Το παρόν άρθρο, αποτελεί μετάφραση δυο εκ των τεσσάρων μαρτυριών κρατουμένων στις φυλακές των ΗΠΑ κατά το ξέσπασμα της πανδημίας του Covid19, οι οποίοι καταγράφουν μέσα στους μήνες τις συνθήκες με τις οποίες έρχονταν αντιμέτωποι καθημερινά, σε ένα όλο και πιο εντεινόμενο καθεστώς εξαίρεσης. Από την απουσία ενημέρωσης για τον ιο και τα κρούσματα που εμφανίζονταν μέσα στις φυλακές, την έλλειψη μέτρων προστασίας και περίθαλψης, μέχρι την απομόνωση και τις επιπτώσεις της συνολικής αυτής συνθήκης πάνω στους φυλακισμένους. Μέσα από αυτή την καταγραφή γίνεται αντιληπτή με τον πλέον προφανή τρόπο η εγκληματική κρατική διαχείριση της πανδημίας, όπου μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί 396.712 κρούσματα και 2.588 θάνατοι στις φυλακές των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι μαρτυρίες αυτές φιλοξενούνται στη σελίδα The Marshall Project
Jennifer Graves
Κέντρο υποδοχής γυναικών, Φλόριντα
ΜΑΡΤΙΟΣ 2020
Η αλήθεια να λέγεται, τα πάντα στη φυλακή είναι ένας αγώνας.
Δεν περνάει μια μέρα όπου να μπορείτε απλά να πάτε σε έναν υπάλληλο και να ζητήσετε βοήθεια και να τη λάβετε πρόθυμα. Έτσι, καθώς διαβάζουμε ειδήσεις για την πανδημία, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η φυλακή δεν μας είπε τίποτα. Υπάρχει μια φήμη για μια υπόθεση κάπου στη φυλακή, που έγινε γνωστή. Ένας θάλαμος άδειασε, πιθανόν για να στεγάσει «μολυσμένους» έγκλειστους. Αλλά δεν έχουμε υποβληθεί σε τεστ και δεν έχουμε λάβει οδηγίες.
Είναι τρομακτικό να σκέφτεσαι πως θα αρρωστήσεις εδώ. Η ιατρική περίθαλψη που λαμβάνουμε είναι ισοδύναμη με μια μονάδα M * A * S * H [1] από την εποχή του πολέμου της Κορέας. Δεν υπάρχει ομάδα πρώτης απόκρισης και δεν υπάρχουν γιατροί ER [2] που να είναι έτοιμοι.
ΜΑΡΤΙΟΣ 2020
Εάν έχετε οποιαδήποτε συμπτώματα οποιουδήποτε είδους, θα σας ζητηθεί να παραταχθείτε έξω στη βροχή, τον ήλιο, το κρύο ή τη ζέστη για να εξηγήσετε τις ανάγκες σας σε μια νοσοκόμα μπροστά από ολόκληρο το συγκρότημα. Συνήθως μια νοσοκόμα απλώς σας λέει να πάτε στην ιατρική αίθουσα αναμονής. Αφού καθίσουμε εκεί για ώρες, συχνά μας λένε να επιστρέψουμε και να περάσουμε από την ίδια διαδικασία την επόμενη μέρα.
Μερικές φορές χρειάζονται τρεις ή τέσσερις φορές για να εμφανιστεί κάποιος. Και συχνά σε υποτιμούν. Οι περισσότερες νοσοκόμες σου δίνουν μόνο ιβουπροφαίνη και σου λένε να πίνεις περισσότερο νερό. Παρόλο που δεν σε περιθάλπτουν, χρεώνουν ακόμα 5 $ για την επίσκεψη.
ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2020
Η προληπτική ιατρική δεν είναι το φόρτε της φυλακής. Πρέπει να είσαι σχεδόν νεκρός για να μπορέσεις πραγματικά να λάβεις φροντίδα.
Στα τέλη Μαρτίου, αρχίσαμε να ανησυχούμε όταν ένας γιατρός έκανε γύρους για πρώτη φορά από την έναρξη της πανδημίας. Μας έδωσε οδηγίες να κρατήσουμε τα χέρια και το λαιμό μας πλυμένα, ακόμα κι αν σήμαινε γαργάρες με σαπούνι. Πρότεινε επίσης να κρατήσουμε τα πρόσωπά μας καλυμμένα με μάσκα από χαρτί υγείας.
