ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΑΠΘ, ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ:
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Δεν περνάει πλέον μέρα που να μη νιώθει κανείς ένα σφίξιμο στο στομάχι. Ο κλοιός του σύγχρονου ολοκληρωτισμού σφίγγει όλο και πιο δυνατά γύρω μας και ο εξουσιαστικός ζόφος βαθαίνει και επελαύνει. Μπάτσοι στρατοπεδεύουν στους χώρους μας, κλούβες παρκάρουν εντός του ασύλου που με αίμα και αγώνες κατακτήθηκε. Ενώ οι θάλασσες πλημμυρίζουν από τουρίστες οι πόλεις και οι πλατείες πλημμυρίζουν από τα ένστολα καθάρματα, ο φυσικός κόσμος καταστρέφεται στο όνομα της ανάπτυξης, οι δημόσιοι χώροι ισοπεδώνονται. Πριν μερικές εβδομάδες κινδυνέψαμε να μετρήσουμε τον πρώτο νεκρό έγκλειστο απεργό πείνας με τον σύντροφο Γ. Μιχαηλίδη να μετρά 67 μέρες απεργίας πείνας και αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια ενάντια στην εκδικητική κράτηση του από το κράτος. Ακόμα, χθες 10 Αυγούστου συνεδρίασε το εφετείο για τη συνέχιση ή όχι της προφυλάκισης του Πάνου Καλαϊτζή που με μόνο στοιχείο τις κοινωνικές του σχέσεις κρατείται για περίπου έξι μήνες. Πριν λίγες μέρες τοποθετήθηκαν τα πρώτα τουρνικέ στην πρυτανεία του ΑΠΘ, ενώ τα τελευταία 24ωρα τα ματ στρατοπέδευσαν σε νέο σημείο εντός του campus. Ταυτόχρονα, τις τελευταίες μέρες στα Εξάρχεια, κράτος, δήμος, μπάτσοι και επενδυτές ξεκίνησαν να καταστρέφουν τη μοναδική πλατεία της περιοχής, ορθώνοντας λαμαρίνες και χτυπώντας τους κατοίκους που αντιδρούν.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν αποτελούν εκφάνσεις της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης στο σήμερα, προσπάθειες νεοφιλελευθεροποίησης και επέκτασης της βαρβαρότητας σε κάθε πτυχή της κοινωνικής πραγματικότητας. Πάγια τακτική του κρατικού μηχανισμού εξάλλου η χρησιμοποίηση των ημερών του Αυγούστου για την υλοποίηση των πιο αντικοινωνικών βλέψεών του, αφού την ίδια στιγμή η πλειοψηφία της κοινωνικής βάσης εργάζεται στην μεγαλύτερη γαλέρα της ελληνικής οικονομίας με απάνθρωπες και εντατικές εργασιακές συνθήκες.
Με τον τρόπο αυτόν λοιπόν, κλείνεται η πλατεία των Εξαρχείων με λαμαρίνες και αστυνομικές δυνάμεις έχουν στρατοπεδεύσει από την Τρίτη 9/8 εκεί, παρά την αντίσταση και την αντίθετη θέση των κατοίκων της γειτονιάς των Εξαρχείων. Η ίδια η κατασκευή του σταθμού του Μετρό εξυπηρετεί έναν διττό ρόλο. Από την μία, επεκτείνει τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων καθώς συμβάλλει στον εξευγενισμό της γειτονιάς και τη μετατροπή της σε ένα εναλλακτικό διασκεδαστήριο. Επίσης από την άλλη, είναι ένα ακόμα βήμα για την αποσιώπηση της κινηματικής ιστορίας της γειτονιάς των Εξαρχείων και της καταπάτησης τόσο χωροταξικά, όσο και πολιτικά ενός χώρου κυοφόρησης κινηματικών και εξεγερτικών διαδικασιών ανά τα χρόνια. Μιλάμε λοιπόν, για την προσπάθεια μουσειοποίησης ενός από τους πιο σημαντικούς χώρους μας, έναν χώρο των από τα κάτω.
Όντως βρισκόμαστε σε δύσκολους καιρούς, κινηματικής οπισθοχώρησης και ήττας σε αρκετές σημαντικές μάχες. Ξεκάθαρο είναι πλέον, πως είναι άμεση προεκλογική ανάγκη της Νέας Δημοκρατίας η μετατόπιση της επικαιρότητας από: τη μαζική καταστροφή δασών λόγω της έλλειψης σχεδίου και ανθρωπίνου δυναμικού, το για κάποιους σκάνδαλο παρακολουθήσεων πολιτικών αρχηγών (πραγματικά για εμάς οι παρακολουθήσεις και κυρίως όχι πολιτικών αρχηγών αλλά του κόσμου του αγώνα είναι κάτι δεδομένο) και πολλές άλλες της αποτυχίες, στην εφαρμογή και ένταση κατασταλτικών μέτρων με το προσωπείο της προόδου. Συνεπώς είναι άμεση ανάγκη η ανασυγκρότηση του ανταγωνιστικού κινήματος, η οργάνωση σε όλα τα κοινωνικά πεδία: στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στις σχολές. Αναγκαία είναι και η δημιουργία πολιτικών πρωτοβουλιών και η ενδυνάμωση των ήδη υπαρχόντων δομών, με στόχο τη συντονισμένη δράση και τη δημιουργία απαντήσεων σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Οργάνωση και αγώνας για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, του ασύλου, της δημόσιας παιδείας, των κεκτημένων αγώνα.
Πορείες - Καταλήψεις - Συγκρούσεις μαζικές, έξω οι μπάτσοι από τις σχολές!
Τα Εξάρχεια έχουν ιστορία, μπάτσοι και μετρό έξω από την πλατεία!
Άμεση αποφυλάκιση του Πάνου Καλαϊτζή!
Άμεση αποφυλάκιση του αναρχικού Γιάννη Μιχαηλίδη!
Οργάνωση και αγώνας για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση!