[Θεσ/νίκη] Κάλεσμα σε γενική συνέλευση και συγγραφή ανοιχτού πλαισίου

Διαδικασία συγγραφής ανοιχτού πλαισίου Τετάρτη 29/12 στις 5 μμ στο Καμαρακι Σ.Σ.Αρχιτεκτονικης
 
Γενική συνέλευση Παρασκευη 1/12 στις 3μμ αίθουσα 301
 
 
   Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008, ο μπάτσος Κορκονέας δολοφόνησε εν ψυχρώ τον αναρχικό μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια. Αμέσως μετά την δολοφονία, πλήθος οργισμένου κόσμου βγαίνει μαχητικά στους δρόμους, καταλαμβάνει σχολεία, σχολές, δημόσια κτίρια, συγκρούεται ξανά και ξανά με τις δυνάμεις καταστολής, διαμορφώνοντας  τελικά την εξέγερση του Δεκέμβρη.
   Η συγκυρία πριν τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη, είναι ήδη δυσοίωνη. Είναι 2008, μια οικονομική κρίση βρίσκεται προ των πυλών, η κοινωνία βιώνει τις πρώτες στάλες της φτωχοποίησης, της μιζέριας. Η κρατική δολοφονία έρχεται να κορυφώσει οποιοδήποτε αίσθημα οργής σιγοέβραζε μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Ήταν το χαρακτιριστικό “ως εδώ” των καταπιεσμένων, το μόνο που είναι ικανό να αποτελέσει πραγματική απειλή για ενα κράτος, πραγματική απάντηση στην βία της εξουσίας.
   Στις 05/12/2022, μια μέρα πριν την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, σημειώθηκε άλλο ένα περιστατικό δολοφονικής επίθεσης της ΕΛΑΣ εις βάρος 16χρονου. Συγκεκριμένα, ένας 16χρονος ρομά, Κώστας Φραγκούλης, πήγε στο βενζινάδικο, δε πλήρωσε και ο υπεύθυνος κάλεσε την αστυνομία. Ακολούθησε καταδίωξη της αστυνομίας που κατέληξε σε πυροβολισμό του 16χρονου στο κεφάλι. Η δολοφονία αυτή που έρχεται συνδυαστικά με τις υπόλοιπες αλλεπάλληλες δολοφονίες που πράττει ο κρατικός μηχανισμός όπως αυτές του Νίκου Σαμπάνη το 2021, του Χρήστου Μιχαλόπουλου και του Κώστα Μανιουδάκη φέτος, αλλά και ο οριακά δολοφονικός τραυματισμος της 16χρονης αντιφασιστριας στην Αθήνα, αποτελούν γεγονότα που φανερώνουν τη νομιμοποίηση των ένστολων δολοφόνων, που δεν διστάζουν να σηκώσουν το όπλο και να πυροβολήσουν απέναντι στον οποιοδήποτε σε οποιαδήποτε συνθήκη.
   Όμως τελικά τι ήταν ο Δεκέμβρης;
   Τα διδάγματα του Δεκέμβρη είναι ανάγκη να υπενθυμίζονται κάθε χρόνο, όχι από κάποια εμμονική ή επετειακή προσκόλληση σε παρελθοντικές νίκες, αλλά για την κατανόηση από όλους μας, ότι μια εξέγερση είναι πάντα εφικτή.
   Είναι πάντα υπόθεση όλης της κοινωνίας να σταθεί ανάχωμα στον πόλεμο που ανοίγει εναντίον μας το κράτος, φτωχοποιώντας μας, απειλώντας μέσω της ακρίβειας και της ιδιωτικοποίησης ακόμα και τις βασικές μας ανάγκες (υγεία,τροφή, ρεύμα, στέγαση), καταστέλλοντάς μας βίαια και πλέον σε κάθε χώρο ύπαρξης μας (σχολές, πορείες, πλατείες).
Η εξέγερση του 2008, που όσο και αν προσπάθησαν και προσπαθούν οι κρατικοί ηγέτες, οι μισθοφόροι τους, αλλά και τα κομματικά στελέχη της γραφειοκρατικής αριστεράς να λασπολογήσουν και να εξαφανίσουν, παραμένει στην μνήμη μας και αποτελεί φάρο για τις εξεγέρσεις που έπονται.
   Το κράτος είναι εδώ να μας θυμίζει συνεχώς τι σημαινει βία και καταστολή και που μπορει αυτή να φτάσει.
 
Εμείς είμαστε εδώ να αγωνιζομαστε ενάντια στην λήθη και την τρομοκρατία που σπέρνουν.
 
Γιατί πάνω από όλα ο Δεκέμβρης ήταν ερώτηση.
Τι μπορούν να κατορθώσουν οι καταπιεσμένοι όταν εξεγείρονται και με ποιες μεθόδους μπορούν να το καταφέρουν.
 
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
 
αυτοοργανωμενοι αγώνες για ζωή ελευθερία αξιοπρέπεια
 
Το αίμα δεν είναι νερό - Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι
 
6 Δεκεμβρη όλοι/ες στους δρόμους
 
-Αυτοοργανωμενο σχήμα αρχιτεκτονικής-