[Θεσ/νίκη] Ανακοίνωση της ΑΣΦ Quieta Movere για το Πολυτεχνείο

Μετά από σχεδόν δύο χρόνια οι σχολές έχουν ανοίξει με δια ζώσης διδασκαλία, η εστίαση λειτουργεί κανονικά και η κοινωνική ζωή επιστρέφει σε έναν ιδιόμορφα «κανονικοποιημένο» ρυθμό. Γίνεται πράξη αυτή η πολυπόθητη επιστροφή στην κανονικότητα για την οποία τόσος λόγος γίνεται από τα κυβερνητικά στελέχη και τα ΜΜΕ. Και είναι ξανά οι ατέλειωτες ουρές στην λέσχη, τα λοκ – άουτ πανεπιστημιακών σχολών ενόψει της 17ης Νοέμβρη, η προώθηση και επιβράβευση του ατομισμού σε κάθε πεδίο εντός κι εκτός πανεπιστημίου. Και πιο πολύ, είναι οι όψεις μιας συντονισμένης πολιτικής θανάτου, είναι τα ονόματα των νεκρών μας που γεμίζουν τις λίστες των δολοφονημένων από τις σφαίρες των μπάτσων, από τα «εργατικά ατυχήματα» και την προστασία των συνόρων. Και για να καταλήγουμε εξαρχής, είναι άλλη μια απόδειξη της απόλυτης χρεοκοπίας του συστήματος εκμετάλλευσης, του Κράτους και του Καπιταλισμού.

Κι αυτή είναι σίγουρα μια πρώτη βασική ομοιότητα ανάμεσα στις δύο περιόδους. Είναι η ίδια χρεοκοπία που έχει επιβάλλει την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας ως μοναδική κρατική επιλογή, την αναβάθμιση και τις επενδύσεις στον υλικοτεχνικό εξοπλισμό των σωμάτων ασφαλείας αντί για την υγεία, την συνολική εκμετάλλευση της τεταμένης υγειονομικής κατάστασης για την προώθηση και εδραίωση του κατασταλτικού δόγματος. Απαγορεύσεις, συλλήψεις, πρόστιμα, ξυλοδαρμοί σε διαδηλωτές, περιστολή διαδηλώσεων συνέθεταν το ψηφιδωτό της κοινωνικής κρατικής πολιτικής στην καραντίνα. Και μόνο η περσινή επέτειος του Πολυτεχνείου μετράει εκατοντάδες συλλήψεις σε όλη την ελλάδα, διατάγματα χουντικής εμπνεύσεως και βία σε διαδηλωτές που τόλμησαν να αψηφήσουν την τρομοκρατία. Η υγειονομική προστασία δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από προσχήματα που πλέον δεν μπορούν να δικαιολογήσουν απολύτως τίποτα.

Η κρατική πολιτική στο διάστημα της καραντίνας αποτυπώνει αρκετά εμφανώς την μόνη επιλογή που έχει ο εξουσιαστικός κόσμος μπροστά στην δομική του κρίση: την πλήρη εντατικοποίηση κάθε πτυχής της κοινωνικής, εκπαιδευτικής και εργασιακής ζωής και την εξάπλωση της καταστολής. Μέσα σε διάστημα μικρότερο του ενός μήνα έχουν σημειωθεί 3 δολοφονίες εργατών, του 18χρονου διανομέα Anees Meer στην Καλλιθέα, του 45χρονου ναυτεργάτη Δ. Δαγκλή στο λιμάνι του Πειραιά και του 47χρονου διανομέα Δ. Ασημάκη στην Θεσσαλονίκη. Αποκλειστικοί υπεύθυνοι τα αφεντικά και το Κράτος. Άλλωστε, δεν πάει και πολύς καιρός από την ψήφιση του νέου αντι-εργατικού νόμου με την κατάργηση του 8ωρου, των απλήρωτων υπερωριών και των πληρωμών με ρεπό. Είναι νεκροί, θύματα του συστήματος της μισθωτής σκλαβιάς που διαρκώς επιτάσσει όλο και πιο απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και εκμετάλλευσης, ώστε να παράγεται το μέγιστο δυνατό κέρδος για το κεφάλαιο και τα αφεντικά.