Κανείς δεν έφτιαξε μάσκα από χαρτί υγείας. Σκεφτήκαμε ότι ήταν γελοίο.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2020
Λίγο αφότου ο γιατρός έκανε γύρους για πρώτη φορά, η φυλακή εφαρμόζει πάνω μας την κοινωνική αποστασιοποίηση. Μόνο ένας θάλαμος κάθε φορά επιτρέπεται στο χώρο εστίασης, υπάρχουν μόνο δύο γυναίκες ανά τραπέζι και μας είπαν ότι πρέπει να μείνουμε σε απόσταση 6 μέτρων.
Αλλά κοιμάμαι σε έναν ανοιχτό θάλαμο με 78 κρεβάτια, οκτώ ντουζιέρες, 12 τουαλέτες και οκτώ νεροχύτες. Οι κουκέτες μας απέχουν μόνο 2 πόδια, δίπλα-δίπλα. Ρώτησα αν μπορούσαμε να κοιμηθούμε κεφάλι-με-πόδια για να δημιουργήσουμε κάποια απόσταση και η απάντηση ήταν «οχι ακόμα».
Τι περιμένουν;
Ακούσαμε επίσης μια φήμη ότι θα λάβουμε 160 νέες κρατούμενες από διάφορες κομητείες. Ελπίζω να τοποθετηθούν σε καραντίνα 14 ημερών και να πάρουν στα σοβαρά τον ιό. Αλλά έμαθα ότι δεν θέλουν όλες να ζήσουν. Πολλές γυναίκες μοιάζουν με τους ανόητους που αρνούνται να φύγουν όταν κατευθύνεται ένας τυφώνας.
Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος ήταν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο. Φαίνεται ότι οι περισσότεροι περπατούν στο σκοτάδι με ένα φακό- στυλό.
ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2020
Η εγκατάστασή μου έχει πάνω από 180 κρούσματα κορονοϊού. Υπέβαλλαν σε τεστ ολόκληρο το συγκρότημα- πάνω από 700 γυναίκες - και η μονάδα μου τοποθετήθηκε σε καραντίνα. Κανείς δεν μπορεί να φύγει και οι νοσοκόμες έρχονται για να μετρήσουν τη θερμοκρασία μας δύο φορές την ημέρα.
Αφού είχα υψηλό πυρετό, μετακόμισα από τον θάλαμό μου σε έναν που φιλοξενεί μόνο 10 γυναίκες. Οι νοσοκόμες με εξέτασαν τελικά για Covid. Όταν το τεστ μου βγήκε θετικό, με έβαλαν σε μια μονάδα απομόνωσης. Έπεσα στο κρεβάτι με πυρετό και ρίγη αναρωτόμενη πότε θα έβγαινα και πότε θα επέστρεφα στον θάλαμό μου.
Έχω ακούσει ότι υπήρξαν κάποιοι θάνατοι, αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρη. Κανείς δεν μας λέει τίποτα.
Τελικά ανάρρωσα αρκετά ώστε να μετακινηθώ σε έναν θάλαμο ανάρρωσης μαζί με άλλες 11 γυναίκες. Το ταξίδι ήταν μακρύ, αλλά η φροντίδα μου ήταν επαρκής. Το πλύσιμο (των ρούχων και σκεπασμάτων) γινόταν καθημερινά. Το φαγητό ήρθε εγκαίρως. Μας βρήκαν ακόμη και έναν τρόπο να έχουμε πρόσβαση στα προϊόντα του κυλικείου ενώ βρισκόμασταν σε καραντίνα.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2020
Διανύω το 18ο έτος ισόβιας κάθειρξης στο Κέντρο Υποδοχής Γυναικών της Φλόριντα. Δεν μεγάλωσα εδώ στη φυλακή, αλλά γερνάω εδώ.
Έπρεπε να μάθω να ωριμάζω και να τα βγάζω πέρα κάτω από σοβαρές και αντίξοες συνθήκες σε ένα εξαιρετικά εχθρικό περιβάλλον. Δεν θα πω ψέματα: Αυτός δεν ήταν ένας εύκολος δρόμος, αλλά καταλαβαίνω ότι δεν προοριζόταν να είναι.
