Ημερολόγιο Εκδηλώσεων

[Θεσ/νίκη] Πορεία ενάντια στην ακρίβεια
Παρασκευή 06 Μάιος 2022, 06:00pm
Επισκέψεις : 1891

ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ & ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ

Πορεία την Παρασκευή 6/5 στις 18:00, Καμάρα.

Αυτό που ονομάζεται «κρίση» σοβεί στον κόσμο τουλάχιστον μετά το 2008 και εξακολουθεί παίρνοντας ανεξέλεγκτες και απρόβλεπτες διαστάσεις. Με απλά λόγια όταν ακούμε για κρίση σημαίνει ότι τα αφεντικά, οι κατέχοντες τεράστια μερίδα του κοινωνικού πλούτου δεν είναι ικανοποιημένοι από το ποσοστό και τον ρυθμό αύξησης των κερδών τους -όταν μια καπιταλιστικού οικονομία καταρρέει λόγω των εγγενών αντιφάσεών της- ετοιμάζοντας έναν νέο κύκλο επίθεσης, στους μισθούς, τα δικαιώματα και τη ζωή μας, στις ζωές δηλαδή των φτωχών, των εργαζόμενων, των ανέργων.

Αν από το 2008 η κρίση εμφανίστηκε στην Ελλάδα εξαιτίας της θέσης της ως αδύναμου κρίκου της Ε.Ε., σήμερα αυτή βαθαίνει και εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Η εμφάνιση της πανδημίας του Covid-19 επιτάχυνε την διαδικασία ανάπτυξης της κρίσης, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, με τις κυρίαρχες εξ αυτών να βρίσκουν άλλη μια ευκαιρία για περαιτέρω αύξηση των κερδών τους και τους ανθρώπους των κατώτερων, πληβειακών τάξεων να πεθαίνουν κατά εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο και οι ζωές τους να υποτιμούνται εκ νέου. Στην χώρα μας περίπου 27.500 άνθρωποι έπεσαν θύματα της συνδυασμένης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, η οποία χαρακτηρίστηκε από την πανθομολογούμενη απροθυμία του κράτους και της κυβέρνησης να λάβει οποιοδήποτε ουσιαστικό μέτρο υπεράσπισης της κοινωνικής βάσης, πλην του σημαντικού -μα όχι αρκετού από μόνο του- μαζικού εμβολιασμού.

Οι παρατεταμένες κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί για τη νομή των φυσικών ενεργειακών πόρων, τη διαχείριση και την επιβολή σε διάφορες αγορές, σε συνδυασμό με την παντοτινή λαιμαργία των κατά τόπους αφεντικών για όλο και μεγαλύτερα κέρδη, οδηγούσαν πάντα στις πολεμικές συγκρούσεις. Όσο οι κοινωνίες βρίσκονται δέσμιες του λεγόμενου «εθνικού συμφέροντος», του ιδιωτικού κέρδους και της καπιταλιστικής συσσώρευσης ο πόλεμος θα αποτελεί τον μονόδρομο των αυτοκρατοριών σε σύγκρουση. Έτσι η παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση κορυφώνεται γι’ ακόμη μια φορά με τον τωρινό πόλεμο στην Ουκρανία.

Η τεχνητή ενεργειακή κρίση που προηγήθηκε και συνδέθηκε άμεσα με ότι ονομάστηκε στροφή στον «πράσινο καπιταλισμό» και την «καθαρή ενέργεια» απηχούσε ουσιαστικά στην εφαρμογή μιας νέας ενεργειακής στρατηγικής των αφεντικών στη Δύση, με σκοπό την επαναχάραξη των γεωστρατηγικών συσχετισμών, στοχεύοντας μακροπρόθεσμα στην απόκτηση μεγαλύτερων κερδών και την εξασφάλιση αυτάρκειας ενεργειακών πόρων. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι το ίδιο για την κοινωνική βάση: υποτίμηση των ζωών μας μέσα από την ραγδαία αύξηση της τιμής ενέργειας εν μέσω χειμώνα. Οι λογαριασμοί στα νοικοκυριά και το κόστος παραγωγής αυξήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα -όσο ποτέ άλλοτε- φτάνοντας έως και το εξωφρενικό 300% για την ίδια ποσότητα κατανάλωσης σε κιλοβατώρες. Το ρεύμα και το αέριο -όπως επίσης και το πετρέλαιο- εκτοξεύτηκαν, συμπαρασύροντας ασφαλώς και όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μαζί τους. Ακόμα και την η τιμή του ψωμιού έφτασε σε ασύλληπτα μέχρι πρότινος ύψη... Με αυτό το τρόπο υποτιμάται και υποβαθμίζεται με γρήγορες διαδικασίες η οικονομική και κατ’ επέκταση η καταναλωτική δυνατότητα των φτωχών, εξαθλιώνοντας ακόμη περισσότερο τις ζωές τους. Εν τω μεταξύ, οι μισθοί είτε παραμένουν στα ίδια επίπεδα, είτε αυξάνονται κατά γελοίο βαθμό (αυξήσεις της τάξεως των 13€), πράγμα που σημαίνει στην ουσία πως μειώνονται, αφού δεν ανταποκρίνονται ούτε ως κλάσματα στην αύξηση του κόστους ζωής. Η προηγούμενη ενεργειακή κρίση, ανατέλλει τώρα στον εφιαλτικό ορίζοντα της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Βασικά προϊόντα όπως το ψωμί, το ηλιέλαιο κ.ά. αυξάνονται ακόμη περισσότερο, ενώ οι τιμές των καυσίμων και εν γένει των υδρογονανθράκων ορυκτών διαμορφώνουν μια πραγματικότητα στην οποία τα κατώτερα στρώματα αδυνατούν να εξασφαλίσουν ακόμη και τα βασικά, με όρους επιβίωσης. Η επονομαζόμενη ‘’πραγματική οικονομία’’ φλερτάρει εκ νέου με μια ολοκληρωτική κατάρρευση.

Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση, πιστή στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων ολιγαρχών, αποποιείται όποιας ευθύνης, μεταφέροντας το φταίξιμο στη διεθνή συγκυρία, τον πόλεμο κ.λ.π. Ωστόσο, αυτή η δήθεν αληθοφανής δικαιολόγηση αποκρύβει, πέρα ως πέρα, την ενσυνείδητη επιλογή της να μην λάβει κανένα απολύτως ουσιαστικό μέτρο ανακούφισης των εργαζομένων και πραγματικής στήριξής της κοινωνίας μέσα σε αυτήν τη δυσμενή συνθήκη. Το μοντέλο διαχείρισης που εφαρμόστηκε εναντίον της πανδημίας επανέρχεται ανανεωμένο, οδηγώντας σε απόγνωση τους εργαζόμενους και τα ευρύτερα πληβειακά στρώματα.

Το μόνο πιο γελοίο από την ίδια την πολιτική που ασκούν οι ελίτ μοιάζει να είναι οι φωνές των υπαλλήλων τους στα ΜΜΕ, από τους δέκτες των οποίων διατείνονται ότι όλα βαίνουν καλώς σε ευθεία αντιπαράθεση με την πραγματικότητα που βιώνουν ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού. Έφτασαν αυτοί οι γελωτοποιοί του βασιλιά να λένε ξεδιάντροπα ότι τα καύσιμα και η ενέργεια είναι ούτως ή άλλως είδη πολυτελείας και αφορούν την ‘’παραγωγική’’ ελίτ που τα χρειάζεται και όχι τη βάση της κοινωνίας.

Αυτή είναι η πραγματικότητα αυτή που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και μέσα στην οποία οφείλουμε να δράσουμε. Είναι ο δυστοπικός μονόδρομος που έχει να μας υποσχεθεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η κρατική διαχείριση της πανδημίας, αλλά και γενικότερα η προσπάθεια αναδιάρθρωσης μέσω περαιτέρω καταπίεσης και εξαθλίωσης των πληβείων του καπιταλισμού, κάνει ακόμα πιο εμφανή τα αδιέξοδα του και την αδυναμία του ίδιου του συστήματος να επιτρέψει στους καταπιεσμένους να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Ενόσω οι πολεμικές εμπλοκές και συρράξεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη φέρνουν το τέρας του πολέμου όλο και πιο κοντά.

Απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό είναι για ακόμη μια φορά η στιγμή να προτάξουμε την αξιοπρέπεια, την αντίσταση, την αλληλεγγύη. Από τις πιο δύσκολες μέρες της πανδημίας έγινε σαφές πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. Απέναντι στην ακρίβεια, την υποτίμηση των ζωών, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε πολέμους και εθνικισμό, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να σταθούμε όλοι και όλες μαζί στο δρόμο και τους αγώνες της κοινωνικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ: Αναλαμβάνουμε μια πρωτοβουλία κινητοποίησης δυνάμεων του αναρχικού/ελευθεριακού κινήματος για την επικέντρωση της κίνησης μας στην κατεύθυνση της ενεργοποίησης της κοινωνίας αναφορικά με το ζήτημα της ακρίβειας και την άσκηση πολιτικής πίεσης ενάντια στην αύξηση του κόστους διαβίωσης των πληβείων, των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, των φοιτητών και των μαθητών. Στοχεύουμε στην διάχυση της αναρχικής πολιτικής στα κατώτερα στρώματα του πληθυσμού, εκεί όπου είναι η φυσική της θέση, ώστε να συσπειρωθούν ευρύτερες δυνάμεις σε μια κατεύθυνση εργατικών διεκδικήσεων, μέσω της συνδικαλιστικής οργάνωσης σε σωματεία, την απόπειρα δημιουργίας νέων εργατικών συλλογικοτήτων και πρωτοβουλιών, την αύξηση της κοινωνικής αλληλεγγύης, την όξυνση της ταξικής αντιπαράθεσης με το κράτος και τα αφεντικά.

Πορεία, Παρασκευή 6/5 στις 18:00, Καμάρα.

Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

afisa APO topikos thessaloniki poreia 6 maios 2022


 

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ


Καθημερινά βιώνουμε τι σημαίνει καπιταλιστική κρίση. Από το 2008 και μετά -τουλάχιστον- ακούγαμε και συνηθίσαμε να ζούμε στην οικονομική κρίση, μειώσεις μισθών, απολύσεις κι ανεργία, μαύρη κι επισφαλής εργασία, φουσκωμένοι λογαριασμοί, κομμένα «ρεύματα», απλήρωτα νοίκια, αποκλεισμοί από κοινωνικές παροχές όπως παιδεία και υγεία, ακρίβεια σε βασική είδη. Η φτώχεια, η ανισότητα, η λεηλασία κι η εξαθλίωση είναι ο βασικός τρόπος για να περιγράψουμε την κρατική-καπιταλιστική πραγματικότητα. Ήδη από τις προ-κόβιντ εποχές είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις για την οικονομική κρίση που έρχεται σ '΄έναν κόσμο που καταρρέει.


Δύο χρόνια μετά, με την πανδημία του κόβιντ να 'χει στοιχήσει τη ζωή σε τουλάχιστον 27.500 ανθρώπους μόνο στον ελλαδικό χώρο, αρχίζουμε και βιώνουμε ακόμα πιο έντονα την κρίση τα αποτελέσματα της υγειονομικής κρίσης. H κρίση στην εφοδιαστική αλυσίδα, λόγο του κόβιντ, η αισχροκέρδεια των βιομήχανων, των κλινικαρχών και των αλυσίδων εμπορίου, έχουν δημιουργήσει ενεργειακή φτώχεια. Τα κράτη κατηγορούν την κοινωνική βάση για υπερκατανάλωση ενέργειας που μολύνει το περιβάλλον, μετακυλώντας το κόστος της μετάβασης σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας σε εμάς. Την ίδια στιγμή οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, εφοπλιστικές κι αεροπορικές εταιρείες ξεζουμίζουν τους φυσικούς πόρους του πλανήτη για να πλουτίζουν οι πλουσιότεροι αυτού του κόσμου. Ακόμα πιο έντονα τα κράτη σπαταλούν πόρους κι ενέργεια για να ενισχύσουν την πολεμική βιομηχανία και τις ένοπλες δυνάμεις για να αναβαθμίσουν τον γεωπολιτικό τους ρόλο σε βάρος των λαών αυτού του κόσμου.


Όσο λοιπόν η οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή, περιβαλλοντική -κι οποιαδήποτε άλλη- κρίση αποτελούν απλά ένα συμπλήρωμα της κρατικής-καπιταλιστικής πραγματικότητας το βασικό ερώτημα για τα αφεντικά και την εξουσία είναι πως θα μετακυλήσουν την κρίση στις πλάτες της κοινωνικής βάσης. Πώς αλλιώς θα συνεχίσει το κράτος να αναπαράγεται και να επιβάλλεται, αν δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης οικονομικής ελίτ που το συντηρεί και το επιβάλλει; Πώς αλλιώς θα συνεχίσουν τα αφεντικά να πλουτίζουν, να συντηρούν τα προνόμια τους και το καπιταλιστικό σύστημα να αναπαράγεται και να κερδοφορεί σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής, σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας;


Από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη, ένα νέο κύμα ακρίβειας που επηρεάζει βασικά αγαθά, όπως ρεύμα, φυσικό αέριο, καύσιμα, τρόφιμα. Με αυτόν τον τρόπο συντελείτε έμμεση μείωση μισθών και αναδιανομή του πλούτου προς τα αφεντικά, αφού ο βασικός μισθός δεν φτάνει καν να καλύψει αυτές τις ανάγκες. Την ίδια στιγμή η κοινωνική βάση συμπιέζεται και αποκλείεται από όλο και περισσότερα πεδία επιβαρύνοντας την καθημερινότητα της, ενώ τα αφεντικά καρπώνονται τον πλούτο ιδιωτικοποιώντας και ενισχύοντας την κερδοφορία τους.


