ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ
Στις 14 Ιούνη του 2023 βυθίστηκε στα ανοιχτά της Πύλου ένα αλιευτικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 700 πρόσφυγες και μετανάστες με σκοπό να περάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία. Από το ναυάγιο επέζησαν 104 ενώ 80 ανασύρθηκαν νεκροί. Ο τεράστιος αριθμός των αγνοουμένων σε συνδυασμό με τους νεκρούς μετανάστες αποκαλύπτει το μέγεθος της εγκληματικής διαχείρισης του συμβάντος από το ελληνικό κράτος, με δεδομένο ότι οι ελληνικές αρχές είχαν ειδοποιηθεί αρκετές ώρες πριν για τον κίνδυνο, στον οποίο βρίσκονταν οι επιβαίνοντες του σκάφους αλλά και από το γεγονός ότι μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών που επέζησαν από το ναυάγιο αναφέρουν πως το λιμενικό επιχείρησε να ρυμουλκήσει το σκάφος για να το απομακρύνει από την χωρική αρμοδιότητα διάσωσης του ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα αυτό να βυθιστεί και η πλειοψηφία των επιβαινόντων να μην προλάβει να βγει από τα χαμηλότερα επίπεδα του σκάφους, όπως πολλές μητέρες με τα παιδιά τους. Παρ΄ όλες τις μαρτυρίες, το κράτος θα συλλάβει 9 από τους επιζώντες και θα τους προφυλακίσει με ένα σαθρό κατηγορητήριο, βασισμένο σε ελλειπή στοιχεία. Οι μαρτυρίες των επιζώντων, που καταλογίζουν τις ευθύνες για το ναυάγιο στις λιμενικές αρχές, δεν θα συμπεριληφθούν ποτέ στη δικογραφία. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το λιμενικό πήρε τις καταθέσεις των 9 επιζώντων θα αμφισβητηθούν από τους συνηγόρους τους. Οι επικοινωνίες, επίσημες και ανεπίσημες, μεταξύ υπηρεσιών, κυβερνήτη και θαλάμου επιχειρήσεων δεν θα καταγραφούν στη δικογραφία και στην ουσία θα εξαφανιστούν. Παρά τις προσπάθειες, όμως, του κράτους να μετακυλήσει τις δικές του ευθύνες για το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου στους ίδιους τους επιβαίνοντες και να συγκαλύψει τη δολοφονική του δράση, βρίσκοντας ενόχους ανάμεσα στους κατατρεγμένους και τους απόκληρους, οι 9 επιζώντες και κατηγορούμενοι μετανάστες θα αθωωθούν το Μάη του 2024.
Η συνολική αντιμεταναστευτική και δολοφονική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης- φρούριο όχι μόνο δεν είναι αποκομμένη από τη δολοφονία των εκατοντάδων μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου, αλλά αντίθετα αυτό το μαζικό έγκλημα αντιπροσωπεύει με τον πιο τραγικό τρόπο την ουσία των κρατικών πολιτικών αποτροπής μέσω της παραδειγματικής τιμωρίας, σε θάνατο, για όσους επιχειρούν να αναζητήσουν μία ζωή με αξιοπρέπεια όσο και για την τρομοκράτηση όλων όσοι θα βρεθούν αύριο ξεριζωμένοι ή διωγμένοι από τους τόπους τους. Από τις πρόσφατες εξαγγελίες του υπουργού Μετανάστευσης Βορίδη για την κατάθεση ενός νέου νομοσχεδίου, σύμφωνα με το οποίο θα διπλασιαστεί ο χρόνος διοικητικής κράτησης, θα θεσπιστούν υπέρογκα πρόστιμα, ηλεκτρονικά μέσα επιτήρησης και ποινές φυλάκισης και θα καταργηθεί η δυνατότητα νομιμοποίησης σε πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν 7 και πλέον χρόνια στη χώρα χωρίς χαρτιά, από την υπογραφή της συμφωνίας για την επέκταση του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να “αναβαθμιστεί” περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και κατ’ επέκταση και της Ευρώπης, τις παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και τους καθημερινούς πνιγμούς ανθρώπων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, όπου στοιβάζονται και φυλακίζονται άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες χωρίς καμία ελευθερία μέχρι τα αστυνομικά πογκρόμ εναντίον τους μέσα στις πόλεις, οι πρόσφυγες και μετανάστες έρχονται αντιμέτωποι με την εγκληματική πολιτική του ελληνικού κράτους, που στόχο έχει την αποτροπή εισόδου στη χώρα, παίρνοντας φυσικά την επιλογή της δολοφονίας ανθρώπων που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό του πολέμου, της φτώχειας και της ανελευθερίας.
