ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ «ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ»
Τα ξημερώματα της 31ης Δεκέμβρη, παραμονή της πρωτοχρονιάς το κράτος αποφάσισε να προχωρήσει σε εκκένωση της κατάληψης «Στέκι στο Βιολογικό» που μετρούσε ως τότε ήδη 34 χρόνιας ζωής και αγώνα. Μπάτσοι και ασφαλίτες, καταπατώντας για μία ακόμη φορά το πανεπιστημιακό άσυλο, μπήκαν στο χώρο του στεκιού, καταστρέφοντας πράγματα και γκρεμίζοντας τους τοίχους στο εσωτερικό του. Οι πρυτανικές αρχές και η κοσμητεία έσπευσαν να δώσουν συγχαρητήρια και ευχαριστίες στην κυβέρνηση, ενώ όλα τα ΜΜΕ, τοπικά ή και εθνικής εμβέλειας αναπαρήγαγαν συνεχώς τα ψέματων των εξουσιαστών προκειμένου να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη και να τρομοκρατήσουν τους αγωνιστές, δημιουργώντας κλίμα.
Μετράμε πλέον σχεδόν 50.000 κρούσματα σε καθημερινή βάση και πάνω από 20.000 θανάτους από την πανδημία του covid-19, ευθύνη για τους οποίους φέρει μοναχά η κρατική διαχείριση της. Γιατροί και νοσηλευτές βρίσκονται πέρα από τα όρια της εξάντλησης, οι κλίνες στα νοσοκομεία ξεχειλίζουν, χειρουργεία αναβάλλονται διαρκώς λόγω της αποσάθρωσης του ΕΣΥ. Χιλιάδες άνεργοι κι επισφαλώς εργαζόμενοι καταφέρνουν να επιβιώνουν σε συνθήκες οριακής ανέχειας, ενώ οι εργαζόμενοι/ες στοιβάζονται καθημερινά στα ΜΜΜ, βάζοντας σε θανάσιμο κίνδυνο τον εαυτό τους για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, όταν δεν δολοφονούνται στα εργασιακά κάτεργα των αφεντικών. Μετράμε μία γυναικοκτονία κάθε μήνα, νεκρούς από σφαίρες μπάτσων, νεκρούς μετανάστ(ρι)ες στα σύνορα και τον υγρό τάφο του Αιγαίου από την κρατική μεταναστευτική πολιτική. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη της κοινωνικής αποσάθρωσης και του κανιβαλισμού της κοινωνικής βάσης, είναι προφανές ότι για τους διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, η επιστροφή στην κανονικότητα για ακόμη μία φορά, περνάει μέσα από τη συνέχιση της επίθεσης στην κοινωνική βάση και το χτύπημα των κέντρων της κοινωνικής αντίστασης, στις δομές και τους ανθρώπους του.
Η επίθεση εναντίον του κατειλημμένου στεκιού, ενός χώρου του κινήματος που μετράει ήδη 34 χρόνια στους αγώνες αποτελεί μια ακόμα επίθεση κράτους και κεφαλαίου απέναντι στις κινηματικές δομές, σε συνεργασία αυτή τη φορά με την πρυτανική αρχή, η οποία δεν ξεχνάμε ότι καθ' όλη τη διάρκεια της περσινής χρονιάς, έδωσε πολλάκις τη συγκατάθεσή της για εισβολή των μπάτσων μέσα στο άσυλο των πανεπιστημίων, για εκκένωση της κατειλημμένης από αγωνιζόμενους φοιτητές και φοιτήτριες πρυτανείας ενάντια στο νόμο Κ/Χ. Το κράτος γνωρίζει καλά ότι η περσινή κατάληψη της πρυτανείας αποτέλεσε τον πυροκροτητή για την ενδυνάμωση του κινήματος και το κατέβασμα στο δρόμο κάθε βδομάδα χιλιάδων ανθρώπων και για την αναζωογόνηση των συλλόγων, ενώ ταυτόχρονα έδωσε το στίγμα της ριζοσπαστικοποίησης των αντιλήψεων και του αγώνα και αυτό δεν μπορεί να το αφήσει αναπάντητο, ούτε και να ρισκάρει να ριζώσει αυτή η αντίληψη μέσα στα πανεπιστήμια, ένα κοινωνικό πεδίο διαχρονικά πρόσφορο για την ανάπτυξη αντιθεσμικών και ριζοσπαστικών αντιλήψεων και ώσμωσης ιδεών. Μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες του lock-down και της καταστολής η κατάληψη της πρυτανείας στάθηκε πεδίο ζύμωσης, έδωσε ώθηση για νέες καταλήψεις σε άλλες πόλεις, ενώ ξεμπρόστιασε με τον πιο οφθαλμοφανή τρόπο μπροστά στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας τον κρατικό αυταρχισμό και την αστυνομική κτηνωδία. Η πορεία των 10.000 ανθρώπων την επομένη της δεύτερης εκκένωσης της και η οργανωμένη αντιπαράθεση χιλιάδων ανθρώπων με την ωμή καταστολή έδειξαν ότι τα σχέδια τους για εδραίωση της ολοκληρωτικής καταστολής θα παραμείνουν τέτοια.
