Η εξέγερση τελικά, είναι η εκρηκτική ανάπτυξη των θετικότερων κοινωνικών ταξικών και κινηματικών χαρακτηριστικών κι ενώ ξεσπά σαν κεραυνός, το ηλεκτρικό φορτίο της συσσωρεύεται μέσα από την πύκνωση και τον πολλαπλασιασμό των νεφών της κοινωνικής ανταρσίας

 Σαίξπηρ, Ρεμπώ και Μπρεχτ συνομιλούν μέσα από τους στίχους τους, εκκινώντας από διαφορετικές εποχές, αλλά με θέμα διαχρονικούς προβληματισμούς για την ανθρωπότητα και την ηθική της. Τα έργα τους λειτουργούν ως τα εναπομείναντα αετώματα περίπλοκων κοινωνικών συλλογιστικών μνημείων, αφιερωμένων στη θέαση του κόσμου

Μια σύντομη υπερασπιστική αγόρευση της εξέγερσης. Ο Ferenc Feher στο βιβλίο του Το πνεύμα του 1989 και η αποδόμηση του πολιτικού μονισμού, αποδίδει μια πιο επεξεργασμένη ερμηνεία της έννοιας του «τέλους της Ιστορίας» στο έργο του Francis Fukuyama.

Στη Λύδδα, στη Ράμλα, στη Γαλιλαία, εδώ θα μείνουμε σαν πέτρα στο στήθος σας, θραύσματα από γυαλί, φραγκοσυκιάς αγκάθια στο λαρύγγι σας και μες στα μάτια σας πυρακτωμένη θύελλα.