[1] τηλεοπτική σειρά των ΗΠΑ
[2] γιατροί επειγόντων περιστατικών
JAMES ELLIS
Σωφρονιστικό ίδρυμα Marion, Οχάιο
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2020
Όταν ακούσαμε για πρώτη φορά για τον Covid19 στις ειδήσεις, σκεφτήκαμε ότι θα είμαστε ασφαλείς από τον ιό, επειδή οι άνθρωποι στη φυλακή έχουν πολύ λίγη επαφή με τον έξω κόσμο. Γνωρίζαμε ότι υπήρχε κίνδυνος να φέρει το προσωπικό τον ιό, αλλά ως επί το πλείστον αισθανθήκαμε ότι ήμασταν οι τυχεροί.
Τότε ένας φύλακας αρρώστησε.
Όταν ανακαλύψαμε ότι είχε τον Covid19, έφτασε και ο πανικός. Όλοι μιλούσαν για το ποιες περιοχές του κτιρίου επισκέφτηκε ο αξιωματικός. Τότε άλλοι αξιωματικοί άρχισαν να αρρωσταίνουν.
"Ειναι εδω. Είναι εδώ, ο ιός είναι εδώ », αναφώνησαν οι άνθρωποι.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2020
Λίγο μετά την αρρώστια του πρώτου φρουρού, άρχισαν να αρρωσταίνουν και οι κρατούμενοι. Θα έχαναν την αίσθηση της γεύσης και της μυρωδιάς. Μερικοί θα αντιμετώπιζαν πρόβλημα στην αναπνοή. Το ένα μετά το άλλο, τα παιδιά μεταφέρονταν εκτός εσπευσμένα, ενώ οι υπόλοιποι καθόμασταν πίσω στις γωνίες μας, ανησυχώντας και περιμένοντας. Από τα παράθυρα της μονάδας που βρισκόμασταν είδαμε πολλά ασθενοφόρα να ανεβαίνουν στην πίσω πύλη της φυλακής και να παραλαμβάνουν ανθρώπους.
Αφού αρρώστησαν τόσοι πολλοί κρατούμενοι, ο κυβερνήτης αποφάσισε να εξετάσει ολόκληρο τον πληθυσμό των φυλακών. Αφού πήραμε τα αποτελέσματά μας, η φυλακή αποφάσισε να χωρίσει άτομα που είχαν θετικά αποτελέσματα από τα άτομα που δεν είχαν τον ιό. Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ, επειδή το προσωπικό προσπαθούσε να κάνει τις κινήσεις μέσω υπολογιστών και οχι αυτοπροσώπως. Τα όρια ξεπεράστηκαν. Έκαναν λάθη. Αναπόφευκτα, οι θετικοί κρατούμενοι αναμίχθηκαν με τους αρνητικούς.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2020
Αφού υποβληθήκαμε σε τεστ, μερικοί από τους αξιωματικούς σταμάτησαν να εμφανίζονται για δουλειά. Νιώσαμε σαν να μας άφησαν να πεθάνουμε. Στο εσωτερικό, ένιωθα ότι βρισκόμασταν στο υπόγειο ενός φλεγόμενου σπιτιού χωρίς διέξοδο. Μερικά από τα παιδιά άρχισαν να έχουν κύκλους προσευχής. Έμπαιναν σε κύκλο, κρατούσαν τα χέρια τους και προσεύχονταν στον θεό.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2020
Μέλη της Εθνικής Φρουράς, που διεξήγαγαν τα τεστ μας, έμειναν για να διευθύνουν την εγκατάσταση. Πολλοί από τους φρουρούς ήταν χαλαροί, αλλά μερικοί ήρθαν με επιθετική διάθεση. Έται ήταν και ένας φύλακας που έκανε ελέγχους θερμοκρασίας και δοκίμαζε το επίπεδο οξυγόνου στο αίμα μας, με ένα μόνιτορ όπου τοποθετούσες το δάχτυλο.
Μια μέρα, όταν ήρθε η ώρα να βάλω το δάχτυλό μου εκεί, αρνήθηκα. Με ρώτησε γιατί και του είπα πως δεν ήθελα επειδή δεν έκανε απολύμανση στο μόνιτορ μετά από κάθε άτομο. «Αν ένας είναι άρρωστος, τότε θα μπορούσε να μας αρρωστήσει όλους», είπα.
