Πανεκπαιδευτική διαδήλωση
Παρασκευή 31.1 - 12:00 Αγ. Βενιζέλου

Τους τελευταίους μήνες ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια ταχύρρυθμη πλέον εφαρμογή αντιεκπαιδευτικών νομοσχεδίων και μεταρρυθμίσεων που ανά τους καιρούς έχουν έρθει στην επιφάνεια. Η κρατική ατζέντα δρομολογεί αναδιαρθρώσεις σε κάθε κλάδο της εκπαίδευσης: από τις αξιολογήσεις και διώξεις εκπαιδευτικών, τις διαγραφές φοιτητών μέχρι την μετατροπή των σχολείων σε «Πρότυπα Ωνάσεια Ιδρύματα».

Σημείο τομής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αποτέλεσε ο νόμος Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη (ν.4777/2021) που περιλαμβάνει μέσα σ’ όλα τα πειθαρχικά και τις διαγραφές τόσο εκπαιδευτικών όσο και φοιτητών. Ο τρομονόμος αυτός αρχίζει σταδιακά να παίρνει σάρκα και οστά καθώς όλο και περισσότεροι εκπαιδευτικοί απειλούνται με πειθαρχικές διώξεις, ενώ ταυτόχρονα χιλιάδες φοιτητές εκφοβίζονται με διαγραφή από τις πανεπιστημιακές σπουδές.

Συγκεκριμένα, στον κλάδο των εκπαιδευτικών καιρό τώρα γίνεται λόγος περί υποχρεωτικής αξιολόγησης με τη διατύπωση ότι η αποχή από αυτήν πρόκειται να στερήσει τη δυνατότητα μόνιμου διορισμού. Αφενός οι εξετάσεις αξιολόγησης ενισχύουν συθέμελα τον ιεραρχικό κορμό πάνω στον οποίο δομείται η εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς οδηγούμαστε σε μια κατηγοριοποίηση των σχολείων σύμφωνα με τις επιδόσεις «αριστείας». Αυτό αυτομάτως προδιαγράφει πως τμήματα που συμβαδίζουν με το εν λόγω πρότυπο θα έχουν μεγαλύτερη ζήτηση και συνεπώς υψηλότερη χρηματοδότηση. Αφετέρου η αποχή από την διαδικασία αξιολόγησης και οι επακόλουθες απειλές τροφοδοτούν το αίσθημα επισφάλειας σε κάθε εργαζόμενο του οποίου η θέση πλέον διακυβεύεται. Σε αυτό το σημείο, έρχονται να προστεθούν και οι αντίστοιχες πειθαρχικές διώξεις που στέλνονται σε εκπαιδευτικούς οι οποίοι αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στην διαδικασία αξιολογήσεων.

Παράλληλα, το λεγόμενο «όριο φοίτησης» έρχεται να προστεθεί στην μακρά λίστα αναδιαρθρώσεων, όπου χιλιάδες φοιτητές απειλούνται με διαγραφή καθώς έχουν ξεπεράσει τον «προβλεπόμενο» χρόνο φοίτησης. Είναι σαφές πως η αδυναμία του κράτους να καλύψει τις ανάγκες του συνόλου, μετακυλά στις πλάτες των φοιτητών. Το πανεπιστήμιο που οραματίζονται δομείται πάνω σε ένα στείρα ακαδημαϊκό μοντέλο, εμπλουτισμένο με συνθήκες πίεσης, εξατομίκευσης, εντατικοποίησης και ανταγωνισμού – ένα συνεχές κυνήγι πτυχίου. Το κοινωνικό καθεστώς που επιβάλλει το σύστημα προβλέπει ότι ο μέσος φοιτητής είναι υποχρεωμένος να είναι συνεπείς με τις πανεπιστημιακές του υποχρεώσεις, την ίδια στιγμή που είναι αναγκασμένος να δουλεύει με ελαστικά ωράρια για να καλύπτει τις οικονομικές του ανάγκες. Ο αποκλεισμός φοιτητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και η αφαίρεση του δικαιώματος στην εκπαίδευση πρόκειται να αναταράξει περισσότερο την κοινωνική συνοχή, οδηγώντας σε μια συνθήκη κοινωνικής απομόνωσης όπου τα άτομα αφενός θα αποσχίζονται από την εκπαιδευτική διαδικασία και αφετέρου από την εύρεση εργασίας.

Τέλος, αξίζει μια αναφορά στα αποκαλούμενα «Ωνάσεια Σχολεία» - δημόσια τμήματα που πλέον θα υποστηρίζονται και θα χρηματοδοτούνται από το Ίδρυμα Ωνάση. Η μεταρρύθμιση αυτή αντανακλά πλήρως την απόσχιση της παιδείας από τον δημόσιο χαρακτήρα της, καθώς επίσης και την εισχώρηση ιδιωτικών εταιριών στην εκπαίδευση. Η οξύμωρη αυτή μετατροπή των δημόσιων σχολείων σε ιδρύματα ‘αριστείας’ δεν ανταποκρίνεται επ’ ουδενί στην υπάρχουσα υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το κράτος επιδιώκει να προβάλλει στη δημόσια σφαίρα την εικόνα μιας ενεργούς μέριμνας περί αναβάθμισης των σχολείων και τη διασφάλιση της επαρκούς χρηματοδότησής τους, την ίδια στιγμή που οι σχολικές υποδομές καταρρέουν, τμήματα καταργούνται και συγχωνεύονται, ενώ γονείς και εκπαιδευτικοί αγωνίζονται, επωμιζόμενοι προσωπικό οικονομικό βάρος, για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες, όπως η ηλεκτροδότηση και η γραφική ύλη. Έτσι θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο η άνιση κρατική διαχείριση απέναντι στα δημόσια σχολεία, καθώς η μέριμνα του κράτους θα στραφεί αποκλειστικά στην ενίσχυση των Ωνάσειων Ιδρυμάτων. Επιπλέον, όπως είναι αναμενόμενο η κατηγοριοποίηση των σχολείων και κατ’ επέκταση των μαθητών σε άριστους και μη θα διευρύνει ακόμη περισσότερο τις ανισότητες και τους διαχωρισμούς μεταξύ της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Σε όλα τα παραπάνω συναθροίζεται η γενικότερη επιθυμία του κράτους να μετατρέψει κάθε τομέα της εκπαίδευσης σε έναν αποστειρωμένο πυρήνα στείρας μάθησης, όπου η γνώση σταδιακά μετατρέπεται σε εμπορεύσιμο αγαθό ενώ ταυτόχρονα σχέσεις ανταγωνισμού, εξατομίκευσης, συνθήκες πίεσης, αποκλεισμού και κοινωνικού διαχωρισμού αρχίζουν να ηγεμονεύουν. Το χτύπημα στην εκπαίδευση είναι μέσα σε όλα και ιδεολογικό, καθώς το σύστημα επιθυμεί να αποδεσμεύσει την παιδεία από κάθε κριτική σκέψη, κοινωνικό-πολιτική δράση και ριζοσπαστική χροιά – φοβούμενο την επικείμενη ανατροπή του.
Όντας φοιτητές/ τριες που αντιλαμβάνονται την πολύπλευρη επίθεση που εξαπολύει το κράτος στην κοινωνική βάση, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση ως το ύψιστο αγκάθι στην επιμόρφωση τους, τους ταξικούς διαχωρισμούς στην εκπαίδευση, θέτουμε τα ελευθεριακά προτάγματα μπροστά και αποδομούμε το αποστειρωμένο πανεπιστήμιο της κερδοφορίας, του ανταγωνισμού και της καταστολής. Η απάντηση στα χτυπήματα του κρατικο- καπιταλιστικού συστήματος οφείλει να δοθεί συλλογικά – μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί υψώνουμε γροθιά και αντιπαλεύουμε τα κρατικά προστάγματα. Οργανωνόμαστε συλλογικά και στη βάση, θέτοντας τα θεμέλια για την ολική συντριβή του συστήματος και την δόμηση μιας κοινωνίας όπου η παιδεία δεν χωράει διαχωρισμούς, κέρδη και συμφέροντα – αλλά αποτελεί εργαλείο και κινητήριο μοχλό για την συθέμελη κοινωνική αλλαγή.

Ενάντια σε :
- πειθαρχικά
- διαγραφές
- αξιολογήσεις

Κοινοί αγώνες μαθητ(ρι)ών /φοιτητ(ρι)ών/εκπαιδευτικών για δημόσια - δωρεάν παιδεία.

ΕΞΩ ΤΟ ΩΝΑΣΕΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere