ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗ ΚΑΙ ΝΙΚΟ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑ
Στις 13 Οκτώβρη του 2021 δικάζονται οι Γ. Καλαϊτζίδης και Ν. Ματαράγκας, διωκόμενοι με βάση ένα στημένο κατηγορητήριο για ανθρωποκτονία και ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία ενός ναρκεμπόρου στα Εξάρχεια το 2016. Η δίωξη αυτή των δυο αγωνιστών στηρίζεται πάνω σε μια κακοστημένη δικογραφία, μεθοδευμένη από το υπουργείο Προ.Πο και τα κρατικά κατασταλτικά επιτελεία, με απολύτως έωλα στοιχεία και μαρτυρίες εμπόρων ναρκωτικών, στοχεύοντας τόσο στη φυσική όσο και αγωνιστική εξουδετέρωσή τους.
Το 2016 εκτελείται στα Εξάρχεια ένας ναρκέμπορος (ενώ λίγο αργότερα την ευθύνη αναλαμβάνουν οι ‘‘Ένοπλες Ομάδες Πολιτοφυλάκων”) που εμφανιζόταν ως κάποιου είδους αρχηγός της τοπικής μαφίας των Εξαρχείων και που για χρόνια παρασιτούσε στην περιοχή, σε συνεργασία πάντα με την αστυνομία και το τοπικό Α.Τ. Ο ίδιος και η αγέλη του εκτός από το εμπόριο ναρκωτικών, πρωτοστατούσαν σε μια σειρά από κανιβαλικές συμπεριφορές ενάντια σε κατοίκους της γειτονιάς, θαμώνες της πλατείας αλλά και αγωνιστές. Μία από αυτές ήταν και η δολοφονική επίθεση με μαχαίρι που δέχτηκαν, από τον συγκεκριμένο ναρκέμπορο τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς, τρεις αναρχικοί αγωνιστές του Κ*Βοξ, όταν τον απέτρεψαν από σεξιστική συμπεριφορά ακριβώς έξω από τον χώρο τους, και είχε ως αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό δυο συντρόφων.
Πέντε χρόνια μετά, η κρατική σκευωρία που στήνεται εις βάρος των δυο αγωνιστών Γ. Καλαϊτζίδη και Ν. Ματαράγκα έχει σαφή στόχο τόσο την εγκληματοποίηση του αναρχικού αγώνα και την τρομοκράτηση όλων των αγωνιζόμενων όσο και ειδικότερα την εξουδετέρωση των δύο αγωνιστών μέσα από αυτή τη δικαστική ομηρία αλλά και την αντιμετώπιση κατηγοριών που επισύρουν ποινές ισοβίων. Μοναδικά “στοιχεία” για την υπόθεση αυτή αποτελούν μια δημοσίευση του Γ. Καλαϊτζίδη σε διαδικτυακά μέσα σχετικά με την επίθεση που είχε δεχτεί έξω από το Κ*ΒΟΞ, όντας ένας εκ των τριών, και με την οποία εναντιώνεται στις κανιβαλικές συμπεριφορές του ίδιου ναρκεμπόρου, αλλά και οι στημένες καταθέσεις των υποτιθέμενων μαρτύρων, που ανήκουν σε εμπόρους ναρκωτικών της ίδιας μαφίας.
