ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Α' Φοιτητικές Εστίες ΑΠΘ, Πέμπτη 9/2 17:30
Σηκώθηκε και τους ετοίμασε τέλεια το πρωινό
με μαθηματικές κινήσεις.
Τους χαιρέτησε: Στο καλό σας αγαπάω μην αργήσετε
απ’ το σοφά γυαλισμένο κεφαλόσκαλο.
Τίναξε το χαλί έπλυνε φλυτζάνια και τασάκια
μιλώντας μόνη της.
Έβαλε το φαΐ στην κατσαρόλα κι άλλαξε το νερό
στα βάζα.
Ένιωσε έξυπνη στο μανάβικο
χαμογέλασε συγκαταβατικά στην κομμώτρια
αλλοτριώθηκε στην αποθήκη καλλυντικών
κι αγόρασε Εκδόσεις Κύτταρο τη «ΣΥΝΕΙΔΗΔΗ ΤΗΣ
ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ».
Έστρωσε το τραπέζι την ώρα
που χτύπαγε το κουδούνι
όμορφη έξυπνη κι ενημερωμένη στα κοινά.
Το παιδί κοιμήθηκε
κι ο άντρας την ακούμπησε από πίσω.
Αυτή χαχάνισε όπως είχε δει σ’ ένα διαφημιστικό
και του’πε με χοντρή σεξουαλική φωνή: Έλα
Την πήδηξε τέλειωσε και ξεράθηκε.
Η γυναίκα σηκώθηκε με προσοχή για να μην τον
ξυπνήσει
έπλυνε τα πιάτα μιλώντας μόνη της
άνοιξε το παράθυρο να φύγει η τσικνίλα.
Έκανε τσιγάρο άνοιξε το βιβλίο και διάβασε:
«…μόνο όταν οι γυναίκες απαιτήσουν ενεργητικά
θα υπάρξει ελπίδα γι’ αλλαγή»
Και πιο κάτω:
ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΧΡΥΣΗ ΜΟΥ
ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ;
Σηκώθηκε με προσοχή
πήρε το καλώδιο της ψήστρας
το ’σφιξε καλά στο λαιμό του άντρα της
κι έγραψε κάτω από την ερώτηση
του φεμινιστικού κινήματος: ΕΠΝΙΞΑ ΕΝΑΝ.
ΎΣΤΕΡΑ πήρε το 100 και μέχρι να ’ρθουν
κοίταξε το ωροσκόπιό της στη ΓΥΝΑΙΚΑ.
Κατερίνα Γώγου/ Θολούρα, Τρία κλικ αριστερά
ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ!
Στις 28 Ιανουαρίου, τα μεσάνυχτα, μια κοπέλα γύρισε μετά τη δουλειά σπίτι της, στις εστίες της Θεσσαλονίκης, και πήγε να κάνει μπάνιο. Όταν συνειδητοποίησε ότι την ακολουθούν τρία άτομα, πρόλαβε να κλειδώσει τη πόρτα και παρέμεινε εκεί, κλειδωμένη και έντρομη να ακούει τις σιχαμένες απειλές τους μέχρι να βαρεθούν και να φύγουν. Η κοπέλα προσπαθώντας να διαχειριστεί την κατάσταση <σοκ> στην οποία βρισκόταν και θέλοντας να επικοινωνήσει το περιστατικό στη δημόσια σφαίρα, προέβη σε ανώνυμη καταγγελία σε κοινόχρηστη σελίδα του Facebook. Το περιστατικό αυτό παρέμεινε μέχρι και σήμερα μια κοινή δημοσίευση στα μέσα δικτύωσης, το οποίο χάθηκε μέσα σε μια σειρά ανώνυμων δημοσιεύσεων χωρίς να καταφέρει να λάβει την απαραίτητη ανταπόκριση που αναλογεί σε μια τέτοια συνθήκη.
Και αυτές δεν είναι οι δικές μας μέρες. Κορίτσια που ζουν τον απόλυτο τρόμο γυρίζοντας μόνες το βράδυ σπίτι, γυναίκες που τρέμουν το χέρι του συζύγου τους. Γιατί στον κόσμο της εξουσίας και της πατριαρχίας οι παρενοχλήσεις, οι ξυλοδαρμοί και οι βιασμοί, οι γυναικοκτονίες, οι επιχειρησεις του τράφικινγκ, οι παιδεραστές, βασανιστές και μπάτσοι δολοφόνοι είναι η καθημερινότητα. Αυτές οι μέρες δε μπορεί να είναι δικές μας.
