Οι Πρυτανικές Αρχές Οπλίζουν, οι Μπάτσοι Εκτελούν
Ξημερώματα 30/09, τα ένστολα καθάρματα της ΕΛ.ΑΣ., με την συναίνεση και συνεργασία των Πρυτάνεων του ΕΜΠ Μπουντουβή και του Πανεπιστημίου Κρήτης Κοντάκη, προέβησαν σε εκκένωση δύο κατειλημμένων χώρων. Καταπατώντας το άσυλο, εκκένωσαν το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου
(ΑΣΠ) για τρίτη φορά μέσα σε διάστημα ενός μήνα. Ταυτόχρονα, εκκενώθηκε και η κατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο, κτήριο ιδιοκτησίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, μια εκκένωση που συμπεριλάμβανε τον άγριο ξυλοδαρμό 11 συντρόφων από τα ΤΑΕ Κρήτης -τους δολοφόνους του Κώστα Μανιουδάκη- και την απόπειρα ανθρωποκτονίας ενός από αυτούς. Ταυτόχρονα ο Πρύτανης Κοντάκης, ενώ υπέγραφε με το δεξί χέρι την δολοφονική εκκένωση, παρείχε με το αριστερό τις "πρώτες βοήθειες" στο θύμα της βίας στην οποία συναίνεσε, μια κίνηση εκφοβισμού, τρομοκρατίας και ξεπλύματος. Παράλληλα, ο Πρύτανης Μπουντουβής, σαν πιστό σκυλί της ΝΔ, συνεχίζει να ανοίγει τις πόρτες στους ένστολους δολοφόνους για να βανδαλίζουν πανεπιστημιακούς χώρους και να ξυλοκοπούν φοιτήτριες/ές και στην ΟΠΠΙ για να βγάζει selfies ως πειστήριο της πρόθεσης της κυβέρνησης να πραγματώσει τους σχεδιασμούς της για μόνιμη αστυνομική παρουσία εντός των σχολών. Μόλις ένα μήνα μετά την ταυτόχρονη εκκένωση των κατειλημμένων χώρων Άνω-Κάτω και Ζιζάνια, η κατασταλτική εκστρατεία του Κράτους ενάντια στους αυτο-οργανωμένους χώρους αγώνα, βασικό κομμάτι της αντεξεγερτικής πολιτικής, εκδηλώνεται σε δύο ακόμη χώρους με βαθιά αγωνιστική ιστορία.
Οι καταλήψεις αποτελούν τόσο ένα μέσο αγώνα και διάχυσης ριζοσπαστικών ιδεών, όσο και μία έμπρακτη εφαρμογή τους, δίνοντας ένα ζωντανό παράδειγμα μαχητικής, αυτοοργανωμένης αντίστασης και αλληλεγγύης. Ο φόβος που γεννούν αυτοί οι χώροι στην εξουσία, είναι ακριβώς το ότι μπορούν να αποτελέσουν ανάχωμα στα σχέδιά της, γεννώντας ταυτόχρονα έναν νέο κόσμο ισότητας, ελευθερίας, και αλληλεγγύης. Ως αυτοδιαχειριζόμενα κέντρα αγώνα, οι καταλήψεις αποτελούν χειροπιαστή απόδειξη ότι ένας άλλος τρόπος κοινωνικής οργάνωσης, ένας κόσμος χωρίς εξουσία και καταπίεση, είναι εφικτός, ενώ παράλληλα παρέχουν ζωτικό χώρο σε εμάς που υπομένουμε τις συνέπειες των διαφόρων μορφών εξουσιαστικής βίας και καταπίεσης. Σε έναν κόσμο ατομικιστικό που υποτάσσει τη φαντασία μας σε ψεύτικες υποσχέσεις “προσωπικής ανέλιξης”, οι καταλήψεις αποτελούν πηγή έμπνευσης ότι η συλλογική χειραφέτηση είναι εφικτή, δίνουν πολύτιμες ανάσες ελευθερίας στην αποπνικτική καπιταλιστική καθημερινότητα και σπέρνουν τους σπόρους ενός νέου κόσμου που ανθίζει ανάμεσα στα συντρίμμια της ζοφερής καταπίεσης Κράτους και Κεφαλαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο οι πρυτανικές αρχές, με την ανοχή της ευρύτερης ακαδημαϊκής εξουσίας, εγκαταλείπουν το προσχηματικό προσωπείο του αστικού "ακαδημαϊκού πλουραλισμού" συντασσόμενες με τις δυνάμεις της κρατικής καταστολής και τα συμφέροντα του Κεφαλαίου. Τίποτα δε μας εκπλήσσει στο ότι οι πανεπιστημιακές και πρυτανικές αρχές συνεργάζονται τόσο καλά με τη βία του κράτους. Άλλωστε, αυτός ήταν ανέκαθεν ο ρόλος της ακαδημίας: να στηρίζει, να εδραιώνει, και να διαιωνίζει τα συμφέροντα της κυριαρχίας. Έτσι, δεν είναι λίγες οι φορές που οι πρυτανικές αρχές όλων των πανεπιστημίων της χώρας έχουν συνεργαστεί και συνεργάζονται με την καταστολή, όπως για παράδειγμα πιο πρόσφατα στην εκκένωση της πρυτανείας ΕΚΠΑ και παλιότερα τη πρυτανείας ΑΠΘ και του στεκιού του Βιολογικού.
Οι πρυτανικές αρχές του Παντείου είναι βέβαια αρκετά εξοικειωμένες με τη συνεργασία με τις δυνάμεις της καταστολής, τόσο σε επίπεδο ιδεολογικής επιβολής των εξουσιαστικών αφηγήσεων (π.χ. "ημερίδες" με νατοϊκές ατζέντες, συνεργασίες με επιχειρηματικούς ομίλους, ακροδεξιά μέλη ΔΕΠ κτλ.) όσο και σε πρακτικό επίπεδο διευκόλυνσης της καταστολής των κοινοτήτων αγώνα εντός της σχολής. Δεν ξεχνάμε την εκκένωση των καταλήψεων της εγκαταλελειμμένης εστίας του Παντείου, όταν Σύγκλητος και πρυτανικές αρχές, με τα γνωστά προσχηματικά αφηγήματα του δόγματος "νόμος και τάξη", συναίνεσαν στην εκκένωση αυτοδιαχειριζόμενων χώρων. Η δικαιολογία της "αξιοποίησης" ως στέγαση φοιτητών/τριών φυσικά αποδείχθηκε στη συνέχεια προσχηματική αφού οι εστίες ακόμα ρημάζουν χωρίς κουφώματα εδώ και μια δεκαετία ενώ φοιτήτριες/ες του Παντείου μένουν χωρίς στέγαση. Ακόμα, δε ξεχνάμε τις έμμεσες απειλές εκκένωσης της κατάληψης του γυάλινου κτιρίου το 2021, που έγινε στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στο “νομοσχέδιο Κεραμέως”, όταν η Πρύτανης Κουλούρη, με πρόσχημα την πανδημία, δήλωνε ότι “υποχρεούται” να συνεργαστεί με τις κρατικές αρχές. Τέλος, ακόμα και όταν δε συνεργάζονται άμεσα με την κρατική καταστολή, οι πρυτανικές αρχές σιωπούν μπροστά σε αυτή, όπως στην υπόθεση του Γ.Ι., νεοεισαχθέντα φοιτητή Παντείου στον οποίο δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στην σχολή του λόγω περιοριστικών όρων, με στόχο τα αναρχικά του ιδεώδη, στη βάση ενός σαθρού κατηγορητηρίου.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι ως φοιτήτριες/ές του Παντείου το ζήτημα των εκκενώσεων και της συνεργασίας πανεπιστημίου-καταστολής είναι κάτι που μας αφορά άμεσα. Ο μόνος δρόμος για εμάς είναι αυτός της αυτοοργανωμένης, μαχητικής αντίστασης η οποία, ξεφεύγοντας από τις συντεχνιακές λογικές και τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του εκφυλισμένου θεσμικού φοιτητικού συνδικαλισμού, οφείλει να αποτελέσει έναν αντίπαλο πόλο στα σχέδια της κρατικής-καπιταλιστικής εξουσίας και των πανεπιστημιακών συνεργατών της. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βάλουμε ανάχωμα στη διαρκώς εντεινόμενη καταστολή και στα σχέδια της εξουσίας για ένα πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του κέρδους. Η εκκένωση και το μπάζωμα του κτιρίου του Ευαγγελισμού, η εκκένωση και βανδαλισμός του Στεκιού ΕΜΠ από την ΕΛΑΣ είναι απλώς οι πιο πρόσφατες κατασταλτικές ενέργειες του ακαδημαϊκού-κρατικού πλέγματος εξουσίας, ένα πλέγμα που από την περίοδο της χούντας μέχρι σήμερα δρα με βασικό άξονα την καταστολή των πιο ριζοσπαστικών κομματιών του φοιτητικού κινήματος. Είναι αυτό το πλέγμα εξουσίας, που οι πρυτανικές αρχές κρύβουν κάτω από το χαλάκι των πρόσχαρων “τελετών υποδοχής” και “ξεναγήσεων” που εμείς θέλουμε να αναδείξουμε.
Σε αυτό το πλαίσιο, το ελευθεριακό σχήμα Παντείου καθώς και φοιτήτριες/ές από άλλες σχολές και αλληλέγγυα άτομα προβαίνουμε σε συμβολική κατάληψη της Πρυτανείας του Παντείου ως σινιάλο αλληλεγγύης στα αγωνιζόμενα υποκείμενα, στα διωκόμενα άτομα, και σε κάθε αυτοοργανωμένο κοινωνικό χώρο που έχει εκκενωθεί ή βρίσκεται υπό απειλή καταστολής. Διαρρηγνύουμε την αποστειρωμένη πανεπιστημιακή κανονικότητα που κράτος και πρυτανικές αρχές θέλουν να μας επιβάλλουν. Ελπίζουμε η κίνηση μας να αποτελέσει τόσο μια πηγή ανησυχίας για την κρατική καταστολή και τους πανεπιστημιακούς συνεργούς της, όσο και ένα πρόταγμα αγώνα για το ριζοσπαστικό φοιτητικό υποκείμενο, δίνοντας μια ελπίδα και προοπτική απάντησης στην εντεινόμενη επέλαση κράτους και κεφαλαίου εντός και εκτός των σχολών. Εμείς από μέρους μας δηλώνουμε ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε οι επιταγές της κρατικής καταστολής να αποτύχουν και οι συνένοχοι της κρατικής βίας να μη βρίσκονται ποτέ σε εφησυχασμό.
Κυβέρνηση, πρυτανικές αρχές ακούστε το καλά, καμία εκκένωση δε θα μείνει αναπάντητη! Όσο το κράτος συνεχίζει να εκκενώνει τα σπίτια του αγώνα, τόσο εμείς θα συνεχίσουμε να παίρνουμε πίσω όσα μας έχετε κλέψει, δηλαδή ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Αλληλεγγύη στα συλληφθέντα άτομα του Ευαγγελισμού!
Αλληλεγγύη στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΕΜΠ Αλληλεγγύη στον σύντροφο Γ.Ι. Απαιτούμε η Σύγκλητος να πάρει άμεσα θέση και διακηρύσσουμε την πρόθεση μας να συνεχίσουμε να αναδεικνύουμε το ζήτημα μέχρι τότε.
Αλληλεγγύη στα Ζιζάνια, στο Άνω-Κάτω, στο Βοτανικό, στην κατάληψη Λαυρίου, και σε κάθε αυτοοργανωμένο/αυτοδιαχειριζόμενο χώρο που έχει εκκενωθεί ή απειλείται με εκκένωση.
10, 100, 1000αδες καταλήψεις, στέκια και δομές αυτο-οργάνωσης μέσα και έξω απ’ τις σχολές.
Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου
