Συγκέντρωση Αλληλεγγύης για υπόθεση έμφυλης βίας
ΔΕΥΤΕΡΑ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 09:00

Bar Οικονομικής Ενίσχυσης για τα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης
ΠΕΜΠΤΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ- Ελευθεριακό Κέντρο: "No Pasarán" 21:00

Το Σεπτέμβρη του 2020 μια εικοσάχρονη τότε φοιτήτρια, ενώ επέστρεφε σπίτι της τα ξημερώματα, έπεσε θύμα απαγωγής από δύο άντρες οι οποίοι την έβαλαν βίαια μέσα στο φορτηγάκι τους, την οδήγησαν στο σπίτι του ενός στα Δυτικά της Θεσσαλονίκης όπου και ο ένας από αυτούς τη βίασε. Η κοπέλα μαζί με ένα κύκλο φίλων της, οι οποίες από την πρώτη στιγμή λειτούργησαν βοηθητικά και στην κατεύθυνση της υποστήριξης και της αλληλεγγύης, αποφάσισε να καταγγείλει το γεγονός στις αρχές, γνωρίζοντας τη διαδικασία στην οποία θα έβαζε τον εαυτό της, μη μπορώντας ωστόσο να φανταστεί πόσο μακρυά θα μπορούσε να οδηγηθεί μέσα σε όλη αυτήν την υπόθεση.

Η πρώτη κίνηση της καταγγέλουσας ήταν να μεταβεί σε δημόσιο νοσοκομείο, στο Παπαγεωργίου και να ζητήσει να υποβληθεί σε ιατροδικαστική εξέταση, για να μπορέσει έπειτα να αποδείξει το βιασμό της. Το εφημερεύον νοσοκομείο ωστόσο αρνήθηκε να την υποβάλει σε ιατροδικαστική εξέταση, καθώς χρειαζόταν να έχει ήδη κάνει την καταγγελία για βιασμό όπως την ενημέρωσαν οι νοσηλεύτριες εκεί. Πήγε λοιπόν στο Α.Τ. Λευκού Πύργου αρχικά, όπου και οι μπάτσοι την έδιωξαν λέγοντάς της να πάει στο τμήμα της Δωδεκανήσου, μιας και εκεί καταγράφονται όλες οι καταγγελίες ανεξαιρέτως και όταν η κοπέλα με τις φίλες της έφτασαν στο εν λόγω τμήμα, τις έδιωξαν για άλλη μία φορά λέγοντάς τους ότι πρέπει να πάει στο τμήμα της περιοχής όπου βιάστηκε. Έπειτα από αυτόν τον Γολγοθά αλλεπάλληλων απορρίψεων η κοπέλα κατόρθωσε να δώσει κατάθεση και να καταγγείλει το βιασμό της, αντιμετωπίζοντας παράλληλα και το σχολιασμό των μπάτσων, οι οποίοι τη "συμβούλευαν" να μην παίρνει τόσο βαριά τα πράγματα και να θεωρήσει ότι ήταν ένα βράδυ που βγήκε με τις φίλες της και πέρασε και καλά. Να σημειώσουμε εδώ ότι η στάση των μπάτσων άλλαξε άρδην όταν πληροφορήθηκαν το γεγονός ότι οι δύο δράστες είναι αλλοδαποί, και έσπευσαν να προσφέρουν κάθε βοήθεια στην κοπέλα. Κατάφερε εν τέλει να υποβληθεί σε ιατροδικαστική εξέταση 4 ολόκληρες μέρες μετά το βιασμό της και ήταν θέμα τύχης που προέκυψαν στοιχεία από την εξέταση αυτή, ώστε να υποστηριχθεί η υπόθεση και στο δικαστήριο, ενώ παρά το γεγονός ότι κατήγγειλε πως της είχαν ρίξει κάτι στο ποτό της, δεν της έκαναν ποτέ εξετάσεις αίματος ούτε και τοξικολογικές. Η ίδια η δικαστική διαδικασία ήταν μία ακόμα μάχη που έπρεπε να δώσει η καταγγέλουσα όχι μόνο απέναντι στους απαγωγείς και βιαστές της αλλά απέναντι σε ένα δικαστικό σύστημα που ενοχοποιεί τα θύματα, που δίνει ελαφρυντικά και αφήνει ελεύθερους βιαστές, παιδοβιαστές και μαστροπούς ενώ προσπαθεί σταθερά και επανειλημμένα να υποβαθμίσει, να θάψει ή να χειριστεί με βάση τα πατριαρχικά στερεότυπα τις υποθέσεις αυτές.

Αξιοσημείωτη ήταν και η στάση του δικηγόρου υπεράσπισης των δύο βιαστών, Αλεξάνδρου Καζανά, ο οποίος αν και διδάσκει στο τμήμα της Νομικής του ΑΠΘ "ποινική νομολογία στη λαθρομετανάστευση", επέλεξε - τι ειρωνεία! - να μεταχειριστεί την καταγγελία της κοπέλας ως ρατσιστική, παρουσιάζοντας επιχειρήματα τα οποία όχι μόνο αντλούσαν από την κυρίαρχη πατριαρχική αντίληψη, αλλά επιπλέον υπαινισσόταν ότι η κοπέλα κατήγγειλε τους βιαστές της καθώς ήταν αλλοδαποί!! Η έκβαση της υπόθεσης ήταν θετική, και οι δύο θύτες καταδικάστηκαν σε ποινή κάθειρξης χωρίς αναστολή, αλλά δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι η πρόταση της εισαγγελέως ήταν αθωωτική εξ ολοκλήρου και για τους δύο δράστες, ενώ όλα τα στοιχεία που οδήγησαν στην καταδίκη των βιαστών και τη δικαίωση της κοπέλας προέκυψαν μέσα από έναν κύκλο ανθρώπων - κοντινών αλλά όχι μόνο - που αντιδρώντας ενστικτωδώς και με βάση τις αξίες της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης, υποστήριξαν την κοπέλα και παράλληλα κατόρθωσαν και την καταδίκη των βιαστών της.

Δύο χρόνια μετά λοιπόν και ενώ η έναρξη του Εφετείου βρίσκεται προ των πυλών, κανένας από τους δύο θύτες δεν έχει συλληφθεί. Η διαχείριση των υποθέσεων έμφυλης και πατριαρχικής βίας που πλέον έρχονται ολοένα και περισσότερο στο φως και παίρνουν το δρόμο της αστικής δικαιοσύνης, είναι πανομοιότυπη εδώ και αρκετά πλέον χρόνια από το κράτος, τις δικαστικές αρχές και φυσικά από τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. : με συγκάλυψη, απαξίωση και επίθεση προς όσες τολμούν να σπάσουν τη σιωπή. Το μήνυμα που στέλνεται είναι ξεκάθαρο, ενιαίο και συστημικό - να φοβόμαστε να μιλήσουμε, να αποδεχτούμε την κακοποίηση.

Από τις δεκάδες γυναικοκτονίες των τελευταίων ετών, από τις υποθέσεις βιασμών, κακοποιήσεων και trafficking που συγκαλύπτονται συστηματικά από τα κυκλώματα μαστροπείας με εμπλοκή αστυνομικών και πολιτικών μέχρι τη συνέχιση του θεσμικού ξεπλύματος σε πρόσωπα ισχυρά και δικτυωμένα, φαίνεται πεντακάθαρα πως το σύστημα δεν «αποτυγχάνει» να προστατέψει τα θύματα - αντιθέτως, επιλέγει να προστατέψει τους θύτες. Η βία αυτή δεν είναι εξαίρεση· είναι συνέχεια μιας κανονικότητας που η εξουσία επιβάλλει, μιας πατριαρχικής βαρβαρότητας που συντηρείται μέσα στα δικαστήρια, τα αστυνομικά τμήματα, τους χώρους δουλειάς, τα πανεπιστήμια, τα σπίτια.

Η έμφυλη βία, σε όλες τις μορφές της - από τον σεξισμό και την παρενόχληση, μέχρι τον βιασμό και τη γυναικοκτονία - είναι συστημική βία, καλλιεργείται και αναπαράγεται δηλαδή μέσα από το κράτος και τους μηχανισμούς του γιατί λειτουργεί προς όφελός του! Και όσο το κράτος και τα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να τη ντύσουν με τη ρητορική της «παθολογίας» ή του «οικογενειακού δράματος», τόσο ξεσκεπάζεται η αλήθεια: ότι η πατριαρχία είναι θεμέλιο της εξουσίας και ο έλεγχος πάνω στα σώματά μας, κομμάτι της ίδιας μηχανής που εκμεταλλεύεται, φυλακίζει και δολοφονεί τους καταπιεσμένους παντού στον κόσμο! Τα τελευταία χρόνια, οι αριθμοί των καταγεγραμμένων περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας και σεξουαλικών επιθέσεων αυξάνονται ραγδαία ενώ η κρατική «μέριμνα» εξαντλείται σε καμπάνιες υποκρισίας και στη θέσπιση νόμων-βιτρίνα που αφήνουν ανέγγιχτη την ουσία: την κοινωνική ρίζα της πατριαρχικής κυριαρχίας. Κάθε νέα γυναικοκτονία, κάθε νέα απόπειρα βιασμού, κάθε νέα περίπτωση συγκάλυψης από αστυνομικούς και δικαστικούς είναι άλλη μία απόδειξη ότι το κράτος, τα ΜΜΕ και η δικαστική εξουσία λειτουργούν ως συνένοχοι και εκτελεστικοί βραχίονες της πατριαρχίας.

Καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη - Αγώνας μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες!

Η πατριαρχία δεν μεταρρυθμίζεται, γκρεμίζεται. Ο αγώνας ενάντια στην έμφυλη βία δεν μπορεί να είναι αποκομμένος από τον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Η απελευθέρωση των γυναικών δεν θα δοθεί από νόμους, αλλά θα κατακτηθεί μέσα από την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση. Ο αντιπατριαρχικός αγώνας είναι αντικρατικός, αντικαπιταλιστικός, αναρχικός. Παλεύουμε για την καταστροφή κάθε μορφής εξουσίας - για έναν κόσμο χωρίς κυριαρχία, χωρίς ιεραρχίες, χωρίς διαχωρισμούς. Για έναν κόσμο όπου καμία δεν θα φοβάται να περπατήσει στο δρόμο, όπου κάθε γυναίκα θα μπορεί να υπάρχει ελεύθερα, ισότιμα, με αξιοπρέπεια.

Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε γυναίκα που βιάστηκε, κακοποιήθηκε, .
Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε καταπιεσμένη και κάθε καταπιεσμένο που σηκώνει κεφάλι. Η συλλογική μας φωνή μπορεί να γκρεμίσει τα τείχη της σιωπής. Μέχρι να κάψουμε συθέμελα το σάπιο εξουσιαστικό, καπιταλιστικό και πατριαρχικό οικοδόμημα. Μέχρι να φτιάξουμε έναν κόσμο που να χωρά μέσα του όλους τους κόσμους.

ΚΡΑΤΟΣ, ΜΜΕ, ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ - ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ & ΣΚΟΤΩΝΕΙ - ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

Ελεύθερες Γυναίκες
της Συλλογικότητας για τον Κοινωνικό Αναρχισμό "Μαύρο & Κόκκινο"