Για αρχή, το έλλειμα της σύγχρονης κοινωνίας να αποτελέσει χείρα σωτηρίας σε θύματα που βιώνουν την πατριαρχική καταπίεση είναι προφανές. Η αδυναμία της σύγχρονης πραγματικότητας να θεμελιώσει ένα πεδίο ασφάλειας και αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ των καταπιεσμένων, όπου θα αποσκοπεί στην πλήρη εξόντωση των πατριαρχικών καταλοίπων, είναι αυτή που οδήγησε την κοπέλα σε μια ανώνυμη καταγγελία σε ένα μέσο δικτύωσης-που εκ φύσεως τείνει να απομείωνει το περιστατικό στη δημόσια πραγματικότητα και φανερώνει έκδηλα πως τα θύματα της έμφυλης καταπίεσης δεν λαμβάνουν εκ των προτέρων την αναγκαία στήριξη, αλλά αξιολογούνται εκ των υστέρων με ένα like σε μια δημοσίευση στο Facebook.
Στην κοπέλα, που βρήκε το θάρρος να καταγγείλει δημόσια το περιστατικό, δεν δόθηκαν ποτέ τα απαραίτητα εργαλεία για να βρει την δύναμη να ακουστεί. Υπό τον φόβο ότι δεν θα λάβει την αναγκαία κατανόηση και στήριξη από το κοινωνική σφαίρα, επέλεξε να μοιραστεί το βίωμα της ανώνυμα.
Παράλληλα, τίθεται ένα σημαντικό ζήτημα και εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Και πως αντιμετωπίζουμε ένα τέτοιο περιστατικό? Οι χώροι των εστιών δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από μια κοινωνική εστία, από μια μικρογραφία ενός τμήματος του κοινωνικού μας πεδίου. Τα πατριαρχικά υπολείμματα βρίσκουν έδαφος και καρποφορούν σε όλες τις εκφάνσεις των μικρογραφιών της σύγχρονης πραγματικότητας.
Επαναφέροντας λοιπόν το παραπάνω ερώτημα, πολλοί κρίνουν πως η αντιμετώπιση των έμφυλων περιστατικών μπορεί να επιτευχθεί με περαιτέρω ασφάλεια και παρέμβαση των κρατικών μηχανισμών σε όλες τις κοινωνικές εστίες, που είναι ευεπίφορες στην εμφάνιση πατριαρχικών επιθέσεων. Συγκεκριμένα, στο παράδειγμα των εστιών, αρκετοί ίσως να είναι αυτοί που θεωρούν πως η ύπαρξη καμερών ασφαλείας, όπως επίσης και ο διαχωρισμός των κοινόχρηστων μπάνιων ανάλογα το φύλο, θα ήταν μεταρρυθμιστικοί παράγοντες που θα μπορούσαν αποτελεσματικά να επιφέρουν την αποφυγή τέτοιων φαινομένων.
Εμείς, ως αναρχικοί/ές, γνωρίζουμε και κατανοούμε πως ο καπιταλισμός είναι αυτός που γεννά την πατριαρχία, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα θεσμικό ιδεολόγημα του ιεραρχικού κορμού. Δεν είναι λίγες οι φορές που αποδείχθηκε πως η παρέμβαση της κρατικής ‘’μέριμνας’’ στα πεδία που πλήττονται από την πατριαρχία αντί να καταφέρει την δικαίωση του θύματος, επιτυγχάνει την νομιμοποίηση του θύτη και την αποσιώπηση του περιστατικού από την δημόσια σφαίρα.
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι σε έναν κόσμο γεμάτο δυστυχία και πόνο, φτώχεια και πείνα, στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού οι ζωές των κατατρεγμένων δεν έχουν καμία σημασία. Η λίστα των ονομάτων με τις νεκρές μας αδελφές δεν έχει τελειωμό. Πρόσφυγες και μετανάστριες -της γης οι κολασμένες- αν δε πνιγούν στο Αιγαίο, ξυλοκοπούνται και βιάζονται στα σύνορα. Οι κρατούμενες στις φυλακές της Πέτρου Ράλλη πέρα από τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζουν, παρενοχλούνται σεξουαλικά από τους φύλακες. Ο Ζακ Κωστόπουλος/Zackie Oh, μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, λιντσάρεται και δολοφονείται από μπάτσους και καταστηματάρχες. Στην Ηλιούπολη μια 18χρονη κρατούνταν αιχμάλωτη από τον μπάτσο και μαστροπό Μπουγιούκο, που τη βίαζε και την εξέδιδε συστηματικά ενώ στο Α.Τ.-κολαστήριο Ομόνοιας, μια 19χρονη βιάζεται από τα καθάρματα της ομάδας Δίας. Ταυτόχρονα αποκαλύπτονται οι παιδεραστές ή και οι βιαστές της καλλιτεχνικής σκηνής, όπως με τη περίπτωση του Λιγνάδη και του Φιλιππίδη αλλά και από την πολιτική σκηνή, με το περιστατικό στον Κολωνό και τον παιδοβιαστή Η. Μίχο που εκπόρνευε την 12χρονη. Όλες αυτές οι υποθέσεις βρίσκονται υπό το πρίσμα ενός κοινού παρονομαστή, αυτού που στο στόχαστρο της εξουσίας βρίσκονται οι καταπιεσμένες και εξαθλιωμένες, οι από τα κάτω.
Το ίδιο το σύστημα είναι αυτό που γεννά τις έμφυλες διακρίσεις και οπλίζει καθημερινά τα χέρια επιτήδειων (παρα)βιαστών, ενισχύοντας το πατριαρχικό καθεστώς με κύρια μέσα τη συνοχή και τη συγκάλυψη. Η αστική δικαιοσύνη αποφασίζει κάθε φορά να σιωπά, αποδεικνύοντας πως για όλες εμάς, το σύστημα δεν αποτελεί χέρι σωτηρίας, αλλά κινητήριο μοχλό αναπαραγωγής πατριαρχικών και εξουσιαστικών συμπεριφορών. Εμάς, ο πρόλογος την κρατικής ασφάλειας και δικαιοσύνης -αποδεδειγμένα- δεν μας έπεισε ποτέ. Ως αναρχικοί/ες παλεύουμε για έναν κόσμο, όπου εξ αρχής θα θεμελιώνεται πάνω σε μια πραγματικότητα απαλλαγμένη από τα πατριαρχικά κατάλοιπα, όπου τα περιστατικά έμφυλης καταπίεσης δεν θα βρίσκουν σπιθαμή χώρου να καρποφορήσουν.
Δεν αναζητούμε την δικαιοσύνη και την ασφάλεια για προβλήματα που γεννά το κράτος, από το ίδιο το κράτος. Η δικαιοσύνη και η ασφάλεια για εμάς προέρχεται μόνο υπό το πρίσμα της αλληλεγγύης. Προτάσσουμε την γυναικεία χειραφέτηση με πρόποδες την κοινότητα και την οργάνωση. Και πάντα έχουμε κατά νου, ότι η πραγματική χειραφέτηση δε ξεκινά από τα δικαστήρια αλλά, όπως λέει και η E. Goldman, «από τη ψυχή της γυναίκας» άρα από την απόφαση του ίδιου του ανθρώπου να ορθώσει το ανάστημα του, απέναντι στο τέρας που λέγεται κράτος, καπιταλισμός, πατριαρχία. Γιατί τη λύση δε θα τη φέρει μια δικαστική απόφαση που δε θα τελεστεί καν, ούτε η κάμερα ή ο φύλακας στις εισόδους. Μόνο εμείς μπορούμε να φτιάξουμε τις δικές μας μέρες, το κόσμο που θέλουμε να ζήσουμε, μακριά από την εκμετάλλευση και την υποταγή. Με όπλα μας την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, την αυτοοργάνωση, μα πάνω απ’ όλα την αγάπη μας για ζωή· να αντεπιτεθούμε βάζοντας φωτιά σε αυτό το σάπιο εξουσιαστικό σύστημα.
ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ
ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere
