Ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, τους αντεργατικούς νόμους και την εργοδοτική τρομοκρατία
Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος, που καταδυναστεύει, δολοφονεί, εξαθλιώνει και καταστρέφει τις κοινωνίες και τον φυσικό κόσμο. Αυτό μαρτυρούν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο. Αυτό καταδεικνύουν τα απανθρακωμένα σώματα προσφύγων στον Έβρο οπως και η καμένη γη από τη Ροδόπη ως την Πάρνηθα, τα νεκρά ζώα, οι στάχτες εκεί που υψώνονταν δάση. Αυτό καταμαρτυρά η φρίκη που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει αυτή τη φορά η Θεσσαλία. Η ασύλληπτη καταστροφή που επικρατεί στην περιοχή είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να υπολογιστεί το μέγεθός της ακόμα, μετά και από τόσες μέρες. Ολόκληρες περιοχές του θεσσαλικού κάμπου βρίσκονται σκεπασμένες από νερό και λάσπη, ενώ χωριά του Πηλίου έχουν κυριολεκτικά καταστραφεί ή έχουν βρεθεί στη θάλασσα. Ο,τι συγκροτούσε τη ζωή ενός τόπου έχει εξαφανιστεί, σπίτια, σχολεία, κέντρα υγείας, χωράφια. Αμέτρητος αριθμός ζώων πνίγηκαν. Ενώ ακόμα δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των νεκρών ανθρώπων αλλά και των αγνοουμένων.
Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση σε όλες τις πτυχές της ζωής ειναι αποτέλεσμα της συνολικής κρίσης του συστήματος και οξύνεται όλο και περισσότερο, επιδιώκοντας να στερήσει από την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κάθε προοπτική αντίστασης και παράλληλα να ξεριζώσει κάθε δικαίωμα που έχει κερδηθεί τους προηγούμενους δύο αιώνες από το εργατικό κίνημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Την ίδια στιγμή που η ανεργία γιγαντώνεται, η μακρά λίστα των θανάτων των εργαζομένων όλο και μεγαλώνει. Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των ωραρίων, οι συνθήκες στους χώρους εργασίας που υποβαθμίζονται συνεχώς περιγράφουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα και τους όρους εκμετάλλευσης που μας επιβάλλονται καθημερινά, στοχεύοντας στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της ζωής μας. Μέσα σε αυτή την συνθήκη η κυβέρνηση προωθεί νέο εργασιακό νομοσχέδιο που επιτρέπει τη 13ωρη εργασία, την απασχόληση σε δύο εργοδότες και την 6ήμερη εργασία, νομιμοποιεί την ελαστικοποίηση στους χώρους δουλειάς (συμβάσεις “μηδενικών ωρών”) ενώ επιτίθεται ακόμη περαιτέρω στην απεργία με την εισαγωγή ποινών φυλάκισης και χρηματικών προστίμων χιλιάδων ευρώ για τους απεργούς που αντιστέκονται στην απεργοσπασία. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος όχι μόνο δεν ενισχύει το ΕΣΥ αλλά αφήνει όλο και περισσότερο το δημόσιο σύστημα υγείας “στη μοίρα του” υποχρηματοδοτώντας το, ενώ παράλληλα ολοένα και περισσότερο πλασάρεται η ιδιωτική ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ λοιπόν επιβάλλεται αργά μα καθοριστικά σαν τη μοναδική εναλλακτική. Η κατακόρυφη αύξηση των τιμών στα βασικά κοινωνικά αγαθά όπως τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση, το ψωμί, το λάδι κτλ. και η απάνθρωπη συνθήκη των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών έρχονται να οξύνουν περαιτέρω τις ήδη δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής κι επιβίωσης της κοινωνικής βάσης.
Ταυτόχρονα η κρατική καταστολή εντείνεται για να ανακόψει τους αυριανούς ξεσηκωμούς που κυοφορούνται μέσα σε μια αβίωτη πραγματικότητα, όπου το χρεοκοπήμενο σύστημα δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα άλλο παρά ερημοποίηση, αποκαΐδια, εξαθλίωση και θάνατο και εκδηλώνεται με τις συνεχείς επιθέσεις στους κατειλημμένους χώρους ζωής και αγώνα, το χτύπημα εργατικών και απεργιακών κινητοποιήσεων, τις συλλήψεις και τους ξυλοδαρμούς από τις δυνάμεις καταστολής που έχουν στρατοπεδεύσει σε πάρκα, πλατείες, λόφους και πανεπιστήμια, με τα συνεχή και άγρια χτυπήματα των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, τις διώξεις εναντίον αναρχικών αγωνιστών και τις κρατικές δολοφονίες.
Η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών περνά μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης των φτωχών και των πληβείων, τη λεηλασία της ζωής μας και τη φίμωση και καταστολή όλων όσοι αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική. Τη βαρβαρότητα όπου πρόσφυγες και μετανάστες είτε θα πνίγονται κατά εκατοντάδες είτε θα φυλακίζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε θα βρίσκονται κυνηγημένοι από μπάτσους και φασιστικά τάγματα εφόδου στον Έβρο και μέσα στις πόλεις, εξαθλιωμένοι και αποκλεισμένοι από αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες άνθρωποι θα δολοφονούνται στα τρένα λόγω των κρατικών δολοφονικών πολιτικών με την παντελή έλλειψη ελέγχου και συντήρησης των δικτύων και της επικοινωνίας μεταξύ των αμαξοστοιχιών, ή θα πεθαίνουν πάνω σε καρότσες ή μέσα στα σπίτια τους περιμένοντας ώρες ένα ασθενοφόρο για να μεταβούν σε νοσοκομείο. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες εργάτες δεν θα επιστρέφουν ποτέ από το μεροκάματο γιατί η ζωή τους μετριέται από τα αφεντικά και στους υπολογισμούς τους κοστίζει λιγότερο από τη συντήρηση μιας σκαλωσιάς.
Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Υγεία, παιδεία, στέγαση, τροφή
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ:
ΠΕΜΠΤΗ 14/9, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ, 18.30
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Τοπικός Συντονισμός Αθήνας