Δε μας προκαλεί βέβαια έκπληξη η συνεργασία των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους με τις πρυτανικές αρχές. Εκκενώσεις καταλήψεων και στεκιών που βρίσκονται σε καθεστώς ιδιοκτησίας πανεπιστημίων, όπως η κατάληψη Terra Incognita, το στέκι της ΑΣΟΕΕ, οι εισβολές των μπάτσων στις ΦΕΠΑ και στο ΕΜΠ, το σφράγισμα του κτιρίου Γκίνη στο Κάτω Πολυτεχνείο, η σκευωρία δίωξης για υποχρεωτική λήψη DNA των 14 αγωνιστών της κατάληψης πρυτανείας του ΕΜΠ. Γενικώς, η κατάργηση του Ασύλου, οι πολλαπλές έφοδοι της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό χώρο και ο σχεδιασμός για τη μελλοντική σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) αποτελούν το μέσο για την ένταση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας εντός κι εκτός πανεπιστημίων. Είναι προφανές δε ότι η επιλογή να μένουν τα πανεπιστήμια κλειστά για ένα χρόνο ήταν εξολοκλήρου πολιτική ώστε να χτυπηθεί οποιαδήποτε διαδικασία στη βάση των φοιτητών που θα μπορούσε να φέρει προσχώματα τόσο στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, όσο και σε ένα σωρό ακόμα από κοινωνικά ζητήματα στα οποία πάντα η νεολαία έπαιζε σημαντικό ρόλο, αντιστεκόμενη στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Παράλληλα η στοχοποίηση του αναρχικού κινήματος και των δομών του, όπως επίσης των καταλήψεων πολιτικών και στέγης συγκροτούν ένα ενιαίο δόγμα, το οποίο στοχεύει στο τσάκισμα όσων παράγουν στην κοινωνική βάση τις προϋποθέσεις της εξέγερσης, μαζί με την κακοποίηση όσων περισσεύουν ή δυνατόν και την εξόντωσή τους.
Οι καταλήψεις αποτελούν κομμάτι του αγώνα, το έδαφος όπου προετοιμάζονται τα σχέδια της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και για αυτό πρέπει να χτυπηθούν, στο πλαίσιο της «προληπτικής αντιεξέγερσης» για να μην βρουν κοινωνικές προσβάσεις να μην έρθουν σε ώσμωση με την διογκούμενη οργή των πληβειακών μαζών, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου τα προτάγματα του αναρχικού αγώνα είναι τα μόνα που μπορούν να δώσουν μιαν απάντηση στη βάρβαρη πραγματικότητα που βιώνουμε. Αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και αλληλοβοήθεια. Όπως λοιπόν απέτυχαν και οι προηγούμενες κατασταλτικές ενέργειες τους θα αποτύχουν και αυτές οι τωρινές. Η έντονη και διαρκής παρουσία των αναρχικών αγωνιστών σε όλα τα μέτωπα πάλης, η σύνδεσή τους με τους κοινωνικούς αγώνες, η συμμετοχή της νεολαίας, των φοιτητών και των μαθητών, των νέων εργαζόμενων, των ανθρώπων με αξιοπρέπεια σε αναρίθμητα εγχειρήματα του αναρχικού και αντικρατικού αγώνα έχουν διαμορφώσει ένα αγωνιστικό υποκείμενο το οποίο διεκδικεί χωρίς να παρακαλά κανέναν, επιτίθεται χωρίς να μεμψιμοιρεί. Και ως σχέση δεν καταστέλλεται. Το αναρχικό κίνημα γεννήθηκε μέσα από σχέσεις αμοιβαίας κοινωνικής αλληλοβοήθειας, αναπτύχθηκε και ενέπνευσε με το όπλο της -δίχως προϋποθέσεις και όρους- αλληλεγγύης και αυτό παραμένει το ιδανικό και ο προσανατολισμός του για την κοινωνία που οραματίζεται.
Από το κατειλημμένο έδαφος της Mundo Nuevo δηλώνουμε:
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
Από τα κατειλημμένα κτίρια, που όσο θα απειλούνται από τις φασιστικές δυνάμεις συμβολίζουν ολοένα και περισσότερο με τα απελευθερωμένα από τις δυνάμεις κατοχής των κατασταλτικών δυνάμεων εδάφη, καλούμε όλους: τον κόσμο του αγώνα, τη νεολαία, τους πληβείους, τους φοιτητές και τους μαθητές να μπουν δυναμικά στον αγώνα, σε κάθε κοινωνικό πεδίο για την αναχαίτιση του κύματος της κρατικής καταστολής, για να βγούμε στην αντεπίθεση στη διεκδίκηση ενός κόσμου χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, μια κοινωνία ελευθερίας δικαιοσύνης και ισότητας.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ, ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΑΒΒΑΤΟ 15/01, 13:00 ΚΑΜΑΡΑ