τον βωμό του υψηλού εργασιακού ανταγωνισμού και της προσωπικής ανέλιξης, θυσιάζουμε τα προσωπικά μας όρια - σωματικά και ψυχικά - , την συναδελφική αλληλεγγύη και τα εργασιακά μας δικαιώματα.
Αναδημοσιεύουμε
Να μη μιλάς και να καίγεσαι, μεγαλύτερη κόλαση δεν υπάρχει.
Φ.Γ. Λόρκα
Εμείς οι σπουδάστριες/-ες της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (Κ.Θ.Β.Ε.) έπειτα από συνέλευσή μας, αποφασίσαμε να τοποθετηθούμε δημόσια σε σχέση με τα γεγονότα που έχουν αναδυθεί στην κοινωνία και πιο συγκεκριμένα στον καλλιτεχνικό χώρο. Ως σπουδάστριες/-ες και μετέπειτα εργαζόμενες/-οι στον χώρο του θεάτρου, μοναδικό μας κίνητρο είναι η ανάγκη δημιουργίας ενός χώρου σπουδών και εργασίας απαλλαγμένων από εξουσιαστικές και παραβιαστικές συμπεριφορές.
Η δημόσια καταγγελία της αθλήτριας Σοφίας Μπεκατώρου πυροδότησε μία σειρά καταγγελιών στον χώρο του θεάτρου, οι οποίες εξέθεσαν με πρωτοφανή μαζικότητα ζητήματα κατάχρησης εξουσίας, σωματικής και λεκτικής κακοποίησης, σεξουαλικών παρενοχλήσεων και βιασμών σε σπουδαστικούς και εργασιακούς χώρους. Οι άνθρωποι που μίλησαν μπόρεσαν να το κάνουν για δύο βασικούς λόγους. Αφενός διότι βρήκαν τη δύναμη και την στιγμή σε μία κοινωνία πολύ πιο έτοιμη πλέον να ακούσει και να αντιδράσει σε σχέση με μερικά χρόνια πριν. Αφετέρου διότι είχαν το βήμα όντας δημόσια πρόσωπα - ένα προνόμιο που δεν το έχουν όλα τα άτομα που βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις.
Συγκεκριμένα στον χώρο του θεάτρου, το μονοπώλιο της εξουσίας από θιασάρχες, διευθυντές, σκηνοθέτες και "μεγάλα ονόματα", σε συνδυασμό με την εργασιακή ανασφάλεια και την ρευστότητα του εργασιακού πλαισίου, καθιέρωσαν και κανονικοποίησαν την αποσιώπηση τέτοιων γεγονότων. Για εμάς, η εδραίωση αυτής της νοοτροπίας ξεκινά ήδη από την εκπαιδευτική διαδικασία, κατά την οποία προετοιμαζόμαστε για μια εργασιακή "ζούγκλα" όπου επιβιώνει ο πιο δυνατός, αλλά τελικά και ο πιο υποταγμένος. Στον βωμό του υψηλού εργασιακού ανταγωνισμού και της προσωπικής ανέλιξης, θυσιάζουμε τα προσωπικά μας όρια - σωματικά και ψυχικά - , την συναδελφική αλληλεγγύη και τα εργασιακά μας δικαιώματα. Όλα αυτά οδήγησαν - μεταξύ άλλων - στην χρόνια και παγερή σιωπή απέναντι σε τέτοιες βίαιες πράξεις και συμπεριφορές.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η υπόθεση Λιγνάδη. Το πώς και το γιατί ένας άνθρωπος που σήμερα βρίσκεται πλέον προφυλακισμένος με βαρύτατες καταγγελίες χρόνων, βρέθηκε στη θέση του Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, οφείλει να μας προβληματίσει τόσο ως σπουδάστριες/-ες και εργαζόμενες/-ους σε αυτόν τον κλάδο, όσο και ως μέλη της κοινωνίας. Το πιο εξωφρενικό σε αυτήν την υπόθεση είναι ότι η ίδια Υπουργός, που τον διόρισε με προσωπική ανάθεση και όχι μέσω διαγωνισμού, προέβη σε μια σειρά "ασυνεπών" δηλώσεων και τελικά τοποθετήθηκε επί του θέματος όταν πλέον το βάρος των καταγγελιών ήταν ασήκωτο. Και τότε ακόμα προτίμησε να θυματοποιηθεί, ταυτίζοντας την υποκριτική τέχνη με την υποκρισία(!) αντί να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν. Η δήλωσή της δεν μας ικανοποιεί και δεν πείθει ούτε εμάς, ούτε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που αυτή τη στιγμή αιτείται την παραίτησή της.
Εμείς συντασσόμαστε με αυτό το αίτημα και έχουμε την ανάγκη να διαχωρίσουμε την θέση μας από τον κ. Νίκο Κολοβό και την κα Ιωάννα Καρύμπαλη που υπογράφουν κείμενο στήριξης στην Υπουργό, δεδομένου ότι υπογράφουν και με την ιδιότητα τους ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κ.Θ.Β.Ε. και ως Πρόεδρος του Δ.Σ. του Κ.Θ.Β.Ε. αντίστοιχα. Στο ίδιο πλαίσιο, στηρίζουμε την απόφαση του Συλλόγου των σπουδαστριών/-ων του Εθνικού Θεάτρου να αρνηθούν να προσέλθουν σε διάλογο με τον Υφυπουργό Πολιτισμού, κύριο Ν. Γιατρομανώλακη, όπως δηλώνουν σε κείμενο του Συλλόγου που δημοσιεύτηκε στις 23/02/2021.
Γνωρίζουμε ότι αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στον χώρο του θεάτρου, αλλά σε κάθε εργασιακό χώρο και ότι δεν ταυτίζονται με συγκεκριμένα πρόσωπα εξουσίας, αλλά αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά του συστήματος που δημιουργεί και αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες.
Απέναντι στην εργασιακή ζούγκλα και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, εμείς προτάσσουμε την συναδελφικότητα και την αλληλεγγύη.
Αιτούμαστε την επανενεργοποίηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας για την προάσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την προστασία μας από την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Απέναντι στη σιωπή και τον φόβο προτάσσουμε την συλλογικοποίηση μέσω της δημιουργίας και της ενδυνάμωσης των Σπουδαστικών Συλλόγων και των Επαγγελματικών Σωματείων.
Είμαστε στο πλευρό των ανθρώπων που έχουν βιώσει τέτοιες συμπεριφορές και τους καλούμε με τη σειρά μας να μη φοβηθούν και να μιλήσουν. Είμαστε εδώ.
Θέλουμε να λειτουργούμε σε έναν ασφαλή χώρο όπου θα πρωτοστατούν η δημιουργικότητα και η ελευθερία της έκφρασης, και όχι ο αυταρχισμός και η υποταγή.
Για να μη βρεθεί ποτέ ξανά κανένας μόνος και καμία μόνη.
Σπουδάστριες και Σπουδαστές Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης
Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος