δομικό στοιχείο των κρατικών πολιτικών αναδιάρθρωσης των αποκλεισμών και της καταστολής και μαζί με τη διαρκή επίθεση στον κοινωνικό χαρακτήρα του ασύλου στοχεύει ευθέως στον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, όπως επίσης στοχεύει και στη νεολαία που τα τελευταία 50 χρόνια, απο την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 μέχρι σήμερα, έχει μετατρέψει τα σχολεία και τα πανεπιστήμια σε χώρους συλλογικής πολιτικοποίησης, ριζοσπαστικοποίησης και κοινωνικής ανταρσίας. Μέσα από αυτή τη μεταρρύθμιση αναδεικνύεται ευκρινέστερα η ουσία συνολικά των αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων που είναι από τη μία η συνεχής αύξηση των ποσοστών της βίας του κράτους και των αφεντικών σε βάρος της κοινωνικής και ταξικής βάσης και από την άλλη το τσάκισμα των συλλογικών αντιστάσεων, η τρομοκράτηση και η πειθάρχηση της κοινωνίας για την απρόσκοπτη επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων – ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ακόμη ενός δημοσίου αγαθού και συνάμα συνηγορεί προς τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16. Το βασικό ζήτημα αλλά και η πρώτη έκφανση εμπορευματοποίησης της γνώσης και συνεπώς της παιδείας είναι η ίδια η μετατροπή της σε μετρήσιμο αγαθό και κατ’ επέκταση σε εμπόρευμα. Ήδη από το 2019, με την εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτών των ΑΕΙ, πριμοδοτείται η ιδιωτική εκπαίδευση, μειώνοντας την αξία του ενιαίου πτυχίου των δημοσίων πανεπιστημίων. Ακολουθούν οι αξιολογήσεις των ιδρυμάτων, που σκοπό έχουν την ελαχιστοποίηση της χρηματοδότησης και εν τέλει τη συγχώνευση ή το κλείσιμο πανεπιστημιακών τμημάτων στην επαρχία. Ταυτόχρονα κρίνεται απαραίτητη η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και η εγκαθίδρυση μέτρων για τη μείωση των εισακτέων. Έπειτα, η απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τις καθηγητικές σχολές, οι απλήρωτες πρακτικές και τα επιπλέον προγράμματα κατάρτισης και δια βίου μάθησης , θεσπίζουν ένα πρόγραμμα σπουδών, που θα διασπά το ενιαίο πτυχίο και θα αποσπά βασικά επαγγελματικά δικαιώματα από αυτό, μη δίνοντας επαγγελματική προοπτική στους νέους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, στις καλλιτεχνικές σχολές υπεγράφη το ΠΔ85, σύμφωνα με το οποίο, το πτυχίο όλων των δημόσιων, ημι-δημόσιων και ιδιωτικών καλλιτεχνικών σχολών εξισώνεται με το απολυτήριο λυκείου και στερεί τη δυνατότητα μετεκπαίδευσης, σκιαγραφώντας τον μελλοντικό εργαζόμενο στον χώρο των τεχνών ως ανειδίκευτο εργάτη.
Όλα τα παραπάνω είναι εκφάνσεις της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, οι οποίες σε συνδυασμό με την καταστολή, την κατάργηση του ασύλου και την εντατικοποίηση, υφαίνουν τη συνολική αλλαγή στην παιδεία από τις προσχολικές ηλικίες μέχρι την τριτοβάθμια αλλά και όλες τις συνέπειες που έχει αυτό τόσο για τους ίδιους τους συμμετέχοντες στην εκπαιδευτική διαδικασία (μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και ερευνητές) αλλά και για τις εργασιακές σχέσεις που δομούνται εντός και εκτός εκπαίδευσης. Είναι σαφές πως οι δύο χώροι αυτοί είναι αλληλένδετοι καθώς οι αλλαγές στον έναν επηρεάζουν και τον άλλον, από την εντατικοποίηση των σπουδών, την απειλή των διαγραφών και των πειθαρχικών μέχρι τις εργασιακές συνθήκες της αβεβαιότητας που οξύνονται με βάση τους νόμους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη με την κατάργηση του οκταώρου, την ποινικοποίηση των απεργιακών κινητοποιήσεων και την συμμετοχή στα σωματεία, την απελευθέρωση των απολύσεων. Με τον ίδιο τρόπο, μέσα από τη θέσπιση διαφορετικών πτυχίων επιπέδου και γνώσεων στην αγορά εργασίας, μπαίνουνε περισσότερα εμπόδια στις εργατικές διεκδικήσεις, από την επερχόμενη συμπίεση των μισθών στους εργαζόμενους στην έρευνα, μέχρι τις προσπάθειες για κατοχύρωση συλλογικής σύμβασης εργασίας σε πολλούς κλάδους.
Στη σχολή μας, βέβαια, δεν έχουμε καταφέρει να μπούμε σε κινηματική τροχιά. Η διοίκηση της σχολής ειναι βραδυκίνητη και δεν αναλαμβάνει ευθύνες, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε χωρίς επαρκή αριθμό θεωρητικών μαθημάτων για δεύτερο συνεχόμενο εξάμηνο, και το σύνολο των υπηρεσεών της σχολής να δυσκολεύεται στη λειτουργία του. Μάλλον σε ένα τέτοιο κλίμα η διεκδίκηση εξασφάλισης επαγγελματικών δικαιωμάτων στα πτυχία μας δεν μπορεί να προχωρήση.