«Άρα αρνείστε να υποβληθείτε σε έλεγχο», είπε, περπατώντας προς εμένα για να με εκφοβίσει.
Του έριξα μια έκπληκτη ματιά και ο συνάδελφός του του είπε να το ξεχάσει. Αλλά αφού άλλα άτομα άκουσαν τον διάλογό μας, αρνήθηκαν επίσης τον έλεγχο.
Μερικές φορές μιλούσα με τους άλλους για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να ενημερώσουμε τους ανθρώπους για τις συνθήκες όπου ζούμε. Είδαμε στις ειδήσεις ότι η φυλακή μας ήταν το νούμερο ένα σημείο στη χώρα. Ξεκινήσαμε να στέλνουμε βίντεο που δείχνουν τις συνθήκες. Είπαμε στους αγαπημένους μας να μοιραστούν τις ιστορίες μας στα κοινωνικά μέσα.
Ο κυβερνήτης δεν έκανε τίποτα για να μας ανακουφίσει. Και ορισμένοι από τους φρουρούς εξακολουθούσαν να αρνούνται να φορούν μάσκες. Υπάρχουν άνθρωποι εδώ που μας συμπεριφέρονται σαν να μην είμαστε άνθρωποι. Αυτοί οι φρουροί που κάτι κάνουν, αποκαλούνται από τους υπόλοιπους «εραστές φυλακισμένων».
ΜΑΪΟΣ 2020
Τελικά, αρρώστησα και εγώ. Όταν αρρώστησα πρώτη φορά με Covid έμοιαζε με τη γρίπη, αλλά καθώς περνούσαν οι μέρες, τα συμπτώματά μου χειροτέρευαν. Το σώμα μου πονούσε όλη τη νύχτα. Ήταν μια πρόκληση να κάθομαι σε ευθεία. Μετά το ξεθώριασμα αυτών των συμπτωμάτων, έχασα την αίσθηση της όσφρησης και της γεύσης. Το στόμα μου ένιωθε μούδιασμα και οι αρθρώσεις μου πόνο.
Ο Covid ήταν τρομακτικός. Ο ιός είχε στείλει άλλους στο νεκροταφείο με ταχείς ρυθμούς . Ήμουν άρρωστος για μερικές εβδομάδες. Νομίζω ότι μερικά από τα άλλα παιδιά μπορεί να είναι "νοσούντες μεγάλης διάρκειας", αλλά δεν θα πουν τίποτα για τα συμπτώματά τους, γιατί αυτό θα μπορούσε να σημαίνει την απομόνωση. Όταν είσαι απομονωμένος, χάνεις πολλά από τα προσωπικά σου αντικείμενα. Κανείς δεν επιθυμεί αυτή την πιθανότητα.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2021
Με το ξέσπασμα της πανδημίας στη φυλακή πίσω μας, έχει ξεκινήσει μια νέα ασθένεια. Μερικά από τα παιδιά δείχνουν σημάδια προβλημάτων ψυχικής υγείας. Περπατούν γύρω χαμένοι και ζαλισμένοι. Μερικοί κάνουν περίεργα πράγματα για προσοχή. Άλλοι κερδίζουν οτιδήποτε μπορούν να βρουν. Καπνίζουν χαρτί με σπρέι ψεκάσματος επάνω του.
Το προσωπικό πρέπει να ελέγχει το απολυμαντικό χεριών επειδή τα παιδιά το ρίχνουν σε ένα φλιτζάνι, το κολλάνε στο φούρνο μικροκυμάτων για να κάψουν χημικά και να το ανακατέψουν με Pop ή Kool-Aid. Το πίνουν επειδή υπάρχει αλκοόλ μέσα σε αυτό.
Κάποιος είπε κάποτε ότι η πίεση μπορεί να σπάσει τους σωλήνες. Σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές, είτε πρόκειται να αποδώσει το καλύτερο σε κάποιον είτε το χειρότερο, ανάλογα με το πόσο δυνατοί είναι ψυχικά. Πιστεύω ότι η πίεση και ο φόβος αυτής της πανδημίας έχουν ωθήσει τους ανθρώπους εδώ, να φτάσουν στα όριά τους.