Την τελευταία εβδομάδα παρακολουθούμε καθημερινά αστυνομικές επιχειρήσεις στη γειτονιά μας αλλά και σε διάφορες άλλες γειτονιές του άνω κέντρου αποκλειστικά, οι οποίες ξεδιπλώνονται σε πάρκα και πλατείες έχοντας, ως φαίνεται ένα και μοναδικό στόχο, να εμποδίσουν τους κατοίκους να καθίσουν και να περάσουν την ώρα τους σε εξωτερικούς χώρους ανεξάρτητα από τις κρατικές οδηγίες που έχουν δοθεί αναφορικά με την πρόληψη για τη διασπορά του covid-19.
Κάθε μέρα υπάρχει ασφυκτική παρουσία της αστυνομίας στη γειτονία γύρω από την αρχαία ρωμαϊκή αγορά, σε απόσταση μόλις λίγων μέτρων από την κατάληψη Mundo Nuevo υπάρχει κλούβα των ΜΑΤ, ενώ την Τετάρτη 19/5 μπάτσοι στρατοπέδευσαν έξω από το ελευθεριακό χώρο Sabot, μπλοκάροντας έτσι την είσοδο και κάνοντας την πρόσβαση σε αυτόν αδύνατη. Την ίδια ημέρα που πραγματοποιήθηκε η εκκένωση Κατειλημμένου θεάτρου Εμπρός στην Αθήνα.
Μετράμε ήδη ένα χρόνο διαβίωσης σε συνθήκες πανδημίας και πλέον όλα τα μεταβατικά στάδια έχουν τελειώσει, όλες οι δικαιολογίες έχουν εξαντληθεί. Η ολοκληρωτική χρεοκοπία του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος υπογραμμίζεται πλέον ως οικουμενική πραγματικότητα από τη διαχείριση αλλά και τις συνέπειες της πανδημίας του covid-19. Το σάπιο εξουσιαστικό σύστημα δεν μπορεί πλέον να υποσχεθεί τίποτα περισσότερο, παρά την όξυνση της κρατικής καταστολής και την εξαθλίωση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Όσα από τα κρατικά κονδύλια δεν κατευθύνονται αναγκαστικά προς τα πληττόμενα στρώματα, ώστε να εξασφαλίσουν την οριακή πλέον επιβίωσή τους, διανέμονται αφειδώς στα ΜΜΕ αποτελώντας προφανώς μιαν επένδυση της κυβέρνησης. Αφενός για να ελέγχει όσο περισσότερο μπορεί την κοινωνική βάση μέσω της προπαγάνδας και αφετέρου για να σιωπούν μπροστά στα ολοένα και αυξανόμενα πολιτικά και κοινωνικά σκάνδαλα που ξεσπούν αλλά και μπροστά στην επικείμενη σφαγή του κοινωνικού σώματος.
Οι εγκληματικές κρατικές πολιτικές απέδειξαν -μετά και το προηγούμενο κύμα έξαρσης - ότι δεν νοιάζονται, όπως υποκριτικά διατείνονταν, για τις ζωές των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης, των εργαζόμενων, των αδύναμων. Αυτό άλλωστε είχε καταδειχθεί ήδη από την αρχή με τη διαχείριση της πανδημίας στους χώρους που είχαν τη μεγαλύτερη ανάγκη προστασίας όπως στις φυλακές, τα κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών κ.α. Από τους χιλιάδες εργαζόμενους στη μαύρη εργασία και την επισφάλεια στους απολυμένους της πανδημίας μέχρι τα εξαντλητικά ωράρια των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ και στις υπηρεσίες ντελίβερι, φαίνεται ότι το βάρος της πανδημίας και τις συνέπειες αυτής σηκώνει η κοινωνική και ταξική βάση. Επιπλέον, οι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες στοιβαγμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι εκδικητικές μεταγωγές και η άρνηση της κυβέρνησης για αποσυμφόρηση των φυλακών και των ψυχιατρείων δείχνουν ότι δεν είναι η ζωή και η υγεία που έχουν αξία για το κράτος. Η διάλυση του ΕΣΥ και της δημόσιας υγείας δείχνουν τη σημασία που δίνει το κράτος στη ζωή των ανθρώπων. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και στην τροφοδοσία, όσοι έδωσαν και δίνουν μάχη με τον ιό είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές στην υπεράσπιση της κοινωνίας.
Ο κύριος σκοπός της κρατικής διαχείρισης είναι η διαφύλαξη της κυριαρχίας του και των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων αυτού και των ελίτ. Για άλλη μία φορά λοιπόν, και ενώ μετράμε ήδη 6 μήνες σε κατάσταση lockdown και με απαγόρευση κυκλοφορίας τις βραδινές ώρες, οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι ανακοινώνουν την πλήρη μεταστροφή της κρατικής πολιτικής αναφορικά με τη διαχείριση της πανδημίας και την άρση όλων των μέτρων με αφορμή το άνοιγμα του τουρισμού. Είναι πλέον προφανές ότι η προστασία από τον ιό δεν έχει κανένα σημείο επαφής με την κρατική διαχείριση, ωστόσο είναι το κράτος που θέλει να εμφανίζεται ως ο εκφραστής των κοινωνικών συμφερόντων, μόνο και μόνο γιατί εξαναγκάζεται κατά περιπτώσεις σε στοιχειώδη περιστολή της οικονομικής δραστηριότητας, θωρακιζόμενο ταυτόχρονα κατασταλτικά προκειμένου να αποφύγει την ίδια του την αμφισβήτηση.
Η παρουσία των ΜΑΤ στα νησιά για τη δημιουργία των κλειστών κέντρων κράτησης το χειμώνα του 2020 και η αντίστοιχη παρουσία τους στα σύνορα για την αντιμετώπιση της «εισβολής» των κατατρεγμένων μεταναστών και προσφύγων, ο καταλυτικός ρόλος της αστυνομίας κατά τη διάρκεια της καραντίνας, το σπάσιμο του πανεπιστημιακού ασύλου με την περσινή εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ και τον ένοπλο μπάτσο μέσα στον πανεπιστημιακό προαύλιο χώρο, οι χιλιάδες συλλήψεις και προσαγωγές που έγιναν μόνο κατά τη διάρκεια του τελευταίου εξαμήνου, οι ξυλοδαρμοί πολιτών, οι επιθέσεις των μπάτσων σε πλατείες από την Αγία Παρασκευή και την Κυψέλη πέρυσι το Μάιο, μέχρι τη Νέα Σμύρνη ένα μήνα πριν, οι πολλαπλές επιχειρήσεις εκκένωσης της κατειλημμένης πρυτανείας του Α.Π.Θ., ο ξυλοδαρμός και ο βασανισμός φοιτητών μέσα στο χώρο του campus και εν τέλει η εκκένωση της με όρους συμμορίτικης βίας, ώστε να αποδοθεί το πανεπιστήμιο στα χέρια των μπάτσων. Η διαρκής και εντεινόμενη παρουσία της αστυνομίας σε όλα τα πεδία του δημόσιου χώρου και της κοινωνικής ζωής καταδεικνύει ότι ο μισθοφορικός στρατός κατοχής του κράτους αναβαθμίζεται σε ολοκληρωτική και πανταχού παρούσα μονάδα επιβολής της στυγνής εξουσίας του κράτους και των αφεντικών. Παράλληλα, δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι παρά την αναβάθμιση της αστυνομίας σε πολιτικό βραχίονα που παίζει κομβικό ρόλο στη διαχείριση της πανδημίας αλλά και των κοινωνικών αναταραχών, οι ίδιοι οι μπάτσοι συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν κανονική παρακρατική συμμορία με κυρίαρχο σκοπό τους το ξύλο, το βασανισμό και τον εξευτελισμό όσων αντιστέκονται στην κρατική, εξουσιαστική βία. Τα αντίποινα στη Νέα Σμύρνη με τον ξυλοδαρμό και το βασανισμό διαδηλωτών και κατοίκων έρχονται να συναντήσουν την πολιτική νομιμοποίηση μέσα από το διάγγελμα του πρωθυπουργού που απείλησε σύσσωμη την κοινωνική βάση της χώρας με κράτος λεβιάθαν, παρέχοντας πλήρη κάλυψη στις ασυδοσίες των μπάτσων. Οι μόνες οπισθοχωρήσεις και αναδιπλώσεις από την πλευρά του κράτους, που γίνονται πλέον αντιληπτές μέσα από τη μείωση της έντασης της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας οφείλονται στη μαχητική στάση και στους αγώνες που δίνονται σε όλα τα πεδία από όσους και όσες αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι και να υποταχθούν στην ολοκληρωτική επιβολή του κράτους και του κεφαλαίου.
Πρέπει να τονίσουμε ξανά ωστόσο ότι η προστασία από τον ιό είναι ανεξάρτητη από τις κρατικές επιταγές. Για να κατορθώσει το κοινωνικό κίνημα να συσπειρώσει τις απαραίτητες δυνάμεις για μια νικηφόρα μάχη απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά θα πρέπει ενόσω καθιστά σαφές ότι δεν αντιπαλεύει τις συνέπειες της πανδημίας από κοινού με το κράτος την αστυνομία και τους ιδιοκτήτες, να διαθέτει ταυτόχρονα εκείνο το επίπεδο συνείδησης ώστε να μπορεί να εφαρμόσει επιτυχημένα τα μέτρα κοινωνικής αυτοπροστασίας. Παράλληλα με την πολιτική της συμπερίληψης όλων των ανθρώπων που βρίσκονται σε ευάλωτη ή δυσμενή θέση μέσα στην πανδημία, θα πρέπει να σημειώσουμε πως για εμάς, ως αναρχικούς, οι δημόσιοι χώροι και η λεγόμενη επανοικειοποίησή τους δεν είναι λόγια του αέρα ούτε κατακτιούνται άνευ κόπων. Αντίθετα, η απάντηση στην αστυνομοκρατία και η διεκδίκηση του δημόσιου χώρου εκ νέου περνάν μέσα από τις αρχές του αλληλοσεβασμού και της αυτοοργάνωσης, καθώς θεωρούμε ότι οι άνθρωποι μπορούν να ορίσουν οι ίδιοι τις ζωές τους, συμμετέχοντας και αποτελώντας κομμάτι ενός συνόλου, μιας κοινότητας όπου ο καθένας συνδράμει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και λαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του. Ζούμε όλοι μαζί στις γειτονιές, τα πάρκα και τις πλατείες ρυθμίζοντας τις ανάγκες μας και λύνοντας τα προβλήματά μας συλλογικά, μέσα από οριζόντιες διαδικασίες. Ενάντια στην αστυνομοκρατία αλλά και τα φαινόμενα εκφυλισμού διαμορφώνουμε τη ζωή και τη γειτονιά μας με όρους αυτοοργάνωσης, αξιοπρέπειας, αλληλοβοήθειας και αλληλοσεβασμού.
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που επιφυλάσσουν για όλους τους καταπιεσμένους οι ισχυροί αυτού του κόσμου, προτάσσουμε την αλληλεγγύη, την κοινωνική αλληλοβοήθεια και την οργάνωση όλων από τα κάτω για τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν. Συνεχίζουμε τον αγώνα για την ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης ελευθερίας και δικαιοσύνης.
ΠΟΡΕΊΑ ΓΕΙΤΟΝΙΆΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΥΡΙΑΚΗ 23/5 ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Κατάληψη Mundo Nuevo (φιλίππου & σιατίστης)
