Ρικομέξ, Σάμινα, Ηλεία, Μάτι, Πύλος, Τέμπη
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ & ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΒΑΣΗ
Φτώχεια & εκμετάλλευση \ Κοινωνικοί αποκλεισμοί \ Εργατικές δολοφονίες \ Κρατική καταστολή
Στις 28 Φλεβάρη 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία ΙC 62 της Hellenic Train, με εκατοντάδες επιβαίνοντες συγκρούεται με εμπορική αμαξοστοιχία, των ίδιων ιδιωτικών συμφερόντων, στα Τέμπη. Παρά τις προσπάθειες όσων επέβαιναν και δεν ήταν βαριά τραυματισμένοι να βοηθήσουν τους συνεπιβάτες τους, παρά τις προσπάθειες των διασωστών στο σημείο της σύγκρουσης αλλά και των υγειονομικών σε Λάρισα και Θεσσαλονίκη να σώσουν όσο περισσότερες ζωές και να περιθάλψουν τους τραυματισμένους , ο απολογισμός ήταν τραγικός. Μια βδομάδα μετά το γεγονός ο αριθμός των νεκρών έφτασε στους 57, δεκάδες τραυματίστηκαν ενώ ακόμα και σήμερα υπάρχουν αγνοούμενοι. Η ανείπωτη αυτή τραγωδία μας θυμίζει, με τον χειρότερο τρόπο, τι σημασία δίνει το Κράτος και το Κεφάλαιο στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο.
Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν, ενώ η σύμβαση 717 δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η “αναβάθμιση” στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες – ούτε για ατυχήματα, ούτε για “ανθρώπινα λάθη’’, ούτε για “κακή στιγμή’’.
Από την πρώτη στιγμή πολλές προσπάθειες έγιναν από τους θεσμούς και τα μιντιακά τσιράκια τους, ώστε να ησυχάσουν οι φωνές που μιλούσαν για έγκλημα και αναζητούσαν τους πραγματικούς φταίχτες. Ο αρμόδιος υπουργός παραιτήθηκε, ο πρωθυπουργός εντόπισε το ανθρώπινο λάθος ως αίτιο κι έπειτα ζήτησε μια άχρηστη “συγγνώμη”, ενώ τα ΜΜΕ, για άλλη μία φορά, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την ανθρώπινη τραγωδία, έκαναν πολιτική πάνω στους νεκρούς με σκοπό να διαμορφώσουν την “κοινή γνώμη”, μετατοπίζοντας τις ευθύνες και αυτοί στον ανθρώπινο παράγοντα, έχοντας, ήδη, βρει ως μοναδικό υπαίτιο τον σταθμάρχη που ήταν σε υπηρεσία την κρίσιμη στιγμή της σύγκρουσης. Ωστόσο, η κοινωνία μη τρέφοντας αυταπάτες γέμισε τους δρόμους σε πάμπολλες πόλεις με χιλιάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών να διαδηλώνουν μαζικά και μαχητικά επί ένα μήνα ως απάντηση στο έγκλημα, ενάντια στο σάπιο σύστημα που υποβαθμίζει διαρκώς τις ζωές μας.
Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού, που συνέβαλαν σε αυτή τη δολοφονία, θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Όχι μόνο γιατί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα αλλά γιατί ένα χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, με σκοπό τη συγκάλυψη των ευθυνών τους, συνεχίζουν να λοιδορούν και να χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων και να επιτίθενται σε όσους αναδεικνύουν αγωνιζόμενοι στους δρόμους τη συνολική δολοφονική φύση του συστήματος εξουσίας.
Σήμερα, επιχειρούν να συγκαλύψουν όχι μόνο την εγκληματική ευθύνη που έχουν για την κατάσταση στους σιδηρόδρομους, αλλά και αυτή που έρχεται στο φως όσο οι οικογένειες των θυμάτων συνεχίζουν να ερευνούν στοιχεία που θάφτηκαν από την πρώτη στιγμή. Από τους επεξεργασμένους και παραποιημένους διαλόγους του σταθμάρχη με τον μηχανοδηγό της επιβατικής αμαξοστοιχίας, την ύπαρξη ενός μη καταγεγραμμένου κοντέινερ, το οποίο περιείχε επικίνδυνες χημικές ουσίες (ξυλόλιο και τουλόλιο) παράνομες στην αγορά και οι οποίες χρησιμοποιούνται για τη νόθευση καυσίμων, υπέυθυνων για δεκάδες θανάτους επιβατών λόγω της έκρηξης και της τεράστιας φωτιάς που προκάλεσαν, την παντελή απουσία φωτογραφικού και βιντεοληπτικού υλικού στο οποίο να φαίνεται το εν λόγω κοντέιντερ τόσο κατά την παραμονή του στο σταθμό του ΟΣΕ στη Θεσσαλονίκη όσο και κατά τη διάρκεια του δρομολογίου, το ξεμπάζωμα από τις πρώτες κιόλας ώρες του χώρου όπου συγκρούστηκαν οι δυο αμαξοστοιχίες για να μεταφερθούν σε άλλο τόπο όσα στοιχεία θα μαρτυρούσαν την ύπαρξη αυτών των χημικών ουσιών, μαζί με τα οποία μεταφέρθηκαν ακόμα και ανθρώπινα μέλη θυμάτων, μέχρι και το μπάζωμά του με διπλές και τριπλές στρώσεις αδρανών υλικών. Από την παρουσία και τις επεμβατικές ενέργειες δεκάδων θεσμικών παραγόντων του κράτους (αστυνομία, πυροσβεστική, στρατός, υπουργοί) στον τόπο της σύγκρουσης, όπου καμία δεν έχει καταγραφεί επίσημα, τη φαρσοκωμωδία της εξεταστικής επιτροπής στη βουλή μέχρι τις συμβουλές ανώτατων δικαστικών προς τους γονείς των θυμάτων να αφήσουν την υπόθεση ως έχει και να ζητήσουν βοήθεια από την εκκλησία.
Η συνολική κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλων των μέχρι πρότινος δημοσίων αγαθών αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος του κράτους και του κεφαλαίου. Τα αποτελέσματα της στρατηγικής αυτής φάνηκαν με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Μιλάμε δηλαδή για την ουσία της κρατικής αντικοινωνικής πολιτικής που εκτείνεται από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους. Δηλαδή, την πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος θωρακίζεται ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη ψήφιση του άκρως αντιδραστικού και τιμωρητικού νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα – μια ευθεία επίθεση τόσο απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται όσο και στα φτωχά κοινωνικά στρώματα – και εξοπλίζοντας διαρκώς τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και με προοπτική να επιβάλλει το φόβο, τη σιωπή και την εξατομίκευση μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων καθώς και να αποτρέψει κάθε πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης, σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντικοινωνικές κρατικές αναδιαρθρώσεις, που την οδηγούν μπρος στο φάσμα της ανέχειας και στην όλο και αγριότερη εκμετάλλευσή της. Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει την μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία της εξαθλίωσης και της καταστολής. Η καταστολή των καταλήψεων, του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, η όξυνση του ελέγχου, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, εργατών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των ανιστάσεών της.
Απέναντι στη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ – ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Συγκέντρωση Τρίτη 9 Απρίλη
Αθήνα: Προπύλαια, 19.00 | Θεσ/νίκη: Καμάρα, 19.00
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων