Ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, την κρατική καταστολή και την εμπορευματοποίηση του πανεπιστημίου

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αποτελεί μια διαρκής διαδικασία του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος μέσω της οποίας επιχειρεί να διασφαλίσει την επικυριαρχία του, να εντείνει την ταξική εκμετάλλευση και να εξασφαλίσει την κοινωνική σιγή. Τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια των τελευταίων χρόνων μεθοδεύουν την πλήρη υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, ώστε το σύνολο της να προσαρμοστεί στις ανάγκες του κεφαλαίου σύμφωνα και με τα διεθνή πρότυπα. Η εντατικοποίηση, οι ταξικοί φραγμοί, η καταστολή και η εξατομίκευση δίνουν το σύνθημα για την προώθηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης· για το «πανεπιστήμιο του 2030» που ευαγγελίζονται οι ειδήμονες του Ιδρύματος Μποδοσάκη στο σχέδιο τους. Ένα «σχέδιο δράσης» που βρίσκεται υπό την αιγίδα της ΠτΔ Κ. Σακελλαροπούλου και που σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του υπουργείου θα αποτελέσει τη βάση για το νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στις αρχές του έτους. Ένα τσούρμο προσεκτικά διαλεγμένων για τα φρονήματα και τις δηλώσεις τους ακαδημαϊκών μαζεύτηκαν για να εκφράσουν τον συντηρητικό ακαδημαϊσμό και να προτείνουν τον πιο σύντομο τρόπο που το πανεπιστήμιο θα ευθυγραμμιστεί με τα «ευρωπαϊκά πρότυπα» και τις ανάγκες της αγοράς, ώστε να επιτύχει την καπιταλιστική ολοκλήρωση. Χρησιμοποιώντας μερικές όμορφες λέξεις, όπως η συμπεριλιπτικότητα, η αυτονομία, η διεπιστημονικότητα και η προσαρμοστικότητα προσπαθούν να ντύσουν ένα σχέδιο που προωθεί την σταδιακή ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και την υποτίμηση των πτυχίων.

Ενδεικτικά τα βασικά σημεία της πρότασης περιλαμβάνουν:

Συγκρότηση συμβουλίων ιδρύματος (Σ.Ι.).

Πρόκειται για το ανώτατο αποφασιστικό όργανο του ιδρύματος, ξεπερνώντας και την ίδια τη σύγκλητο, που θα απαρτίζεται από μέλη εξωτερικά του ιδρύματος και διορισμένα από το υπουργείο. Προβλέπεται ο πλήρης έλεγχος των οργάνων διοίκησης των πανεπιστημίων με σκοπό τη θωράκιση της διοίκησης των ιδρυμάτων από τους συλλογικούς φορείς, ενώ στις αρμοδιότητες του θα είναι κι η επιλογή υποψήφιων πρυτάνεων και κοσμητόρων. Η βασικότερη λειτουργία των Συμβουλίων Ιδρυμάτων θα είναι η αξιολόγησή τους με κριτήρια την ανταγωνιστικότητα, την «αριστεία», την προσέλκυση κεφαλαίων ώστε τελικά η χρηματοδότησή τους να αποκοπεί από το δημόσιο και να στηριχτεί πλήρως στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Σε αντιστοιχία με την αναδιάρθρωση σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η αξιολόγηση των ιδρυμάτων και η αυτοχρηματοδότησή τους μέσα από «χορηγίες», έρχεται να μετατρέψει την εκπαιδευτική διαδικασία σε εμπόρευμα, τους διδάσκοντες σε υπαλλήλους πλήρους υποταγμένους στα συμφέροντα των αφεντικών και τους σπουδαστές σε πελάτες. Όσα σχολεία ή ιδρύματα δεν αντέξουν τον ανταγωνισμό συγχωνεύονται ή κλείνουν. Αυτή η κίνηση έρχεται να προστεθεί στην ευρύτερη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ως συνέχεια της εξίσωσης των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων με αυτά των ιδιωτικών κολλεγίων και της ελάχιστης βάσης εισαγωγής.

Αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών κι απόσπαση επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία.

Τα προγράμματα σπουδών αλλάζουν ριζικά στην κατεύθυνση δημιουργίας «ευέλικτου» εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα φοίτησης. Έτσι, λοιπόν, μιλάμε για ειδικά διαμορφωμένες ενότητες μαθημάτων, οι οποίες προσιδιάζουν σε σειρές σεμιναρίων. Το ενιαίο πτυχίο που ως τώρα εξασφάλιζε –τυπικά τουλάχιστον– ισότιμα επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους καταργείται από την πολυδιάσπαση του σε επιμέρους τίτλους και ειδικεύσεις. Ο φοιτητής θα «χτίζει» το πτυχίο του ανάλογα με τις επιλογές μαθημάτων και θα χαράσσει τον ατομικό του δρόμο στην αγορά εργασίας. Προωθείται ο ανταγωνισμός τόσο μεταξύ των φοιτητών κατά τη διάρκεια των σπουδών όσο και μεταξύ των αποφοίτων-μελλοντικών εργαζομένων, ενισχύοντας την εξατομίκευση και διευκολύνοντας την εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά.

Ταυτόχρονα, ενισχύεται η εγκαθίδρυση Κέντρων Δια Βίου Μάθησης (ΚΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) τα οποία στοχεύουν στην κατάρτιση των συμμετεχόντων σε αντικείμενα με άνοδο στην αγορά εργασίας. Τα προγράμματα αυτά ενισχύουν τους ταξικούς φραγμούς, αφού ως απαραίτητη προϋπόθεση έχουν τα δίδακτρα και αφετέρου δημιουργούν εργαζομένους πολλαπλών ταχυτήτων, αφού η περεταίρω κατάρτιση που δεν καλύπτεται από το πτυχίο καθίσταται απαραίτητη για την εύρεση εργασίας. Στην ίδια κατεύθυνση που προωθεί τη διασύνδεση της τεχνικής εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας υποτιμημένων και φθηνών εργατικών χεριών επαναφέρονται και τα Τμήματα Εφαρμοσμένων Επιστημών αντικαθιστώντας τα ΑΤΕΙ.

//οι εκκενώσεις καταλήψεων, η πανεπιστημιακή αστυνομία & η ελεγχόμενη είσοδος εξυπηρετούν το σχέδιο της προληπτικής αντιεξέγερσης για την επίθεση σε όποιον/α αγωνίζεται και την προώθηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης//

Μένει στο τέλος να φανεί, πως οι αρμόδιοι του υπουργείου θα αξιοποιήσουν τις παραπάνω προτάσεις για τη διαμόρφωση του νέου αντι-εκπαιδευτικού νομοσχεδίου που, όσο κι αν διαφοροποιηθεί στα επιμέρους ζητήματα, η στόχευση του έχει καθοριστεί ήδη πολύ πριν το διαβόητο αυτό πόρισμα της επιτροπής. Άλλωστε, το κράτος συνεχίζει απρόσκοπτα την κατασταλτική του επίθεση εντός κι εκτός πανεπιστημίων και την προετοιμασία του για την ολοκληρωτική διαχείρισή τους. Παραμονή πρωτοχρονιάς εκκενώνει το κατειλημμένο «Στέκι στο Βιολογικό» στο ΑΠΘ και αμέσως ξεκινάει το γκρέμισμά του, αφού πρώτα έχει αποκλείσει με αστυνομικές δυνάμεις τα πανεπιστήμια. Εκδικητικά προς τα κεκτημένα και του φοιτητικού κινήματος που το προηγούμενο διάστημα κατάφερε να επανοικειοποιηθεί με όρους αγώνα το πανεπιστήμιο εκκενώνει την μακραβιότερη κατάληψη στο ΑΠΘ ταυτόχρονα όμως και αποκαλυπτικά θρασύδειλα οι μπάτσοι καταφέρνουν να εισβάλλουν στα πανεπιστήμια μόνο νύχτα ή παραμονή πρωτοχρονιάς. Ματαιοπονούν όσο νομίζουν ότι μπορούν να απονοηματοδοτήσουν το άσυλο και να κάμψουν τους φοιτητικούς και κοινωνικούς αγώνες.

Η κίνηση αυτή καταδεικνύει εξίσου και τις προτεραιότητες που θέτει ο κρατικός μηχανισμός σχετικά με τα πανεπιστήμια.

Τη στιγμή που η κρατική διαχείριση της πανδημίας έχει αποτύχει μέχρι και στο τελευταίο σημείο της με κρούσματα να έχουν εκτοξευτεί, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους, η κυβέρνηση κατάφερε να εξασφαλίσει το κληροδότημα για την εγκατάσταση συστημάτων ελέγχου εισόδου, τουρνικέ στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το ΕΚΠΑ, το Πανεπιστήμιο Πειραιά και το ΑΠΘ. Περίπου 750.000 ευρώ δίνονται μέσω δωρεάς της ΑΜΚΕ «Αιγέας» του εφοπλιστή Μαρτίνου, καταξιωμένου υποστηρικτή και έμπιστου «συγγενή» της κυβέρνησης για την εγκατάσταση των συστημάτων ελεγχόμενης εισόδου που θεσμοθετούσε ο νόμος 4777. Η βιασύνη της κυβέρνησης να επιτεθεί ολοκληρωτικά και με κάθε διαθέσιμο μέσο στους αγωνιζόμενους φοιτητές και τα κεκτημένα τους φαίνεται από το σύστημα της δωρεάς για τα τουρνικέ, ώστε να επιταχυνθεί η εγκατάσταση και λειτουργία τους, το πλήθος των αντι-εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, την επιτάχυνση των διαδικασιών πρόσληψης των ΟΠΠΙ και την επαναφορά της εξαγγελίας για την εγκατάσταση τους την Άνοιξη του ΄22 μετά την απόσυρση του μέτρου μπροστά στη δυναμική του ριζοσπαστικού φοιτητικού κινήματος.

Είναι ξεκάθαρο εδώ και καιρό πως η ζωτική ανάγκη του κράτους δεν είναι άλλη από την καταστολή. Καμία εντύπωση δεν μας προκαλούν οι προτεραιότητες που θέτει. Καμία εντύπωση και από τα συγχαρίκια του εξουσιομανή Παπαϊωάννου για την εκκένωση του Βιολογικού ή από την πρωτιά του ΑΠΘ σχετικά με την αμεσότητα στην αποδοχή της δωρεάς του Μαρτίνου. Καμία επιλογή και για εμάς πέρα από τον ανυποχώρητο αγώνα.

Βαδίζουμε στους δρόμους που χάραξαν τα ριζοσπαστικά εκπαιδευτικά κινήματα του 1990-1991 και του 1997-1998 ενάντια στους επίδοξους σχεδιασμούς περί εκσυγχρονισμού των πανεπιστημίων, του 2006-2007 ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, του αυτοοργανωμένου αγώνα της περασμένη άνοιξης και όλα όσα ξεκινήσαμε μέσα από την κατάληψη της πρυτανείας και των σχολών μας αποδεικνύοντας την δυναμική που μπορούν να αποκτήσουν οι φοιτητικοί αγώνες.

Καμία οπισθοχώρηση, κανένας συμβιβασμός μπροστά στο σχέδιο της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης και της ιδιωτικοποίησης της παιδείας. Να υπερασπιστούμε το πανεπιστημιακό άσυλο και τις καταλήψεις ενάντια στην κρατική καταστολή.