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου τα κράτη και οι διακρατικοί μηχανισμοί βάζουν μπροστά τις πολεμικές μηχανές, εξαπολύουν στρατιωτικές επιχειρήσεις και διαμορφώνουν εμπόλεμες κοινωνίες τόσο για να διευρύνουν τη σφαίρα επιρροής τους, όσο και για να συνεχιστεί η λεηλασία της κρατικής και καπιταλιστικής μηχανής. Μια συνθήκη στην οποία οι μόνοι πραγματικά χαμένοι είναι οι ίδιοι οι λαοί, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τα πολεμικά σφαγεία και με τις συνέπειες του πολέμου, την εξαθλίωση, τη φτώχεια, τον ξεριζωμό και τον θάνατο. Ταυτόχρονα η γενοκτονία των Παλαιστίνιων στη Γάζα γράφει ακόμα μια σελίδα βαρβαρότητας από το κράτος του Ισραήλ. Μέσα στα προηγούμενα 77 χρόνια κατοχής το ισραηλινό κράτος κατάφερε να χτίσει το σύγχρονο Απαρτχάιντ, τον συστηματικό δηλαδή αποκλεισμό των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική όχθη. Κατάφερε μέσω της κανονικοποίησης του τρόμου να εφαρμόσει γενικευμένα συνθήκες ελέγχου, στρατιωτικοποίησης και καταπίεσης, αποτελώντας πραγματικό πρότυπο ενός σύγχρονου ολοκληρωτικού καθεστώτος. Αυτές τις ημέρες βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κορύφωση της επιχειρούμενης εξόντωσης και γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού. Το κράτος του Ισραήλ στις 18 Μάρτη 2025 έσπασε την εκεχειρία, που είχε συμφωνηθεί, κλιμακώνοντας τη δολοφονική του μανία, με συνεχείς επιθέσεις και γενικευμένες συνθήκες λιμοκτονίας στη Λωρίδα της Γάζας και επιβολή τρόμου στη Δυτική Όχθη.
Η καταδίκη εκατομμυρίων ανθρώπων στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τις αρρώστιες και τον ξεριζωμό αποτελεί την προϋπόθεση για την εξασφάλιση της υπερσυσσώρευσης του πλούτου στα χέρια των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ και για την αναδιάταξη των συσχετισμών γεωπολιτικής ισχύος στο πλαίσιο των διακρατικών ανταγωνισμών, μεταξύ παγκόσμιων, περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων. Οι δολοφονικές αντιμεταναστευτικές πολιτικές “αποτροπής” και η οικοδόμηση της Ευρώπης-Φρούριο αποτυπώνονται στους χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, στους εγκλωβισμένους και στοιβαγμένους σε άθλιες συνθήκες στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους φυλακισμένους κάτω από ένα ειδικό ρατσιστικό καθεστώς εξαίρεσης, στους δολοφονημένους στα αστυνομικά τμήματα και μπλόκα, όπως ο Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ στο ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα και ο Μια Χαριζούλ στο ΑΤ Ομόνοιας το φθινόπωρο του 2024. Τα “τείχη” που υψώνονται δεν χρησιμεύουν μόνο για να κρατήσουν με κάθε μέσο τους απόκληρους, τους “πλεονάζοντες πληθυσμούς” εκτός Ευρώπης, αλλά και για να οδηγήσουν τις κοινωνίες της Δύσης στην εμπέδωση του εκφασισμού στο εσωτερικό τους, στη δημιουργία μιας κοινωνικής συνθήκης φόβου, ελέγχου και μίσους με σκοπό την άρρητη αποδοχή της άγριας εκμετάλλευσής τους από τους κυρίαρχους.
Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού συστήματος που καταδυναστεύει, δολοφονεί και εξαθλιώνει. Αυτό καταδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο.
Γιατί η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών περνά μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης των φτωχών και των πληβείων, τη λεηλασία της ζωής μας και τη φίμωση και καταστολή όλων όσοι αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική. Τη βαρβαρότητα όπου πρόσφυγες και μετανάστες είτε θα πνίγονται κατά εκατοντάδες είτε θα φυλακίζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε θα βρίσκονται κυνηγημένοι από μπάτσους και φασίστες μέσα στις πόλεις, εξαθλιωμένοι και αποκλεισμένοι από αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες άνθρωποι θα δολοφονούνται στα τρένα λόγω των κρατικών δολοφονικών πολιτικών με την παντελή έλλειψη ελέγχου και συντήρησης των δικτύων και της επικοινωνίας μεταξύ των αμαξοστοιχιών, ή θα πεθαίνουν πάνω σε καρότσες ή μέσα στα σπίτια τους περιμένοντας ώρες ένα ασθενοφόρο για να μεταβούν σε νοσοκομείο. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες εργάτες δεν θα επιστρέφουν ποτέ από το μεροκάματο γιατί η ζωή τους μετριέται από τα αφεντικά και στους υπολογισμούς τους κοστίζει λιγότερο από τη συντήρηση μιας σκαλωσιάς. Στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.
Απέναντι στον χρεοκοπημένο κόσμο κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι κυρίαρχοι στους καταπιεσμένους αυτής της γης, ως αναρχικοί/ές, αγωνιζόμαστε με όπλα μας την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, προτάσσοντας την οργάνωση της αντεπίθεσης των εκμεταλλευόμενων τάξεων για την ανατροπή του κόσμου του καπιταλισμού και του κράτους. Μαζί με τους ντόπιους, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω απέναντι στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την καταπίεση και την καθυπόταξη, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες. Ενάντια στον φασισμό, τη μισαλλοδοξία, τον πόλεμο, την καταστολή και την εκμετάλλευση η Υπόθεση της παγκόσμιας Κοινωνικής Επανάστασης, της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας πάνω στα συντρίμμια του κόσμου της εξουσίας… είναι πάντα ζωντανή!
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ-ΦΡΟΥΡΙΟ, ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ, ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΡΑΧΤΩΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Διαδηλώσεις
Αθήνα: Παρασκευή 13 Ιούνη, Ομόνοια, 19.00 | Θεσσαλονίκη: Σάββατο 14 Ιούνη, Αγ. Βενιζέλου, 12.00
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων