Καμία μόνη απέναντι σε (παρα)βιαστές καθηγητές σε σχολεία & σχολές

"Είχα πάθει κρίση άγχους, μου είπε να πάω σπίτι και να κάνω τον εαυτό μου να νιώσει καλύτερα και να του πω πως ένιωσα."

"Ανέβαινα τις σκάλες και ένιωσα κάποιον να μου χτυπάει τον κώλο, νόμιζα ότι ήταν μια φίλη μου αλλά ήταν ο καθηγητής μου."

Τα παραπάνω αποτελούν μόνο κάποιες από τις δηλώσεις των μαθητριών από το 3ο Γυμνάσιο και το 3ο Λύκειο Θεσσαλονίκης σχετικά με τα χυδαία σχόλια και κινήσεις παραβιαστών καθηγητών τους. Οι μαθήτ(ρι)ες του σχολείου προχώρησαν σε κατάληψη με σκοπό να γνωστοποιήσουν τα παραπάνω περιστατικά και να αποτρέψουν την οποιαδήποτε επαφή των καθηγητών με τα θύματά τους. Παράλληλα, γνωστοποίησαν τα περιστατικά σε γονείς των μαθητριών με σκοπό να προχωρήσουν σε αντίστοιχες νομικές διαδικασίες. Μέσω της κατάληψης και με όπλα τους την αλληλεγγύη & την αυτοοργάνωση, οι μαθήτ(ρι)ες δημιούργησαν ένα ασφαλές περιβάλλον για να γνωστοποιηθούν νέα περιστατικά που μέχρι πριν δεν είχαν ακουστεί.

Παρά την αρχική αμφισβήτηση στις καταγγέλλουσες με διάθεση αποσυμπίεσης της κατάστασης και ο φόβος για τις διαστάσεις που θα μπορούσε να πάρει μια γενικευμένη αμφισβήτηση της πατριαρχίας με καταλήψεις σε σχολεία και σχολές, η δευτεροβάθμια προχώρησε σε γρήγορες κινήσεις δίνοντας ολιγοήμερες άδειες στους δύο καθηγητές και προχωρώντας σε Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ). Είναι απορίας άξιο αν οι δύο καθηγητές θα βρεθούν σε απόσπαση (με τους ίδιους να επιστρέφουν αργότερα στην οργανική θέση που διαθέτουν έκαστος σε γυμνάσιο και λύκειο) ή ακόμα κι αν θα κριθεί πως δεν επαρκούν οι λόγοι για κάτι τέτοιο. Υπάρχει τρόπος με τον οποίο οι δύο αυτοί καθηγητές θα μπορούσαν να συνεχίσουν «εκπαιδευτικό» έργο; Υπάρχει κάποιος μηχανισμός που θα αποτρέψει τις εκ νέου παραβιαστικές συμπεριφορές;

Παραβιαστικές συμπεριφορές, σεξιστικά σχόλια και διακρίσεις βάσει φύλου δεν αποτελούν εξαίρεση στην σχολική καθημερινότητα. Τα συγκεκριμένα περιστατικά είναι ωστόσο από τα πρώτα που παίρνουν έκταση, που δημοσιοποιούνται και καταγγέλλονται, δίνοντας το παράδειγμα και σε άλλους/ες μαθητ(ρι)ες που έχουν δεχθεί ανάλογες συμπεριφορές να σπάσουν τη σιωπή, ώστε οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις να μη θεωρούνται πια κανονικότητα, Η έμφυλη βία - από τα σεξιστικά σχόλια ως τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και τις πιο ακραίες εκφάνσεις της πατριαρχίας, όπως ο βιασμός και οι γυναικοκτονίες- είναι βία, και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η πατριαρχική βία είναι εξουσία και ως εξουσία γεννιέται και θεριεύει εντός του -πάνω από όλα- εξουσιαστικού κρατικό-καπιταλιστικού συστήματος.

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Η ίδια η εκπαίδευση που παράγει ανισότητες, διαμορφώνει τις συνθήκες της μελλοντικής εκμετάλλευσης, αναπαράγει τα πατριαρχικά πρότυπα, καλύπτει τους καθηγητές και εντατικοποιεί τους ρυθμούς ζωής. Αυτό είναι το πρόβλημα και αυτήν θα αντιπαλέψουμε. Ουσιαστικά το εκπαιδευτικό σύστημα που βασίζεται στην πειθάρχηση και τους ταξικούς φραγμούς, με την ΕΒΕ, την βάση του 10, τις συνεχείς εξετάσεις και το άγχος, είναι αυτό που αναπαράγει την πατριαρχία. Ο ανταγωνισμός που καλλιεργείται μεταξύ των μαθητ(ρι)ών, η εντατικοποίηση κι η καθιερωμένη σχέση μαθητη-δασκάλου - όπου ο μαθητής προβάλλεται ως παθητικός δέκτης, διαμορφώνουν όρους εξουσίας κι ως εκ τούτου αναπαράγουν την πατριαρχική ιδεολογία. Ταυτόχρονα το εκπαιδευτικό σύστημα ως καθρέφτης της κοινωνικής αναπαραγωγής καλύπτει την έμφυλη βια και την πατριαρχία μεταξύ των μαθητ(ρι)ών με βιασμούς, όπως το πρόσφατο παράδειγμα σε σχολείου στο Κορδελιό, revenge porn απέναντι σε μαθήτριες και παρενοχλήσεις. Η πατριαρχία, η εξουσία, οι ταξικές ανισότητες αποτελούν έννοιες άμεσα συσχετιζόμενες και αλληλένδετες.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Στην πραγματικότητα ο μόνος δρόμος που έχουν να επιλέξουν τα θύματα της πατριαρχίας και οι αλληλέγγυοι/ες είναι η άμεση δράση. Με καταλήψεις και γενικές συνελεύσεις να διαμορφώσουν ένα ασφαλές περιβάλλον για τις καταγγέλουσες, φωνάζοντας πως καμία δεν είναι μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία πολεμώντας το ίδιο το σύστημα που την γεννά. Οι καθηγήτ(ρι)ες που θέλουν να σταθούν πλάι στους αγώνες των μαθητ(ρι)ών οφείλουν να απέχουν από την τηλεκπαίδευση - καταστολή των καταλήψεων να δώσουν χώρο κι εμπιστοσύνη στις διεκδικήσεις τους και να οργανώσουν οι ίδιοι τις δικές τους. Με οργάνωση στις διαδικασίες βάσης, τις γενικές συνελεύσεις και απεργίες μπορούν να διαμορφώσουν συνθήκες γενικευμένης σύγκρουσης με το κρατικό-καπιταλιστικό αφήγημα των σχολείων πειθάρχησης και «βορά» στα χέρια των επενδυτών της αξιολόγησης

ΚΡΑΤΟΣ, ΜΜΕ, ΣΧΟΛΕΙΑ, ΣΧΟΛΕΣ & ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΛΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τις διαγραφές, τις συγχωνεύσεις τμημάτων, τον έλεγχο, την αξιολόγηση, το εντατικοποιημένο περιβάλλον, τους αυξανόμενους αποκλεισμούς, την υποχρηματοδότηση και την απλήρωτη μαθητεία. Μαθητ(ρι)ες, φοιτητ(ρι)ες, εκπαιδευτικοί να υπερασπιστούμε το δημόσιο έξω και πέρα από το κράτος, Το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος. Ο κόσμος της εξουσίας δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να παλέψουμε για τη ζωή που μας αξίζει. Οργάνωση κι αγώνας για μια ελευθεριακή παιδεία σε μια κοινωνία ισότητας κι αλληλεγγύης, για μια παιδεία που δε θα διαιρεί και θα βασίζεται στην αλληλοβοήθεια και τον σεβασμό στις δυνατότητες του/ης καθενός/μίας.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Για μια ελευθεριακή παιδεία σε μια κοινωνία ισότητας & ελευθερίας

Μικροφωνική Συγκέντρωση Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2022 στις 12.00 εξω απο Παλιά Φιλοσοφική Σχολή ΑΠΘ

Συγκέντρωση Παρασκευη 26 Φεβρουαρίου 2022 στις 13.30 εξω απο το κτίριο της Δευτεροβάθμιας Διοίκησης Ανατολικής Θεσσαλονίκης

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere

Είναι Μαρία — δε θέλω να λέω ψέματα –

δύσκολοι καιροί.

Και θα ‘ρθουνε κι άλλοι.

Θα την αλλάξουμε τη ζωή!

Παρ’ όλα αυτά Μαρία.

Κ. Γώγου

 

Ελευθεριακό Σχήμα Παιδαγωγικού ΑΠΘ