ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΣΟΧΩΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ
Ο ΑΧΕΛΩΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ! Η ΜΕΣΟΧΩΡΑ ΘΑ ΖΗΣΕΙ

Η λεγόμενη ανάπτυξη ήταν, είναι και θα είναι καταρχάς ένας αφανισμός των τόπων και ένας ξεριζωμός των ανθρώπων τους... Ανάπτυξη είναι ο οικονομικός πόλεμος, με τους νικητές και τους ηττημένους του, η ασυγκράτητη λεηλασία της φύσης και η καταστροφή των τοπικών κοινοτήτων και των ιδιαίτερων πολιτισμών τους...
Tην 1η Μάρτη 2023, εκδικάζεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας η προσφυγή του Συνδέσμου Κατακλυζομένων Μεσοχώρας κατά της νέας κυβερνητικής Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλονικών Όρων λειτουργίας του γιγαντιαίου φράγματος της Μεσοχώρας στον Αχελώο, το οποίο θα αφανίσει την ορεινή κοιλάδα του ποταμού στην Νότια Πίνδο, κατακλύζοντας την και μετατρέποντάς την σε μια απέραντη τεχνητή δεξαμενή, καθώς και το ίδιο το χωριό της Μεσοχώρας και τους παραποταμιους οικισμούς που θα κατακλυστούν επίσης από το νερό.
Είναι η 8η κατά σειρά προσφυγή που γίνεται στο ΣτΕ από την δεκαετία του 1990 καθώς όλες οι προηγούμενες δικαιώθηκαν, αλλά σειρά κυβερνήσεων εξακολουθούν να συντάσσουν εκ των υστέρων περιβαλλοντικές μελέτες, για ένα έργο που κατασκευάστηκε χωρίς καμία περιβαλλοντική μελέτη και να εκδίδουν αποφάσεις για την λειτουργία του, στο όνομα του εθνικού συμφέροντος, μολονότι επανειλημμένως έχει κριθεί ως αντιπεριβαλλοντικό.
Η αμέσως προηγούμενη ΑΕΠΟ εκδόθηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2017 και μετα την ακύρωσή της από το ΣτΕ το 2020, μετά την προσφυγή του Συνδέσμου Κατακλυζομένων Μεσοχώρας, η κυβέρνηση της ΝΔ εξέδωσε νέα ΑΕΠΟ το 2021, ελπίζοντας να κάμψει επιτέλους την άρνηση του ΣτΕ να επικυρώση την λειτουργία του φράγματος, στην οποία αντιστέκονται σθεναρά εδώ και 4 δεκαετίες πολλοί κάτοικοι της περιοχής και αλληλέγγυοι από όλη τη χώρα, εξαιτίας της ανυπολόγιστης και ανεπανόρθωτης καταστροφής που θα επιφέρει στο φυσικό περιβαλλον και τις τοπικές κοινωνίες στον άνω ρου του ποταμού Αχελώου.
Να σημειωθεί ότι, το φράγμα του Αχελώου στη Μεσοχώρα σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε στις γιγαντιαίες διαστασεις που έχει, 150 μ. ύψος, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980, ως έργο κεφαλής του φαραωνικού κατασκευαστικού συμπλέγματος της εκτροπής του ποταμού από την φυσική υδρολογική του λεκάνη προς την Θεσσαλία. Το όλο έργο, για το οποίο δεν υπήρχε καμιά περιβαλλοντική μελέτη, δρομολογήθηκε για χάρη πολιτικών σκοπιμοτήτων και κατασπαταλήθηκαν τεράστια ποσά προς όφελος κατασκευαστικών εταιρειών, απαγορεύτηκε από το ΣτΕ ως αντιπεριβαλλοντικό, ενώ βρίσκεται και σε πλήρη αντίθεση με τις ευρωπαϊκές διατάξεις που απαγορεύουν τη εκτροπή ποταμών από μια υδρολογική λεκάνη σε μια άλλη.
Από το όλο κατασκευαστικό σύμπλεγμα των έργων κεφαλής για τη σχεδιαζόμενη εκτροπή του Αχελώου, κατασκευάστηκε το γιγαντιαίο φράγμα στη Μεσοχώρα επιφέροντας ήδη καταστροφές στην ορεινή κοιλάδα του ποταμού, η μήκους 14 χιλιομέτρων σήραγγα εκτροπής των νερών του ποταμού κάτω από τα βουνά της Νότιας Πίνδου, ενώ έμεινε ημιτελές το γιγαντιαίο επίσης φράγμα της Συκιάς. Μετά την απαγόρευση της εκτροπής και προκειμένου να παρακαμφθούν τα εμπόδια για την αποπεράτωση και τη λειτουργία των έργων που κατασκευάστηκαν γι αυτήν, όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 κατέφυγαν σ΄ενα πολιτικό τέχνασμα βαφτίζοντας τα εργα κεφαλής της εκτροπής ως "αυτοτελή" τεχνικά έργα άσχετα με αυτήν. Ετσι το φράγμα της Μεσοχώρας ενώ σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε στις διαστάσεις που έχει με βαση τις προδιαγραφές της εκτροπής, εμφανίζεται σαν ένα δήθεν αυτοτελές υδροηλεκτρικό έργο. Στην πραγματικότητα η λειτουργία του φραγματος στη Μεσοχώρα, πέραν των ανεπανόρθωτων περιβαλλοντικών και κοινωνικών επιπτώσεων του στον άνω ρου του Αχελώου και τις τοπικές κοινωνίες, σηματοδοτεί ταυτόχρονα και την σταδιακή εφαρμογή του όλου mega project της εκτροπής, με την αποπερατωση και λειτουργία των επιμέρους εργων κεφαλής του κατασκευαστικού της συμπλέγματος σαν δήθεν αυτοτελών έργων.
Οι σχεδιασμοί αυτοί για την περαιτέρω λεηλασία του ποτάμιου οικοσυστήματος του Αχελώου, έρχονται να προστεθούν σε μια ευρύτερη κι ανευ προηγουμένου επιθετικότητα του κράτους και του κεφάλαιου απέναντι στη φύση και την κοινωνία συνολικότερα, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική πραγματικότητα, με το βάθεμα της αναδιάρθρωσης του πολιτικοοικονομικού συστήματος στο όνομα της “ανάπτυξης”, η οποία σε «περιόδους κρίσης» εμφανίζεται σαν υπόθεση “εθνικού” συμφέροντος και αναγκαιότητας, για να συγκαλύψει το απροσμέτρητο κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος που επιφέρει.
Μια αναδιάρθρωση με χαρακτηριστικά γενικευμένης επιχείρησης εκποίησης των κοινωνικών αγαθών (παιδεία, υγεία κλπ), των δημόσιων χώρων και των φυσικών πόρων στο ιδιωτικό κεφάλαιο που πραγματοποιείται από το ελληνικό κράτος υπό την κηδεμονία της Ε.Ε. και εξελίσσεται παράλληλα με τις ραγδαίες αλλαγές του σχετικού νομικού πλαισίου.
Ο πρόσφατοι αντιπεριβαλλοντικοί νόμοι, όπως ο 4685/2020, αποτυπώνουν την απάλειψη κάθε ουσιαστικής προστασίας του φυσικού κόσμου και την παράδοσή του στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου στα βουνά και τα δάση, στα ποτάμια και τα νερά, στις ακτές και το βυθό της θάλασσας, στο όνομα της «πράσινης» ανάπτυξης και της προσέλκυσης επενδύσεων.
Το προδιαγραμμένο αποτέλεσμα θα είναι η ανελέητη λεηλασία και καταστροφή του εναπομείναντος φυσικού κόσμου από τις κορφές των βουνών μέχρι και τους θαλάσσιους βυθούς και ο αφανισμός των παρακείμενων τοπικών κοινωνιών, όπως τουλάχιστον τις γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Όσο για τον ευφημισμό περί «πράσινης ανάπτυξης» δεν είναι παρά ένα διαφημιστικό περιτύλιγμα εξωραϊσμού της αδηφάγας μηχανής του καπιταλισμού, ώστε να φαίνεται δήθεν φιλικότερη προς το φυσικό περιβάλλον, την ίδια στιγμή που το λεηλατεί και το καταστρέφει ανελέητα θυσιάζοντας το στο βωμό του κέρδους.
Και μόνον αν φορά κανείς παρωπίδες μπορεί να αγνοήσει σήμερα ότι οι ανευ προηγουμένου επιθετικοί σχεδιασμοί σε βαρος της φύσης και της κοινωνίας (για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων εγχώριων και πολυεθνικών ελίτ και των ενεργειακών αναγκών του χρεοκοπημένου κρατικού/ καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, με βάση τον άκρατο ανταγωνισμό, την εκμετάλλευση και την ανισότητα), σημαίνουν ανυπολόγιστες καταστροφικές επιπτώσεις στα φυσικά οικοσυστήματα απ΄ άκρου σ΄ άκρου της χώρας και στις δυνατότητες αξιοπρεπούς διαβίωσης των ανθρώπων στους τόπους τους.
Μπροστά σ' αυτή τη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης στη φύση και τη κοινωνία και το δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, χρειάζεται μια πλατιά κοινωνική/ταξική αφύπνιση και δράση απέναντι στο αδιέξοδο και χρεωκοπημένο πολιτικοοικονομικό σύστημα. Και υπάρχει πάντα άμεσα μπροστά μας η επιλογή του αγώνα, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης από τα κάτω, για το ξεπέρασμα της αδράνειας και της ανάθεσης, τη στήριξη των κοινωνικών/ταξικών αντιστάσεων και κάθε αγωνιστικού αναχώματος που υψώνεται στα σημεία που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Αθήνα, 28 Φεβρουαρίου 2023

Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου - Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία