“Αυτά τα έχω ξαναδεί κοντά στην πεδιάδα, εκεί που μένουνε οι άνθρωποι. Άκουσα να τα λένε φορτηγά” είπε το ποταμάκι. Πρώτη φορά όμως έβλεπε αυτά τα τεράστια άσπρα μεταλλικά αντικείμενα με τους έλικες.

Με αφορμή τις πρόσφατες καταγγελίες σεξουαλικής και μη κακοποίησης, αυτό που μένει έξω από την κουβέντα είναι η υποκρισία ενός συστήματος που τις γεννά.

Αναδημοσίευση από την σελίδα του Συλλόγου Μεταφραστών- Επιμελητών- Διορθωτών. Η «εργασία από μακριά» ήταν πάντα η συνηθισμένη συνθήκη για τους περισσότερους μεταφραστές και επιμελητές.

Την στιγμή που περνάνε μια σειρά από αντικοινωνικά, αντεργατικά, αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια, το ζήτημα της νίκης της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα θα είναι και μια ανάσα για όλους τους άλλους αγώνες που ξεπροβάλλουν αυτό το διάστημα.

Τόσα και τόσα άλλα λουλούδια σε κάθε άκρη της πόλης παλεύουν να ξεπροβάλουν, να γεννηθούν ξανά.
Στον βρεγμένο δρόμο, στα υγρά πεζοδρόμια, στις γωνίες και τις γκριζωπές πλατείες.

“Ροζ; Είναι δυνατόν να είναι ροζ ένα τόσο περίεργο εξάρτημα, που εμποδίζει αυτό το άλογο να φάει, να πιει, να μιλήσει –διότι τα άλογα μιλάνε- και να κουνήσει το κεφάλι του όπου αυτό επιθυμεί;” ξανασκέφτηκε γεμάτη απορία.