Δεν ήταν ατύχημα, ήταν ένα ακόμα ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ | Όχι άλλο αίμα στον βωμό του κέρδους
Ένας χρόνος έχει περάσει από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα ήταν άλλη μια κρατική δολοφονία. Ήταν με μαθηματική ακρίβεια ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα που έμελλε να το πληρώσουν με την ίδια τους τη ζωή άνθρωποι, επιβάτες του τρένου και εργαζόμενοι σε αυτό.
Πέντε μήνες πριν, τα νερά από τις πλημμύρες στην περιοχή της Θεσσαλίας εισχώρησαν στα υπόγεια του σταθμού του Δομοκού αχρηστεύοντας τον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό που ρύθμιζε τη σηματοδότηση και την τηλεδιοίκηση όχι μόνο στο πλημμυρισμένο τμήμα της γραμμής (Δομοκός-Λάρισα), αλλά και στο «στεγνό» τμήμα Λιανοκλάδι-Δομοκός. Αυτό σημαίνει πως τα σημεία εκείνα συνεχίζουν να λειτουργούν ΧΩΡΙΣ σηματοδότηση και τηλεδιοίκηση, ενώ στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής (1/2/24) ο πρόεδρος του ΟΣΕ, Π. Τερεζάκης, δήλωσε ότι όλα λειτουργούν «κανονικότατα» πλην του κομματιού από Δομοκό μέχρι Λάρισα που καταστράφηκε από την κακοκαιρία Daniel – από το Μενίδι μέχρι τη Θεσσαλονίκη και από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τον Στρυμόνα και τον Προμαχώνα.
Οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν συνεχώς. Με το μόνο όπλο που έχουν στα χέρια τους, την απεργία, προσπαθούσαν να αναδείξουν τα προβλήματα που υπάρχουν εδώ και καιρό στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ σε ανακοινώσεις του το σωματείο μηχανοδηγών έκανε λόγο για τις εγκληματικές συνθήκες που επικρατούν στις σιδηροδρομικές γραμμές, αναφέροντας ξεκάθαρα πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι μοιραίο. Τα καθημερινά μικρά ατυχήματα, οι συνεχείς καθυστερήσεις, οι στάσεις σε νεκρά σημεία ήταν συμβάντα που συνέβαιναν σε πολλά δρομολόγια τρένων και ειδικά σε πολύωρα δρομολόγια όπως αυτό της Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Τα διαρκή αυτά σημάδια κινδύνου τα έβλεπαν όλοι, αλλά η αδιαφορία των κυβερνήσεων με το πρόσχημα της εξυγίανσης των υπηρεσιών στις μεταφορές και της εξοικονόμησης αντί της βελτίωσης των συγκοινωνιών, τις υποβάθμιζε συνεχώς με μείωση του προσωπικού, μη συντήρηση των μηχανών και μη ενίσχυση των υποδομών με σύγχρονα μέσα, κάτι που οδήγησε στην τραγική αυτή κατάληξη.
Τα τελευταία χρόνια η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στα φτωχά κοινωνικά στρώματα έχει εκδηλωθεί με ιδιαίτερη ένταση και ειδικά στον ελλαδικό χώρο. Η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, η εντατικοποίηση της εργασίας, η διεύρυνση του κοινωνικού ελέγχου από το Κράτος και η διακυβέρνηση μέσω της καταστολής είναι ενδεικτικά κάποιες από τις κυρίαρχες όψεις του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος , ενός «σύγχρονου ολοκληρωτισμού» που διαμορφώνει ένα νέο πλαίσιο στις σχέσεις μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, μεταξύ Κράτους και κοινωνικής βάσης.
Η διαχείριση και οι καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια όπως και σε άλλες περιπτώσεις οδήγησαν στον θάνατο αθώων ανθρώπων. Όπως στην πανδημία με την απώλεια χιλιάδων συνανθρώπων μας και τις μη προσλήψεις μόνιμου προσωπικού ιατρών, νοσηλευτών Ε.Κ.Α.Β., τραυματιοφορέων, καθαριστριών κ.α. που εξωθεί σε διάλυση το Ε.Σ.Υ. μέσω της συστηματικής και εντεινόμενης υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησής του μέχρι και σήμερα, τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία και στις πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι, όπως και στους χιλιάδες νεκρούς που πεθαίνουν καθημερινά στα σύνορα, όπως και στα εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα και τις καθημερινές γυναικοκτονίες. Ένα σύστημα και ένα Κράτος που λειτουργεί με βάση το κέρδος και τα συμφέροντα της ελίτ, εγκληματεί διαρκώς ενάντια στην κοινωνική βάση, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες.
Για εμάς η αλληλεγγύη, οι συλλογικοί αγώνες από τα κάτω και η ταξική οργάνωση είναι τα όπλα μας απέναντι στην επέλαση του Κράτους και του καπιταλισμού που επιτίθενται σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Απέναντι, λοιπόν, στην ακραία υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, εμείς να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τις πανανθρώπινες συλλογικές αξίες της ελευθερίας και της ισότητας. Στεκόμαστε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων που έναν χρόνο μετά διεκδικούν τη δικαιοσύνη. Αγωνιζόμαστε για ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής. Απέναντι στην αρπαγή των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, εμείς να προτάξουμε την οργάνωση στη βάση και τον αγώνα για να κερδίσουμε όσα μας παίρνουν καθημερινά με τόση βία και καταστολή. Να οργανωθούμε δίπλα-δίπλα σε όλα τα πεδία, να αγωνιστούμε, να απαντήσουμε.
Αλληλεγγύη στους/στις:
- Νοσοκομειακούς γιατρούς που αγωνίζονται ενάντια στη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας
- Εκπαιδευτικούς και φοιτητές/τριες που αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος & στον απολυμένο εργαζόμενο του Ε.Κ.Π.Α λόγω της συμμετοχής του σε συμβολική δράση μπλοκάροντας για 2 ώρες τις τηλεξετάσεις αντιδρώντας στην παραβίαση του άρθρου 16 αλλά και στην απόφαση του ΕΚΠΑ για διεξαγωγή εξ αποστάσεως εξετάσεων, ώστε να καμφθούν οι κινητοποιήσεις των φοιτητών
- Απολυμένους και απολυμένες εργαζόμενες στην TaskUs Θεσσαλονίκης
- Απολυμένους και απολυμένες εργαζόμενες στο ΕΚΕΤΑ Θεσσαλονίκης
- Αγρότες και κτηνοτρόφους που κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους απέναντι στη δυσβάσταχτη αύξηση του κόστους της παραγωγής που έχει ως συνέπεια την εγκατάλειψη των εκτάσεων και των μονάδων τους και τη μαζική φτωχοποίησή τους
Καλούμε σε απεργιακή κινητοποίηση Τετάρτη 28/2/24 στις 10.30 στην Καμάρα
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ – ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση |ΕΣΤΟΒ