ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 41α, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙ-ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
Η φυλακή είναι ένας θεσμός που στο σύνολό του αποτελεί προϊόν μιας κοινωνίας βασισμένης στην κυριαρχία και την εκμετάλλευση. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση για κοινωνικά προβλήματα, αλλά αντιθέτως αντιπροσωπεύει ένα από τα πολλά πρόσωπα της κρατικής βίας.
Στην Ιταλία, οι συνθήκες στις φυλακές επιδεινώνονται διαρκώς εδώ και χρόνια: ο υπερπληθυσμός καθώς και η σωματική και ψυχολογική κακοποίηση αποτελούν την «κανονικότητα» μιας ολοένα και πιο αφόρητης κατάστασης, πράγμα που μαρτυρά ο αυξανόμενος αριθμός αυτοκτονιών.
Οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι έγκλειστοι σε καθεστώς 41α (41bis) ή αλλιώς «καθεστώς υψηλής εποπτείας» είναι ακόμα πιο απαράδεκτες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πρόκειται για κανονικό ψυχοσωματικό βασανιστήριο, λόγω των εξαιρετικά σκληρών συνθηκών απομόνωσης και στερήσεων.
Τόσο η ισόβια κάθειρξη όσο και το άρθρο 41α αποτελούν μια θεσμοθετημένη φρίκη, επαίσχυντη για κάθε κοινωνία. Πέρα από τις υποκριτικές διακηρύξεις για την ανάγκη «επανένταξης» του κρατούμενου ή της κρατούμενης στην κανονική κοινωνική ζωή, αυτές οι επιβαλλόμενες τιμωρίες αποκαλύπτουν πώς αντιλαμβάνονται οι άρχουσες τάξεις τους ανθρώπους που πέφτουν στα δίχτυα της «δικαιοσύνης» τους: σαν σκουπίδια που πρέπει να απομονωθούν στην κοινωνική χωματερή που συνιστούν οι φυλακές.
Ακόμη και το Συνταγματικό Δικαστήριο αναγνώρισε αυτήν την κατάσταση, κρίνοντας, ήδη από το 2021, ότι τα συγκεκριμένα μέτρα είναι αντισυνταγματικά. Η νέα κυβέρνηση, συνεχίζοντας την πρακτική των προκατόχων της, επαναβεβαίωσε την εφαρμογή της ισόβιας κάθειρξης χωρίς δικαίωμα αποφυλάκισης με περιοριστικούς όρους. [Σημ. στην αγγλική έκδοση: ο ιταλικός όρος «ergastolo ostativo» περιγράφει μια ειδική ποινή ισόβιας κάθειρξης, η οποία εφαρμόζεται σε καταδικασμένους για αδικήματα «τρομοκρατίας» και για τη μαφία. Οι ισοβίτες αυτοί δεν έχουν καμία πρόσβαση σε υποτιθέμενα ευεργετικά μέτρα, όπως η εργασία εκτός των φυλακών, οι άδειες, ο κατ’ οίκον περιορισμός, η επικοινωνία κ.α., παρά μόνο αν «συνεργαστούν με τις δικαστικές αρχές», δηλαδή αν καταδώσουν. Αντίθετα, οι υπόλοιποι καταδικασμένοι σε ισόβια έχουν πρόσβαση στις προαναφερόμενες εναλλακτικές, χωρίς περιορισμούς].
Εδώ και χρόνια γινόμαστε μάρτυρες του ιδιαίτερου μένους των κατασταλτικών μηχανισμών ενάντια στο αναρχικό κίνημα, με όλο και πιο ευφάνταστες δικαστικές θεωρίες και όλο και βαρύτερες ποινές, ακόμη και για γεγονότα που ανήκουν στις στοιχειώδεις εκφράσεις των κοινωνικών συγκρούσεων. Στην πραγματικότητα, σε βάρος του αναρχικού κινήματος εφαρμόζεται το λεγόμενο «ποινικό δίκαιο του εχθρού», βάσει του οποίου δικάζεται κανείς όχι τόσο για τις πράξεις που διαπράττει όσο για τις ιδέες του.
Αυτό το μένος επιδεικνύεται επίσης σε βάρος εκείνων των κρατούμενων, γυναικών και αντρών, που υπερασπίζονται το αναρχικό τους ιδεώδες, καθώς υφίστανται όλο και πιο σκληρά καθεστώτα εγκλεισμού, με πιο πρόσφατο το 41α.
Εδώ και εβδομάδες, ο Alfredo Cospito πραγματοποιεί απεργία πείνας μέχρις εσχάτων προκειμένου να απομακρυνθεί από το καθεστώς 41α, ενώ κι άλλοι φυλακισμένοι και φυλακισμένες ξεκίνησαν απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης.
Υποστηρίζουμε τον αγώνα τους καθώς και κάθε αγώνα που διεξάγουν κρατούμενοι και κρατούμενες σε όλες τις φυλακές, διεκδικώντας λιγότερο πνιγηρές συνθήκες, την οριστική κατάργηση του 41α και όλων των υπόλοιπων ειδικών καθεστώτων κράτησης.
Στην ιστορία μας έχουμε γνωρίσει τη βαρβαρότητα των ειδικών νόμων, του εγκλεισμού, της εξορίας, της φυσικής εξόντωσης. Ποτέ δεν τα κατάφεραν! Η λαχτάρα για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη είναι δυνατότερη απ’ όλα.
Ιταλική Αναρχική Ομοσπονδία
(Επιτροπή Επικοινωνίας)
20 Νοεμβρίου 2022
federazioneanarchica.org
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Umanita Nova