Τα Εξάρχεια παραδοσιακά αποτελούν μία γειτονιά που είναι ταυτισμένη τόσο με την ανάπτυξη μιας κοινωνικής κουλτούρας ανοιχτής στη διαφορετικότητα όσο και με τους αγώνες πολιτικής αμφισβήτησης και αντίστασης, με ένα πλήθος πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών εγχειρημάτων και δομών αυτοοργάνωσης. Διαχρονικά στρατηγικής σημασίας εργαλείο (συμπληρωματικά των επίσημων κατασταλτικών μονάδων) για την επιβολή της κρατικής πολιτικής καταστολής στα Εξάρχεια αποτελεί το ναρκεμπόριο, πάντα υπό την πλήρη καθοδήγηση και εποπτεία της αστυνομίας, ώστε να συκοφαντηθεί και να απονοηματοδοτηθεί ο ανοιχτός, δημόσιος, ελεύθερος χώρος που διαμορφώνεται από την έμπρακτη κοινωνική αμφισβήτηση και εν τέλει για το παραδειγματικό χτύπημα των αγωνιστών, του κινήματος και των δομών του. Ιδιαίτερα μετά την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που ακολούθησε της κρατικής δολοφονίας του Α.Γρηγορόπουλου, στο κοινωνικό έδαφος των Εξαρχείων γειώθηκαν και αναπτύχθηκαν ακόμα περισσότερο τα προτάγματα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της συνολικής ανατροπής, αποκτώντας κοινωνική επιρροή σε ανταγωνισμό με τις κυρίαρχες αξίες και σχέσεις του κράτους και του καπιταλισμού. Έτσι, οι ναρκομαφίες και τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού, επιχείρησαν να καταλάβουν αυτό το έδαφος για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των ιδιοτελών σκοπών τους, έλεγχος, κέρδος και εξουσία. Οι ναρκομαφιόζοι αποτέλεσαν και αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους στα Εξάρχεια αφού τόσο οι ίδιοι όσο και η κουλτούρα της επιβολής και του νόμου της ζούγκλας που φέρνει μαζί της η επικράτηση του ναρκεμπορίου σε μια περιοχή, αναπτύσσονται ευθέως εχθρικά προς τις απελευθερωτικές αξίες της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας. Πρόκειται για παρακρατικές συμμορίες που αποτελούν πολύτιμη και αξιοποιήσιμη δύναμη για το κράτος, το οποίο εμφανίζεται ως φύλακας της νομιμότητας και με τη συστράτευση των ΜΜΕ καταγγέλλει την «ανομία» που επικρατεί στα Εξάρχεια στοχοποιώντας αυτούς που αγωνίζονται από τα κάτω απέναντι στις ναρκομαφίες, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο καλύπτει, ελέγχει και χρησιμοποιεί το ναρκεμπόριο για να υλοποιήσει τις επιδιώξεις του.
Απέναντι σε αυτήν τη διαχρονική κρατική επιχείρηση ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου από την κρατική καταστολή, τις ναρκομαφίες, την εμπορευματοποίηση, την ανάπλαση, τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού και τις αντικοινωνικές συμπεριφορές, ως αναρχικοί μαζί με πολλούς ακόμα αγωνιστές και αγωνίστριες, κατοίκους, θαμώνες και εργαζόμενους/ες στη γειτονιά ορθώσαμε συλλογικές αντιστάσεις που έθεσαν αναχώματα στους κρατικούς σχεδιασμούς και αφήνουν τον δρόμο ανοιχτό για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης. Από τις συγκεντρώσεις, τις καταλήψεις, τις περιφρουρήσεις των χώρων αγώνα και τις διαδηλώσεις στους δρόμους της γειτονίας ενάντια στην αστυνομική κατοχή, τις μαφίες, τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις κανιβαλικές και σεξιστικές επιθέσεις και τους βιασμούς μέχρι τις εκδηλώσεις κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης στην πλατεία και τους δρόμους των Εξαρχείων. Αντιλαμβανόμαστε τα Εξάρχεια ως ένα πεδίο ιστορικής συμβολικής σημασίας για τον αναρχικό αγώνα, έχοντας ως παρακαταθήκη την εμπειρία όλων των κινητοποιήσεων που προηγήθηκαν για την επανοικειοποίηση της γειτονιάς και γνωρίζοντας πως η πολιτική αξιοπιστία του αγώνα αυτού μπορεί να στηρίζεται σε σταθερές θέσεις μάχης μέσα στον χρόνο, που να προωθούν τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε μορφή της κρατικής επιβολής και απέναντι σε αντιλήψεις, που προωθούν την ανάθεση και τη διαμεσολάβηση.
