HIP HOP LIVE ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗΣ
για τα δικαστικά έξοδα των συλληφθέντων ατόμων της κατειλημμένης πρυτανείας ΕΚΠΑ και του κατειλημμένου θεάτρου Ολύμπια
Σάββατο 20 Μαΐου στις 21:00, Α' ΦΕΠΑ
*σεξιστικές, ομοφοβικές, παραβιαστικές και ευρύτερα εξουσιαστικές συμπεριφορές δεν θα γίνονται ανεκτές!
Ακολουθεί το κείμενο καλέσματος της 'Κίνησης φοιτητών/τριών, σπουδαστριών/ών για την ελευθεριακή οργάνωση στη βάση':
Τη Δευτέρα 13 Μαρτίου του 2023, εν μέσω του γενικευμένου κοινωνικού αναβρασμού που αναδύθηκε επ’ αφορμής του κρατικού-καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη και ενώ εξελισσόταν παράλληλα ο αγώνας των καλλιτεχνών ενάντια στο ΠΔ85, η ‘Κίνηση φοιτητών/τριών, σπουδαστριών/ών για την ελευθεριακή οργάνωση στη βάση’ κατέλαβε το κτίριο της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ. Στόχος του εγχειρήματος ήταν η ενίσχυση και ενδυνάμωση του καταληψιακού κινήματος καλλιτεχνικών σχολών, θεατρικών σκηνών και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που λάμβανε χώρα πανελλαδικά και η δημιουργία ενός κέντρου αγώνα με αυτοοργανωμένους όρους, οριζόντιες διαδικασίες και ευρεία κοινωνική απεύθυνση στην καρδιά της μητρόπολης με βασικές αιχμές την γενικευμένη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στα πρότυπα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, όπως αυτή εκφράστηκε και μέσα από το ΠΔ85 καθώς και την μαζική κρατική δολοφονία των Τεμπών. Ο παραπάνω σχηματισμός αποτέλεσε προϊόν της συνεύρεσης και σύμπραξης ατόμων τόσο σπουδαστικής/καλλιτεχνικής όσο και φοιτητικής ιδιότητας τα οποία συμμετείχαν εξαρχής στον μέχρι τότε δίμηνο αγώνα με αφορμή το ΠΔ85 με την κοινή επιθυμία να σπάσουν την συντεχνιακή αντίληψη που θέλει τους φοιτητές/τριες και τις σπουδάστριες/ες δύο διαχωρισμένα υποκείμενα με διαφορετικές διεκδικήσεις και να δημιουργήσουν τις πραγματιστικές προϋποθέσεις για τη σύνδεση των δύο υποκειμένων σε ένα κοινό αγώνα. Η επιθυμία αυτή υπαγορεύθηκε από την κοινή επίσης πεποίθηση ότι τόσο το ΠΔ85, ο νόμος 4777 που φέρνει την πανεπιστημιακή αστυνομία, τα πειθαρχικά, τις κάμερες και τα τουρνικέ στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, την ελάχιστη βάση εισαγωγής και το χρονικό όριο ν+ν/2 στον κύκλο σπουδών και η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου όσο και η κρατικοκαπιταλιστική σφαγή στα Τέμπη συνδέονται κάτω από την ομπρέλα της σταδιακής επέλασης του νεοφιλελευθερισμού στις ζωές μας, η οποία για ακόμα μια φορά χτυπά την κοινωνική βάση, υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής (σπουδές, τέχνη, πολιτισμός), φτωχοποιώντας τη και εν τέλει σκοτώνοντάς τη στο όνομα πάντα του κέρδους.
Από την πρώτη κιόλας ώρα της κατάληψης της Πρυτανείας ΕΚΠΑ αντιμετωπίσαμε την σφοδρότατη κρατική καταστολή, με αστυνομικές δυνάμεις να παρατάσσονται περιμετρικά του κτιρίου με μιλιταριστικούς όρους καταπατώντας για ακόμα μια φορά το άσυλο και δημιουργώντας έναν ασφυκτικό κλοιό αποκλεισμού και πολιορκίας των καταληψιών. Η σκληρή καταστολή συνεχίστηκε και κλιμακώθηκε τις επόμενες 18 ημέρες μέσω ενός εκβιαστικού κρατικού σχεδιασμού συκοφάντησης και απομόνωσης, με στόχο την αναγκαστική εγκατάλειψη του κτιρίου από τους καταληψίες, ο οποίος περιελάμβανε την στέρηση των στοιχειωδών όρων διαβίωσης (φαγητό, θέρμανση, φάρμακα), την απαγόρευση της εισόδου σε δημοσιογράφους και δικηγόρο, τραμπουκισμούς και δεκάδες προσαγωγές αλληλέγγυων ατόμων που προσπάθησαν είτε να στηρίξουν με την φυσική τους παρουσία είτε να παρέχουν είδη πρώτης ανάγκης είτε ακόμα και να απευθύνουν έναν αγωνιστικό χαιρετισμό, μέχρι και το λιντσάρισμα ενός συναγωνιστή που επιχείρησε να αφήσει τρόφιμα. Η όλη κατασταλτική επιχείρηση κορυφώθηκε φυσικά με την εκκένωση του κτιρίου της Πρυτανείας τα ξημερώματα της 30ης Μάρτη από τον κρατικό μηχανισμό με την εισβολή αστυνομικών δυνάμεων της κρατικής ασφάλειας κατόπιν κυβερνητικής εντολής αλλά και της συγκατάθεσης του πρύτανη Δημόπουλου, την οποία παραχώρησε μέσω ανακοίνωσής του σε καθεστωτική εφημερίδα, όπου συνελήφθησαν 10 άτομα με τις κατηγορίες της διατάραξης λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας, παράνομης βίας κατά συρροή και συναυτουργία και απείθειας.
Η ολομέτωπη κρατική επίθεση που δέχτηκε η κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ, η αστυνομική εισβολή και εκκένωση του κατειλημμένου Ολύμπια, καθώς και οι συνακόλουθες ποινικές διώξεις των καταληψιών δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν αποκομμένα από τη συνολικότερη κατασταλτικη εκστρατεία και τρομοκρατία του κράτους προς οποιονδήποτε και οποιαδήποτε τολμάει να αρθρώσει έναν λόγο αντίστασης στις απεχθείς συνθήκες διαβίωσης που αυτό επιβάλλει, εξαπολύοντας, μέσω των διάφορων μηχανισμών του, μια άνευ όρων επίθεση στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται στα διάφορα πεδία της καθημερινότητας. Η άγρια καταστολή των διαδηλώσεων, οι αστυνομικές εισβολές σε αυτοοργανωμένες δομές και κέντρα αγώνα όπως καταλήψεις και στέκια, η επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας με τη διακήρυξή τους ως παράνομες, η παραδειγματική δίωξη αγωνιστών και αγωνιστριών με την κατασκευή στημένων κατηγορητηρίων και η ποινικοποίηση των φιλικών-συντροφικών σχέσεων και όσων αγωνίζονται, η κρατική διαχείριση των πολιτικών κρατουμένων με την επιβολή άθλιων συνθηκών κράτησης στα κρατικά κολαστήρια, την οικονομική, πολιτική και κοινωνική εξόντωσή τους και την δημιουργία σωφρονιστικών συστημάτων δομημένων με όλο και σκληρότερους όρους με κατεύθυνση την ανθρώπινη εξαθλίωση αποτελούν όλα διαχρονικές πρακτικές του κράτους που ανήκουν σε μια πάγια και διακηρυγμένη στρατηγική του, αυτή της αντιεξέγερσης. Είναι λοιπόν για εμάς καταφανές ότι η αντιεξέγερση, η φίμωση δηλαδή οποιασδήποτε φωνής αντιστέκεται και το γκρέμισμα οποιουδήποτε αναχώματος χτίζεται απέναντι στην υποδούλωση της κοινωνικής βάσης και στην πλήρη επέλαση στις ζωές μας αυτού που λέμε “σύγχρονος ολοκληρωτισμός” αποτελεί δομικό στοιχείο του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος εξουσίας. Ενός συστήματος που, αφού μας απέδειξε για πολλοστή φορά πόσο χρεοκοπημένο είναι, έρχεται τώρα να μας καλέσει να το επανανομιμοποιήσουμε μέσω της εκλογικής διαδικασίας. Ξέρουμε καλά ότι ένα σύστημα με κεντρικά δομικά του στοιχεία την ιεραρχία, την καταπίεση, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την καταστολή οποιασδήποτε φωνής αντιστέκεται στην εξαθλίωση που αυτό επιβάλλει μοναδικό στόχο έχει να αυτοσυντηρηθεί και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ολιγαρχών και των εξουσιαστών. Αυτό όμως που έγινε ολοφάνερο για ακόμα μια τετραετία είναι ότι το κρατικο-καπιταλιστικο μοντέλο οργάνωσης το οποίο καλούμαστε να επιβεβαιώσουμε και να διαιωνίσουμε με τη συμμετοχή μας στις κάλπες, ανεξαρτήτως πολιτικού διαχειριστή, δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα στις κοινωνίες πέρα από φτώχεια, πολέμους, εξαθλίωση και θάνατο, είτε στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, είτε στα εργασιακά κάτεργα, είτε στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, είτε στις ράγες των υποβαθμισμένων σιδηροδρομικών δικτύων, είτε στο δρόμο από τους ένστολους δολοφόνους του.
Εμείς λοιπόν από τη μεριά μας, ως ‘Κίνηση φοιτητών/τριών, σπουδαστριών/ών για την ελευθεριακή οργάνωση στη βάση’ απαντάμε πως δεν θέλουμε κανέναν ‘από τα πάνω’ να αποφασίζει για εμάς και πως είμαστε ικανοί, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και με όπλο μας την αλληλεγγύη, να πάρουμε τους χώρους μας, σχολές μας, την τέχνη μας και ολόκληρη την πόλη και τις ζωές μας στα χέρια μας. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στα συλληφθέντα άτομα της κατειλημμένης πρυτανείας ΕΚΠΑ, του κατειλημμένου θεάτρου Ολύμπια, στους 4 προφυλακισμένους συντρόφους Φώτη Δ., Ιάσονα Ρ., Λάμπρο Β., Παναγιώτη Β. που αντιμετωπίζουν μία από τις σκληρότερες δίκες με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα απλώς επειδή είναι αναρχικοί, στον Ιταλό πολιτικό κρατούμενο Alfredo Cospito και σε όλους/όλες όσους/όσες γίνονται δέκτες της απάνθρωπης και εκδικητικής κρατικής βίας επειδή τολμούν να αγωνίζονται.
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
10 100 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
Κίνηση φοιτητών/τριών, σπουδαστριών/ών για την ελευθεριακή οργάνωση στη βάση