Είναι μια συνολική συνθήκη εντατικοποίησης που επιβάλλει την εξατομίκευση και τον ανταγωνισμό σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Από την ΕΒΕ και τις εξεταστικές δοκιμασίες των μαθητών για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, τις αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών ως την επιβολή του ανώτατου ορίου φοίτησης στα πανεπιστήμια, τα πειθαρχικά συμβούλια και τις διαγραφές προωθείται η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που θα υποβαθμίσει πλήρως την δημόσια παιδεία και θα την μετατρέψει όχι μόνο σε ένα προνόμιο με αυστηρά ταξικά κριτήρια αλλά και σε ένα εκδικητικό και οριοθετημένο σύστημα υπακοής και πειθάρχησης. Κι αυτόν τον στόχο υπαγορεύει η πρόσφατη ποινικοποίηση της απεργίας των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση, η επιβολή της τηλεκπαίδευσης στις μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις και οι αστυνομικές επιθέσεις σε διαδηλώσεις.

Το Κράτος ανασυγκροτείται και αναβαθμίζει τους προστάτες τους, την έννομη κρατική βία της αστυνομίας. Δεν είναι μόνο οι επενδύσεις στον εξοπλισμό της αστυνομίας αλλά και η ίδια μετατροπή τους σε μια συμμορία ένοπλων δολοφονών σε διαρκή ετοιμότητα και με πλήρη κυβερνητική κάλυψη. Οι δολοφόνοι του 18χρονου αδερφού μας Νίκου Σαμπάνη έριξαν 38 σφαίρες, δέχτηκαν τα συγχαρητήρια υπουργών και καλύπτονται από την δικαιοσύνη, ακριβώς γιατί οι εκφραστές της έννομης βίας του Κράτους οφείλουν και πρέπει να είναι αυταρχικοί και βίαιοι, ώστε να υπερασπιστούν την βίαιη κρατική κυριαρχία. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για έναν Ρομά που η ζωή του σαφώς και αξίζει λιγότερο από τις άλλες, σύσσωμα τα ΜΜΕ θα σπεύσουν να υπερασπιστούν και να κατασκευάσουν το αφήγημα που θα δικαιώνει τη δολοφονία. Στην ίδια κατεύθυνση, συνεχίζονται κανονικά οι δολοφονίες μεταναστών στο Αιγαίο στην προσπάθεια τους να περάσουν στην στεριά, για να σωθούν. Η σωτηρία που τους περιμένει δυστυχώς δεν είναι άλλη από τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις βίαιες επαναπροωθήσεις.

Το δόγμα της προληπτικής αντιεξέγερσης αποτελεί την προμετωπίδα της κρατικής κατασταλτικής πολιτικής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Δικαστικές και παραδικαστικές μεθοδεύσεις σε αγωνιστές στήνονται με βάση δείγματα DNA, αστυνομικές επιθέσεις σε διαδηλώσεις με χρήση του νόμου για την περιστολή των διαδηλώσεων, λοκ άουτ στην ΑΣΣΟΕ που αποφασίζεται έκτακτα με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου επιδιώκουν να διατυμπανίσουν την ψευδεπίγραφη επικυριαρχία του Κράτους. Μια επικυριαρχία που μεθοδικά χτίζεται με την παγίωση της αστυνομικής επιτήρησης στον δημόσιο χώρο και τις γειτονιές και την προσπάθεια δημιουργίας ειδικού σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας που ακόμη κι αν προσωρινά ανατράπηκε από τους δυναμικούς μας αγώνες, το μόνο σίγουρο είναι ότι το συγκεκριμένο μέτρο θα το βρούμε σύντομα ξανά μπροστά μας.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου του ’73 παραμένει ζωντανή μέσα από τους αγώνες μας.

Αποτελεί χρέος των απανταχού καταπιεσμένων να χαλάσουμε την δημοκρατική φιέστα του εορτασμού του Πολυτεχνείου, τίποτα δεν έχει τελειώσει όσο ακόμη επιβιώνει ένα χρεοκοπημένο σύστημα εξουσίας, εκμετάλλευσης και θανάτου, όσο ακόμη υπάρχει Κράτος και Καπιταλισμός. Στον δρόμο της συλλογικής αυτοοργάνωσης, της ανυπότακτης αντίστασης και των ριζοσπαστικών φοιτητικών αγώνων ενάντια στον νόμο 4777, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, τους ταξικούς φραγμούς και την κρατική καταστολή. Με ακηδεμόνευτες και οριζόντιες διαδικασίες βάσης, μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, Καταλήψεις Σχολών και Ελευθεριακά Σχήματα να σπάσουμε την λογική της ανάθεσης, του ατομισμού, του ανταγωνισμού και της εντατικοποίησης. 48 Νοέμβρηδες μετά, να υπερασπιστούμε στην πράξη την Εξέγερση ενάντια στους δυνάστες μας.