ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

«Η δική μας συνείδηση τροφοδοτείται από τη μνήμη των αγώνων, να το πούμε άλλη μια φορά, για να το καταλάβουνε, ότι αυτήν τη μνήμη ξέρουμε να την υπερασπίζουμε με κάθε κόστος».

«Μετά τα όσα απροκάλυπτα γίνονται και όσα κυνικά αποκαλύπτονται στον πόλεμο εναντίον μου, η απεργία πείνας αποτελεί πια ζήτημα προσωπικής συνέπειας και ατομικής αξιοπρέπειας. Αφού επιμένουν στο νόμο που τόσο προκλητικά μηχανεύτηκαν, οφείλουν να τον εφαρμόσουν, τουλάχιστον αυτόν, και να με ξαναφέρουν στο υπόγειο του Κορυδαλλού, στην ειδική πτέρυγα που έκτισε ο ίδιος ο υπουργός της καταστολής, ο Μ. Χρυσοχοϊδης, για θάψει την 17Ν, και όπου πέρασα τα 16 από τα 18 χρόνια που είμαι στη φυλακή».

Δ. Κουφοντίνας

Την Παρασκευή 8 Ιανουαρίου ο πολιτικός κρατούμενος Δ. Κουφοντίνας, αντιστεκόμενος στον κρατικό ολοκληρωτισμό, ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας την μεταγωγή του από τις φυλακές Δομοκού στον Κορυδαλλό όπου θα έπρεπε να έχει μεταχθεί. Συγκεκριμένα, στις 22/12 ο Δ. Κουφοντίνας, που βρίσκονταν στις αγροτικές φυλακές Βόλου, απήχθη από πολυάριθμη αστυνομική δύναμη όλων των ειδών και με διαδικασίες express μεταφέρθηκε στις πειθαρχικές φυλακές Δομοκού.

Τον Δεκέμβριο, εν μέσω πανδημίας και κρατικών απαγορεύσεων, ψηφίστηκε στη βουλή ακόμα ένα νομοσχέδιο που επιχειρεί να επιβάλει και να διευρύνει το ειδικό καθεστώς εξαίρεσης στο οποίο υπόκεινται οι πολιτικοί κρατούμενοι. Οι «Ρυθμίσεις σωφρονιστικής νομοθεσίας» προβλέπουν ότι «απαγορεύεται η μεταγωγή σε αγροτικές φυλακές και στην Κ.Α.Υ.Φ. σε όσους κρατουμένους έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα τρομοκρατίας». Μήνες πριν, σύσσωμα τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ως κρατικά παπαγαλάκια, έστρωναν το έδαφος για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο μιλώντας για το τέλος των «ευεργετημάτων» για τους «καταδικασθέντες για τρομοκρατία». Όμως, τα δικαιώματα των κρατούμενων δεν παραχωρήθηκαν από το κράτος αλλά κερδήθηκαν με αίμα και αγώνες από τους ίδιους τους κρατούμενους.

«Σε συνθήκες πολιτικής κρίσης η καλύτερη άμυνα της αστικής δημοκρατίας είναι η αυτοκατάργησή της»

Το παραπάνω νομοσχέδιο έχει φωτογραφικά χαρακτηριστικά σε ό,τι αφορά την αφαίρεση της δυνατότητας του Δ. Κουφοντίνα να συνεχίσει την έκτιση της ποινής του σε αγροτικές φυλακές, ενώ ουσιαστικά προσθέτει ακόμα ένα όπλο στο νομοθετικό οπλοστάσιο του κράτους, διευρύνοντας με κάθε δυνατό τρόπο το ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που διαμορφώνεται για τους αντιφρονούντες, για όποιον ορίζει το κράτος ως «επικίνδυνο» και «εσωτερικό εχθρό».

Όντας κρατούμενος για 18 χρόνια, από τα οποία τα 16 τα πέρασε στην ειδική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, ο Δ. Κουφοντίνας σύμφωνα ακόμα και με αυτόν τον αυταρχικό νόμο που καταστρατηγεί κατάφωρα τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων, θα έπρεπε να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού. Προχωρώντας σε μία ακόμα επίδειξη κρατικής αυθαιρεσίας τον μετέφεραν στις φυλακές Δομοκού, παραποιώντας τα σχετικά έγγραφα μεταγωγής του. Να υπενθυμίσουμε ότι ενώ ο Δ. Κουφοντίνας είχε καταφέρει μέσα από χρόνιους και επίπονους αγώνες να πάρει τις άδειες που δικαιούταν και του στερούσαν εκδικητικά, έπειτα από πολιτικές εντολές, αυτές του ξαναστερήθηκαν. Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, μεθοδεύεται μέσω του τεχνάσματος της επανάληψης της δίκης για την 17Ν, η καθυστέρηση της αποφυλάκισης του μόλις συμπληρώσει το όριο έκτισης της ποινής.

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» είναι μόνο το φύλλο συκής για έναν βαθιά ταξικό, καταπιεστικό, πολιτικά ρεβανσιστικό μηχανισμό που έχει στόχο να υπηρετεί τα σχέδια του κράτους και των αφεντικών. Η δήθεν ανεξάρτητη δικαιοσύνη «κουρελιάζοντας τους νόμους του δικού της συστήματος, που δήθεν υπηρετεί, στέλνει το σαφές μήνυμα ότι για τον πολιτικό αντίπαλο δεν ισχύει κανένας άλλος νόμος ή κώδικας, παρά μόνο η αλαζονεία της εξουσίας τους και η σκοπιμότητα της συντριβής του».

Οι συγκεκριμένες μεθοδεύσεις είναι μέρος μίας ευρύτερης επίθεσης στα δικαιώματα των κρατουμένων και του εφιαλτικού σκηνικού που διαμόρφωσε το κράτος στις φυλακές εν μέσω της πανδημίας, με πληθώρα κρουσμάτων και θανάτους κρατουμένων, με το χτύπημα βασικών δικαιωμάτων, όπως αυτό της δυνατότητας της χορήγησης αδειών μέσω του νέου νομοσχεδίου. Είναι επίσης μέρος της συνολικής επίθεσης του κράτους στις κοινωνικές και ταξικές κατακτήσεις και στους αγώνες, προκειμένου να επιβληθεί μία δυστοπική πραγματικότητα οξυμένης εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Ανέκαθεν η εξουσία επιχειρούσε να λυγίσει, να εκμηδενίσει και να ισοπεδώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους με στόχο την εμπέδωση της κυριαρχίας-παντοδυναμίας της. Σήμερα, επιχειρεί να επιβάλει την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα ως μια αναπόδραστη συνθήκη για τις κοινωνίες. Άλλωστε αυτό είναι εμφανές από την εκδικητική μεταχείριση που υφίσταται κάθε πολιτικός κρατούμενος καθώς και από το ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που διαμορφώνεται για αυτούς.

Για την εξασφάλιση της ολοκληρωτικής επιβολής του καθεστώτος και την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών ελίτ, όλα τα μέσα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ακόμη πιο οξυμένη μορφή και με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Έτσι, αυτή η επιβολή περνάει μέσα από την ολοκληρωτική εξόντωση όσων αγωνίζονται εναντίον της, μέσα από την παραδειγματική τιμωρία όσων σηκώνουν το κεφάλι για να αντισταθούν ή έχουν κάθε λόγο να το κάνουν, μέσα από την ωμή και απροκάλυπτη καταστολή όσων αρνούνται να αποδεχτούν τη διάλυση της ζωής τους, μέσα από τον κρατικό ρεβανσισμό και την υλική-ηθική εξόντωση (επιβολή του καθεστώτος εξαίρεσης) όσων έχουν βρεθεί στα χέρια του κράτους για τη δράση τους. Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» και η παραδειγματική τιμωρία των αντιφρονούντων διέρχεται μέσα από την εδραίωση του σιδερένιου πλέγματος της καταστολής σε κάθε κοινωνικό πεδίο, με την ένταση του ελέγχου και της επιτήρησης στην κοινωνία, καθώς και με τη δημιουργία ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγωνιστές. Ενός καθεστώτος που χτίζεται μέσα από τις ειδικές νομοθεσίες των τρομονόμων ο οποίος επιβάλλει ειδικές δίκες, ειδικά κατηγορητήρια, στέρηση βασικών δικαιωμάτων, ειδικά κελιά και ειδική μεταχείριση.

Το κίνημα και όλες οι αγωνιζόμενες δυνάμεις οφείλουν να σταθούν στο πλευρό του Δ. Κουφοντίνα ο οποίος σήμερα έχει βρεθεί να διεκδικεί για ακόμα μια φορά τα αυτονόητα απέναντι στον ρεβανσιστικό κρατικό ολοκληρωτισμό που επιχειρεί να τον εξοντώσει. Εν μέσω της πανδημίας και της δολοφονικής διαχείρισης της από το κράτος, την ώρα που υπάρχουν εκατόμβες νεκρών, το κράτος έχει επιλέξει να τελειώσει με τους πολιτικούς του αντιπάλους. Για αυτό δεν λαμβάνει κανένα πραγματικό μέτρο υγειονομικής προστασίας αλλά αντίθετα έχει εξαπολύσει τον κατασταλτικό του στρατό για να συνθλίψει όποιον σηκώνει κεφάλι και αντιστέκεται στη σύγχρονη κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Απαγορεύσεις διαδηλώσεων, ξυλοδαρμοί, βασανισμοί, συλλήψεις αγωνιστών αποτελούν καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα η οποία συμπληρώνεται από μια σειρά αντεργατικών, αντικοινωνικών, αντιεκπαιδευτικών νομοσχεδίων που σαρώνουν οποιαδήποτε κατάκτηση κα δικαίωμα.

Να βρεθούμε στους δρόμους, αψηφώντας τις κρατικές απαγορεύσεις και τον κατασταλτικό στρατό. Να σπάσουμε την σιγή νεκροταφείου που επιχειρεί να επιβληθεί και να κρατήσουμε τη φλόγα της αντίστασης και του αγώνα αναμμένη. Για τον Δ. Κουφοντίνα και για όλους όσοι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο αγωνίστηκαν, αγωνίζονται, πράττουν, αμφισβητούν και εξεγείρονται. Να σπάσουμε το καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους. Να αντιπαρατεθούμε με την κρατική καταστολή και να συνδέσουμε τους αγώνες ενάντια σε αυτή με τους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες για ζωή, υγεία, ελευθερία και αξιοπρέπεια.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ… ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Καλούμε σε Ανοιχτή Συνέλευση ενημέρωσης για την υπόθεση και διοργάνωσης κινήσεων αλληλεγγύης, την Πέμπτη 14 Γενάρη στις 17.00 στην Κατάληψη του Παραρτήματος (Κορίνθου και Αράτου)

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” / μέλος της ΑΠΟ

ipposd.wordpress.com