Την Τετάρτη 22/12, 3 νεκροί πρόσφυγες στο ναυάγιο της Φολέγανδρου, σώθηκαν 13 πρόσφυγες, ενώ άγνωστος είναι ο συνολικός αριθμός που βρισκόταν μέσα. Την Πέμπτη 23/12 πνίγηκαν 11 ακόμη πρόσφυγες ενώ διασώθηκαν 90, στα Αντικύθηρα, (52 άνδρες, 11 γυναίκες και 27 παιδιά). Τέλος την Παρασκευή 24/12 σημειώθηκε ένα από τα πιο πολύνεκρα ναυάγια, βορειοδυτικά της Πάρου. 16 νεκροί ανάμεσα τους τρεις γυναίκες και ένα βρέφος, ενώ σώθηκαν 63 άτομα. Το συγκεκριμένο πλοίο προσπαθούσε να περάσει από την Τουρκία στην Ιταλία, με σκοπό να αποφύγει τις επαναπροωθήσεις των ελληνικών λιμενικών αρχών στο Αιγαίο.
Μέσα σε 3 μέρες μετράμε 30 νεκρούς πρόσφυγες. Ο αριθμός των νεκρών μεταναστών/ριών στο Αιγαίο αυξάνεται κάθε μέρα. Τον τελευταίο χρόνο, οι πρόσφυγες για να αποφύγουν τα απάνθρωπα pushback και τις φυλακίσεις στα νησιά, επιχειρούν την πολύ πιο επικίνδυνη διαδρομή απευθείας από Τουρκία-Ιταλία. Αυτή η κρατική διαχείρηση έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνονται τα ατυχήματα και οι δυσκολίες μετακίνησης. Να αυξάνεται ο θάνατος.
"Η κατάσταση των πληθυσμών αυτών στον ελλαδικό χώρο έχει χειροτερέψει ακόμα περισσότερο κατά τα τελευταία δύο χρόνια. Η ακροδεξιά κρατική διαχείριση, ακολουθώντας τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές των προηγούμενων χρόνων, προβαίνει σε μια σειρά κινήσεων που δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι ζωές των μεταναστών δεν έχουν καμιά αξία για την κρατική μηχανή, καθιστώντας τους πληθυσμούς αυτούς αόρατους και αναλώσιμους. Έτσι, από τη μια τα camps μετατρέπονται σε κλειστά κέντρα κράτησης (Σάμος, ενδοχώρα) και δημιουργούνται καινούρια (Λέρος, Χίος, Κως, Λέσβος), ενώ από την άλλη κόβονται τα όποια οικονομικά βοηθήματα και προγράμματα υπήρχαν, σε μια διαδικασία εγκλεισμού και περαιτέρω περιθωριοποίησης των ανθρώπων αυτών χωρίς πρόσβαση σε στέγη, περίθαλψη κι εκπαίδευση. Φυσικά, οι παράνομες επαναπροωθήσεις -για τις οποίες πρόσφατα μάλιστα φάνηκε με ξεκάθαρο τρόπο η κρατική αλαζονεία- συνεχίζονται σε τακτική βάση, φτάνοντας μέχρι και τις κανονικές απαγωγές ανθρώπων. Επίσης, σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία, η αίτηση ασύλου συνδέεται πλέον ξεκάθαρα με μια πολιτική εγκλεισμού των μεταναστών, καθώς η υποβολή τέτοιου αιτήματος θα πρέπει να γίνεται πλέον μόνο στα καινούρια, κλειστά κέντρα κράτησης. Παράλληλα, η κρατική πολιτική προωθεί και ανατροφοδοτεί τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες, ιδιαίτερα στις τοπικές κοινωνίες όπου υπάρχουν τα κλειστά κέντρα κράτησης ή σε περιοχές που λειτουργούν ως σημεία εισόδου στη χώρα, με αποκορύφωμα τα γεγονότα στον Έβρο την άνοιξη του 2020.
Μέσα σ’ όλο αυτό το πλαίσιο, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες μετατρέπονται σε «αόρατους πληθυσμούς», με τις ζωές τους να μην έχουν καμία αξία για την ακροδεξιά διαχείριση και την κρατική θανατοπολιτική. Όπως δεν έχουν και οι ζωές των φτωχών ανθρώπων που στοιβάζονται στις ΜΕΘ καθημερινά γιατί δεν υπάρχει καμιά μέριμνα για την υγεία παρά μόνο για τον περαιτέρω έλεγχο του πληθυσμού, όπως δεν έχουν αξία οι ζωές των εργατών με τα δυστυχήματα σε χώρους δουλειάς ή εν ώρα εργασίας να αυξάνονται συνεχώς ή οι ζωές άλλων πληθυσμών, όπως οι Ρομά, με τα κρατικά όργανα να έχουν το δικαίωμα να γαζώνουν μικρά παιδιά για ένα κλεμμένο αμάξι, όπως στην περίπτωση του Νίκου Σαμπάνη."
(από κείμενο της συλλογικότητας Libertatia)