Την Παρασκευή 21/03, ο γνωστός σε όλους λακές του κρατικού συστήματος εξουσίας, Πρύτανης του ΕΜΠ Ι. Χατζηγεωργίου αποφάσισε μονομερώς το σφράγισμα της πύλης Στουρνάρη και απείλησε με εκ νέου εκκένωση τον ελεύθερο και αυτοδιαχειριζόμενο χώρο του Μηχανουργείου. Είναι ο ίδιος Πρύτανης που στις αρχές του ακαδημαϊκου έτους ανακοίνωνε ότι ανοίγει το Πολυτεχνείο στην κοινωνία, επαναφέροντας σε λειτουργία την μικρή πύλη επί της Πατησίων σε ωράρια που βολεύουν περισσότερο γκρουπάκια τουριστών παρά τους ίδιους τους εργαζόμενους και φοιτητές της σχολής. Έπειτα από τρεις εβδομάδες που ο σύλλογος αρχιτεκτονικής, αλλά και οι εκάστοτε συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται εντός του ίδρύματος, έσπασαν στην πράξη τα lock out και τις απαγορεύσεις που επιβάλλονται από τις πρυτανικές αρχές με πολυήμερη κατάληψη και πλήθος εκδηλώσεων στο πλαίσιο του αγώνα για το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, η απόφαση σφραγίσματος της πύλης Στουρνάρη αποδομεί ακαριαία το αφήγημά του, καθώς η συγκεκριμένη είσοδος ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την ευρύτερη γειτονιά των Εξαρχείων και τα κινήματα διαχρονικά.
Για τον Ι. Χατζηγεωργίου ο όρος κοινωνία μπορεί να μεταφραστεί μονάχα με όρους σχέσεων εκμετάλλευσης και καταπίεσης, κεφαλαιούχου και καταναλωτή, ειδικού και μη. Όντας κομμάτι της πολιτικής και οικονομικής ελίτ, οτιδήποτε δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στο δικό τους αφήγημα οφείλει να κατασταλεί και να εκμηδενιστεί. Όροι όπως η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη, και η συντροφικότητα φαντάζουν ξένες και οι άνθρωποι της βάσης που τις μετουσιώνουν σε πράξη, “ασύμβατα μοσχεύματα”. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ποιος είναι ο ρόλος του συγκεκριμένου Πρύτανη και ποιο σχέδιο έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει.
Ένα σχέδιο που πηγάζει από την ίδια την ανάγκη του συστήματος κυριαρχίας να συνεχίσει να αναπαράγει τον εαυτό του, μέσα από τον φόβο του απέναντι στις μεγάλες κοινωνικές εξεγέρσεις και την προοπτική της πλήρους ανατροπής του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος. Γιατί τα τελευταία 50 χρόνια μέσα στους χώρους ακαδημαϊκού ασύλου γεννήθηκαν ανατρεπτικές ιδέες και αμφισβητήσεις. Στεγάστηκαν πληθώρα συνελεύσεων, εκδηλώσεων, συνεδρίων, και οργανώθηκαν κινήσεις ανταγωνιστικές προς το κράτος. Διότι μέσα από την φωτιά του Νοέμβρη και μια “μειοψηφία” εξεγερμένων, που χαρακτηρίστικαν προβοκάτορες, γεννήθηκε το αναρχικό κίνημα στον ελλαδικό χώρο και το άσυλο φιλοξένησε τις πιο τολμηρές επαναστατικές απόπειρες. Αυτό το φάντασμα συνεχίζει μέχρι και σήμερα να πλανάται πάνω από την πόλη και να γίνεται ο χειρότερος εφιάλτης των εξουσιαστών. Για αυτό η Πρυτανική Αρχή του ΕΜΠ επιχειρεί να εφαρμόσει την στρατηγική της προληπτικής αντιεξέγερσης εντός του ιδρύματος εκκενώνοντας καταλήψεις, βάζοντας κάμερες, διώκοντας αγωνιζόμενους, αλλάζοντας την χρήση του εδάφους από δημόσιο σε ιδιωτικό.
Οι αναγγελίες περί μουσειοποίησης του Πολυτεχνείου δια στόματος Μητσοτάκη το 2019, όπως και η επιχειρούμενη εφαρμογή της από τον Χατζηγεωργίου, αποκρυσταλλώνουν το αφήγημα περί τέλους της ιστορίας και ότι τα νοήματα και τα επίδικα του Νοέμβρη αφορούν αποκλειστικά το πέρασμα στην αστική δημοκρατία, τοποθετώντας τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες στο παρελθόν. Οι αγώνες μας όμως για κοινωνική και ταξική χειραφέτηση δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό. Αφορούν το μέλλον όλης της κοινωνίας, και αυτοί που πραγματικά αξίζουν να γίνουν μουσειακά εκθέματα είναι ο Χατζηγεωργίου και οι συνεργάτες του. Συνεργάτες που είναι υπεύθυνοι για την λεηλασία της φύσης μέσω της “πράσινης ανάπτυξης”, της φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης μέσω της αγοράς ενέργειας, τις γενοκτονίες ολόκληρων λαών μέσω των κρατικών πολεμικών μηχανών. Είναι οι ίδιοι που καρπώνονται την μαύρη και επισφαλή εργασία των ερευνητών για να αποκομίσουν τεράστια κέρδη και χρησιμοποιούν την επιστημονική γνώση σε βάρος της κοινωνικής βάσης.