Η συνολική κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλων των μέχρι πρότινος δημοσίων αγαθών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος του κράτους και του κεφαλαίου. Τα αποτελέσματα της στρατηγικής αυτής φάνηκαν με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Μιλάμε δηλαδή για την ουσία της κρατικής αντικοινωνικής πολιτικής που εκτείνεται από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους. Δηλαδή, την πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών. Απέναντι στη διεύρυνση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, ενάντια στην κρατική βία και πειθάρχηση στο κοινωνικό σώμα των φοιτητών και της νεολαίας, αυτός ο αγώνας πρέπει να δοθεί και να κερδίσει, εξηγώντας γιατί όχι μόνο η Παιδεία αλλά και το κίνημα για την υπεράσπισή της από τα νύχια του ολοκληρωτισμού αποτελεί ζήτημα για ολόκληρη την κοινωνία για τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεσμένους. Το κράτος και η νεοφιλεύθερη/ακροδεξιά διαχείριση σχεδιάζουν με πνεύμα ακραιφνούς ρεβανσισμού την αποσυγκρότηση της αγωνιστικής κληρονομιάς που άφησαν δεκαετίες κοινωνικών και νεολαιίστικων διεκδικήσεων. Από το Πολυτεχνείο του 1973, όταν οι φοιτητές ανέδειξαν πως μπορεί μια χούφτα ανθρώπων να πυροδοτήσει το αδύνατο, στις πρώτες καταλήψεις του 1979 που ανάγκασαν τον εθνάρχη να ακυρώσει τον νόμο 815/1978, τις μαθητικές καταλήψεις του 1990-1991 και τη δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα από οννεδίτες, το κίνημα των αδιόριστων εκπαιδευτικών του 1997 και τον μαθητικό ξεσηκωμό 1998 που έβαλαν σημαντικά αναχώματα στους σχεδιασμούς των νεοφιλελεύθερων και των «εκσυγχρονιστών» μέχρι το τεράστιο κίνημα του 2006-2007 που απέτρεψε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα οδοφράγματα, τα κατειλημμένα σχολεία και σχολές στην κοινωνική και ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που τάραξε συθέμελα το σύστημα εξουσίας οι συλλογικοί και μαχητικοί αγώνες της νεολαίας ήταν, είναι και μπορούν να γίνουν ξανά επικίνδυνοι. Με καταλήψεις σχολών για την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου, του κοινωνικού πεδίου, με μαζικές διαδικασίες για την πραγματική εμπλοκή όλων των φοιτητών στις αποφάσεις των συλλόγων αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα από κομματικές εξαρτήσεις και μεσολαβήσεις, με κοινωνική απεύθυνση και μαχητικό χαρακτήρα για να σπάσουν οι απαγορεύσεις που στοχεύουν στη διάλυση
συνολικά του κινήματος για να ανοίξει ξανά ο δρόμος της ανυπότακτης αντίστασης, των ταξικών αγώνων, της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Υπερασπιζόμαστε σήμερα, τον δημόσιο χαρακτήρα όλων των κοινωνικών αγαθών και τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης για όλους, έχοντας τα μάτια στραμμένα στην αυριανή αυτοδιευθυνόμενη και χειραφετημένη κοινωνία για την οποία παλεύουμε «Από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:
-Κατάληψη της σχολής από Τετάρτη 14/02 έως Δευτέρα 19/02 με ανοιχτό
συντονιστικό κατάληψης με αποφασιστικό χαρακτήρα για τη διοργάνωση δράσεων
εντός της κατηλειμμένης σχολής και την υλοποίηση των αποφάσεων της γενικής
συνέλευσης
-Επόμενη Γενική Συνέλευση την Τρίτη 20/02, 14:00, αίθουσα De Kiriko
-Συμμετοχή στην πανεκπαιδευτική πορεία ενάντια στην παράκαμψη του άρθρου 16
την Πέμπτη 15/2 στις 12:00 μμ στα Προπύλαια ως κατάληψη ΑΣΚΤ
-Συμμετοχή στο συντονιστικό γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων την Πέμπτη
μετά την πανεκπαιδευτική πορεία
-Συμμετοχή στην πανελλαδική πορεία την μέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου ως
κατάληψη ΑΣΚΤ
-Κλιμακώνουμε τον αγώνα μας με πρωτοβουλίες καινούργιων καταλήψεων και
άλλων ακτιβιστικών δράσεων.
- Να καληφθούν όλες οι υλικοτεχνικές ανάγκες της σχολής μας
- Αναπλήρωση του προσωπικού που συνταξιοδοτείται
- Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων της σχολής μας
- Παρέμβαση στη Σύγκλητο την Παρασκευή 16/02
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
-Να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο Πιερρακάκη. Καμία σκέψη για
αναθεώρηση/παράκαμψη του Άρθρου 16 και δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων
-Άμμεση κατάργηση του ΠΔ85 που υποβαθμίζει τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών.
-Κατάργηση του αυταρχικού θεσμικού πλαισίου περί απώλειας εξεταστικής.
-Όχι στην παιδεία που επιβάλλουν κράτος και κεφαλαιο
-Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους/ες, στο ύψος των αναγκών
μας
-Καμία σκέψη για περαιτέρω διάλυση των πτυχίων μας και το τσάκισμα της
εργασιακής μας προοπτικής.
-Ποιοτική σίτιση και στέγαση για όλους/ες
-Ποιοτική πρόσβαση σε όλα τα δημόσια αγαθά χωρίς αποκλεισμούς.
-Ανατροπή όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων. Ενάντια στις αλλαγές που
προωθούνται ήδη από το σχολείο και εντείνουν μέσω των εξετάσεων τους ταξικούς
φραγμούς (Τράπεζα Θεμάτων, ΕΒΕ, ν+2, διαγραφές, πειθαρχικά).
-Άμεση απόσυρση του νέου νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα
Συντονιστικό Κατάληψης ΑΣΚΤ