Η σημερινή ακροδεξιά διαχείριση, λαμβάνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική, ήρθε να ανταποκριθεί και αυτή πλήρως στις επιταγές του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Το εργαλείο της αφομοίωσης, που έδωσε ένα συντριπτικό χτύπημα στα κινήματα, αντικαταστάθηκε από αυτό της καταστολής. Η δουλειά που επιτέλεσε η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στα Εξάρχεια, δηλαδή η γιγάντωση των ναρκομαφιών και η διαμόρφωση μιας αντικοινωνικής συνθήκης που στάθηκαν απέναντι στην ανάπτυξη των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στη γειτονιά και αποσάθρωσαν την περιοχή, επιχειρείται εδώ και δύο χρόνια να συμπληρωθεί. Έτσι, η τωρινή πολιτική διαχείριση, εκμεταλλευόμενη τους τόνους μιντιακής προπαγάνδας -μέσω της οποίας χρόνια επιχειρούνταν να ταυτιστούν οι αγώνες και η γειτονιά των Εξαρχείων με τις συμμορίες που τη λυμαίνονται και που στόχευε στην άντληση κοινωνικής νομιμοποίησης για εισβολή στην περιοχή- με το που κατέκτησε τον κυβερνητικό θώκο εξαπέλυσε τις δυνάμεις καταστολής στα Εξάρχεια, εγκαθιστώντας έναν στρατό κατοχής, εκκενώνοντας καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών, τρομοκρατώντας εργαζόμενους και κατοίκους, χτυπώντας αγωνιστές και όσους αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Σύσσωμος ο κρατικός μηχανισμός είναι αυτός που αφού πριμοδότησε τις ναρκομαφίες, που συνεχίζουν να εδράζονται στην περιοχή, διαμόρφωσε τους όρους για την γιγάντωση μιας γενικευμένης αντικοινωνικής συνθήκης που βασίζεται στις κυρίαρχες αξίες της εξουσίας, με σκοπό τη συντριπτική εισβολή των κατασταλτικών δυνάμεων στη γειτονιά των Εξαρχείων. Στρατηγικός στόχος του κράτους δεν είναι άλλος από την πλήρη κοινωνική αποσάθρωση της περιοχής, την αλλοίωση των κινηματικών και αγωνιστικών χαρακτηριστικών των Εξαρχείων, την αποστέρηση της αγωνιστικής ιστορίας τους και τη μετατροπή τους σε ελεγχόμενη ζώνη κερδοφορίας. Σε αυτήν την κατεύθυνση άλλωστε κινείται τόσο η κρατική καταστολή με τα αποθρασυμένα τάγματα εφόδου της δημοκρατίας να βρίσκονται μόνιμα στρατοπεδευμένα στην γειτονιά όσο και η επιχείρηση αναπλάσεων και εμπορευματοποίησης των δημόσιων χώρων και οι σχεδιασμοί για τη δημιουργία σταθμού μετρό στην πλατεία Εξαρχείων. Γι’ αυτό και ο αγώνας για να καταρρεύσει η σκευωρία εναντίον των δύο διωκόμενων αγωνιστών αποτελεί μέρος του αγώνα ενάντια στην επιχείρηση του κράτους να επιβληθεί και να ιδιοποιηθεί τους δημόσιους χώρους στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας και ειδικότερα τα Εξάρχεια.
Ενώ ταυτόχρονα, η αλληλεγγύη στους αγωνιστές Γ. Καλαϊτζίδη και Ν. Ματαράγκα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην συνολική κατασταλτική και ιδεολογική επίθεση του κράτους. Μια επίθεση που στοχεύει το αναρχικό κίνημα αλλά και ευρύτερα τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και εκφράζεται μέσα από τις συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών/τριών, τα στημένα κατηγορητήρια και τις σκευωρίες που μεθοδεύονται από τα κρατικά επιτελεία, τις εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων αγώνα, τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων και τους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών/τριών, την αστυνομοκρατία, με σκοπό την επιβολή σιωπής και την τρομοκράτηση της κοινωνίας.
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΚΡΑΤΟΣ- ΜΑΦΙΕΣ- ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης: Τετάρτη 13 Οκτώβρη στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο
(Δέγλερη), 09.00
Αναρχική Συλλογικότητα “Κύκλος της Φωτιάς”, μέλος ΑΠΟ- ΟΣ
Αναρχική Συλλογικότητα “Όμικρον 72”, μέλος ΑΠΟ- ΟΣ