Έτσι, και η συγκεκριμένη διπλή κίνηση σφραγίσματος της πύλης Στουρνάρη και προειδοποίησης εκκένωσης των καμαρινιών του Μηχανουργείου, αποτελεί συνέχεια μιας στρατηγικής πολιτικής αποστείρωσης και κοινωνικού ελέγχου στο Πολυτεχνείο, που τοποθετεί κάμερες περιμετρικά του συγκροτήματος, επιβάλλει ελεγχόμενα ωράρια, κλείνει αίθουσες που άλλοτε παρέμεναν ανοιχτές όλο το 24ωρο (βλ. Τ12), καθαρίζει τοίχους από καλλιτεχνικές παρεμβάσεις και πολιτικά συνθήματα, σφραγίζει ολόκληρα κτίρια,.όπως το Γκίνη, που χρησίμευαν στην ακαδημαϊκή διαδικασία και παράλληλα αποτελούσαν σημείο αναφοράς και σύνδεσης της κοινωνίας με το Πολυτεχνείο, στεγάζοντας χιλιάδες πολιτικές διαδικασίες και εκδηλώσεις ανά τα χρόνια. Στόχος το χτύπημα του πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα του ασύλου και της ελεύθερης πολιτικής έκφρασης που σηματοδοτούσαν άλλοτε όλα τα παραπάνω. Και όλα αυτά με απώτερο σκοπό φυσικά το κλείσιμο όλων των πυλών εκτός της κεντρικής “τουριστικής” εισόδου επί της Πατησίων, όπως είναι και δημόσια διακηρυγμένο, την οριστική μουσειοποίηση του ιδρύματος, και εν τέλει την εκδίωξη των φοιτητών, την εξαφάνιση του ασύλου και οποιασδήποτε ελευθερίας έκφρασης, μετατρέποντάς το σε μια αποστειρωμένη κερδοφόρα επιχείρηση από τη μία, και εφαρμόζοντας μια άνευ προηγουμένου επίθεση και τρομοκρατική εκστρατεία στις κοινωνικές αντιστάσεις ευρύτερα από την άλλη.
Ως σύνελευση, μέσα από τον Συντονισμό Κάτω Πολυτεχνείου, αποφασίσαμε από κοινού με φοιτητές/-τριες, ερευνητές, σχήματα, συλλογικότητες, να πούμε στον Ι. Χατζηγεωργίου ένα μεγάλο ΩΣ ΕΔΩ! Δεν έχουμε καμία βούληση να παραμείνουμε απλώς σιωπηροί απέναντι στον επιχειρούμενο εκτοπισμό μας από τον χώρο που σπουδάζουμε, κοινωνικοποιούμαστε, και πολιτικοποιούμαστε. Για εμάς το Πολυτεχνείο είναι το σπίτι μας και ως τέτοιο θα το υπερασπιστούμε. Απέναντι στην αυταρχικότητα και την αδικία αποφασίσαμε να ανοίξουμε την πύλη Στουρνάρη και το άσυλο ξανά σε όλη την κοινωνία. Αν νομίζει ο Πρύτανης ότι το Πολυτεχνείο είναι μαγαζί του και ότι μπορεί έτσι άνετα να εκφοβίζει και να βρίζει χυδαία σπουδάστριες και σπουδαστές του ιδρύματος, τότε να σκεφτεί πολύ καλά ότι η ιστορία εκεί μέσα έχει γραφτεί με το αίμα δεκάδων ανθρώπων. Δεν θα κάνουμε βήμα πίσω απέναντι στην κατασταλτική και ιδεολογική επίθεση του κράτους που επιχειρεί να επιβάλει τον ολοκληρωτισμό και την λήθη. Δεν δεχόμαστε να ζήσουμε τον κόσμο τον οποίο φαντάζονται αυτοί. Θα παλέψουμε να δημιουργήσουμε τον κόσμο τον οποίο ζωγραφίζουμε μέσα στους χώρους ασύλου. Τον κόσμο της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης, της κοινωνικής ισότητας, της αταξικής και ακρατικής κοινωνίας.
ΑΣΥΛΟ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ
ΜΠΑΤΣΟΙ – TV – ΠΡΥΤΑΝΙΚΗ ΑΡΧΗ
ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ
¡NO PASARAN!
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας
