Την Πέμπτη 18 Νοέμβρη 2021, παρατηρούνται επεμβάσεις στο χώρο της κατάληψης «στέκι στο βιολογικό». Συγκεκριμένα, τοποθετούνται γυψοσανίδες στο χώρο και σημαδεύονται τείχη προς κατεδάφιση. Σύμφωνα με σχετική έρευνα, το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης ανέθεσε εργολαβία για την αναδιαμόρφωση του χώρου προορίζοντας το στέκι για αίθουσα λειτουργίας της σχολής της ΣΘΕ.

Μετράμε πλέον σχεδόν 18.000 νεκρούς από την πανδημία του covid-19, ευθύνη για τους οποίου φέρει μοναχά η κρατική διαχείριση της, μετράμε χιλιάδες ανέργους, και επισφαλώς εργαζομένους, νεκρούς εργάτες κάθε βδομάδα, ασθενείς στην αναμονή για χειρουργεία λόγω της αποσάθρωσης του ΕΣΥ. Μετράμε μία γυναικοκτονία κάθε μήνα, νεκρούς από σφαίρες μπάτσων, νεκρούς μετανάστες στα σύνορα και τον υγρό τάφο του Αιγαίου από την κρατική μεταναστευτική πολιτική. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη της κοινωνικής αποσάθρωσης και του κανιβαλισμού της κοινωνικής βάσης, είναι προφανές ότι για τους διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, η επιστροφή στην κανονικότητα περνάει μέσα από τη συνέχιση της επίθεσης στην κοινωνική βάση και το χτύπημα των κέντρων της κοινωνικής αντίστασης, στις δομές και τους ανθρώπους του.

Η επίθεση εναντίον του κατειλημμένου στεκιού, ενός χώρου του κινήματος που μετράει ήδη 35 χρόνια στους αγώνες αποτελεί μια ακόμα επίθεση κράτους και κεφαλαίου απέναντι στις κινηματικές δομές, σε συνεργασία αυτή τη φορά με την πρυτανική αρχή, η οποία δεν ξεχνάμε ότι καθ' όλη τη διάρκεια της περσινής χρονιάς, έδωσε πολλάκις τη συγκατάθεσή της για εισβολή των μπάτσων μέσα στο άσυλο των πανεπιστημίων, για εκκένωση της κατειλημμένης από αγωνιζόμενους φοιτητές και φοιτήτριες πρυτανείας ενάντια στο νόμο Κ/Χ. Δε μας προκαλεί βέβαια έκπληξη η συνεργασία των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους με τις πρυτανικές αρχές. Εκκενώσεις καταλήψεων και στεκιών που βρίσκονται σε καθεστώς ιδιοκτησίας πανεπιστημίων, όπως η κατάληψη Terra Incognita, το στέκι της ΑΣΟΕΕ, οι εισβολές των μπάτσων στις ΦΕΠΑ και στο ΕΜΠ, το σφράγισμα του κτιρίου Γκίνη στο Κάτω Πολυτεχνείο, η σκευωρία δίωξης για υποχρεωτική λήψη DNA των 14 αγωνιστών της κατάληψης πρυτανείας του ΕΜΠ. Γενικώς, η κατάργηση του Ασύλου, οι πολλαπλές έφοδοι της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό χώρο και ο σχεδιασμός για τη μελλοντική σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) αποτελούν το μέσο για την ένταση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας εντός κι εκτός πανεπιστημίων.

Οι καταλήψεις αποτελούν κομμάτι του αγώνα, το έδαφος όπου προετοιμάζονται τα σχέδια της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και για αυτό πρέπει να χτυπηθούν, στο πλαίσιο της «προληπτικής αντιεξέγερσης» για να μην βρουν κοινωνικές προσβάσεις να μην έρθουν σε ώσμωση με την διογκούμενη οργή των πληβειακών μαζών, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου τα προτάγματα του αναρχικού αγώνα είναι τα μόνα που μπορούν να δώσουν μιαν απάντηση στη βάρβαρη πραγματικότητα που βιώνουμε. Αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και αλληλοβοήθεια. Όπως λοιπόν απέτυχαν και οι προηγούμενες κατασταλτικές ενέργειες τους θα αποτύχουν και αυτές οι τωρινές. Η έντονη και διαρκής παρουσία των αναρχικών αγωνιστών σε όλα τα μέτωπα πάλης, η σύνδεσή τους με τους κοινωνικούς αγώνες, η συμμετοχή της νεολαίας, των φοιτητών και των μαθητών, των νέων εργαζόμενων, των ανθρώπων με αξιοπρέπεια σε αναρίθμητα εγχειρήματα του αναρχικού και αντικρατικού αγώνα έχουν διαμορφώσει ένα αγωνιστικό υποκείμενο το οποίο διεκδικεί χωρίς να παρακαλά κανέναν, επιτίθεται χωρίς να μεμψιμοιρεί. Και ως σχέση δεν καταστέλλεται. Το αναρχικό κίνημα γεννήθηκε μέσα από σχέσεις αμοιβαίας κοινωνικής αλληλοβοήθειας, αναπτύχθηκε και ενέπνευσε με το όπλο της -δίχως προϋποθέσεις και όρους- αλληλεγγύης και αυτό παραμένει το ιδανικό και ο προσανατολισμός του για την κοινωνία που οραματίζεται.

 

Στηρίζουμε το κάλεσμα αλληλεγγύης των ελευθεριακών/αυτόνομων σχημάτων