Το παράδειγμα της πανδημίας ανέδειξε με τον χαρακτηριστικότερο τρόπο τις προθέσεις των αφεντικών. Από την αρχή της υγειονομικής κρίσης το κράτος αδιαφόρησε για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, αντί να ενισχύει το ΕΣΥ, να προσλάβει προσωπικό, να πάρει μέτρα για την πρόληψη της μετάδοσης του ιού επέλεξε να αναπαράγει το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης», να απολύσει, να σπρώξει χιλιάδες ασθενείς στον ιδιωτικό τομέα, να συγχωνεύσει κλινικές και νοσοκομεία και να βοηθήσει το ιδιωτικό κεφάλαιο να κερδοφορεί σε κοινοπραξίες κι εργολαβίες.


Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ "ΛΙΓΩΝ"


Αντίστοιχη διαχείριση γίνεται και στο κομμάτι της εκπαίδευσης. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση επιταχύνθηκε στα χρόνια της πανδημίας, κλείνοντας τον μεταπολιτευτικό κύκλο, καταργείται το άσυλο, περνάνε νόμοι για όριο φοίτησης και διαγραφές φοιτητ(ρι)ών, η αστυνομία αποκτά ειδικό «σώμα» για τα πανεπιστήμια, τα σχολεία κι οι σχολές συγχωνεύονται, λειτουργούν με κριτήρια ανταγωνισμού και στόχους εταιρείας, οι εξετάσεις είναι διαρκείς κι αυξανόμενες, «ανεβάζοντας» το κόστος φοίτησης κι αποκλείοντας δεκάδες χιλιάδες από την τριτοβάθμια. Την ίδια στιγμή προωθείται η επαγγελματική εκπαίδευση, η οποία αντανακλά με τους πιο χυδαίους όρους την καπιταλιστική πραγματικότητα, της μαύρης κι επισφαλής εργασίας που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της.


Η ΜΕΡΙΜΝΑ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ


Η επιβολή διδάκτρων σε παροχές που μέχρι πριν θεωρούνταν δωρεάν, είναι απλά η επιτομή μιας αέναης διεργασίας κέρδους κι αποκλεισμών. Ήδη ορισμένες σχολές ξεκινούν προπτυχιακούς κύκλους σπουδών με αντίτιμο, ενώ τα μεταπτυχιακά και τα ενισχυτικά εκπαιδευτικά προγράμματα, απαραίτητα για την αγορά εργασίας, είναι σχεδόν κανονικοποιημένα με αντίτιμο. Παρ' όμοια η άλλοτε μέριμνα για τους/ις φοιτητ(ρι)ές είναι απλά πεδίο κερδοφορίας για εργολάβους. Τα νοίκια ακριβαίνουν σε όλες τις πόλεις και η αξιοπρεπής στέγαση απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Την ίδια στιγμή οι φοιτητικές εστίες βαράνε διάλυση και οι θέσεις είναι ελάχιστες. Οι εστιακοί/ες φοιτητ(ρι)ές αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα όπως η έλλειψη ζεστού νερού, θέρμανσης, ίντερνετ και σίτισης. Με τις σχολές απομακρυσμένες, τις εστίες μακριά από τα ιδρύματα και τα αυξημένα ενοίκια ακόμα και η μετακίνηση των φοιτητ(ρι)ών αποτελεί ένα επιπρόσθετο βάρος για το κόστος φοίτησης.


Η ίδια κατεύθυνση, δηλαδή της κερδοφορίας των αφεντικών και του αποκλεισμού με ταξικά κριτήρια, υπάρχει κι όσον αφορά την σίτιση. Ήδη από το 2013 γίνονται κοινοπραξίες ή εξ ολοκλήρου αναλήψεις από εργολαβίες, φυσικά δε μιλάμε για «φιλάνθρωπες» εταιρείες αλλά για αφεντικά που επιθυμούν να κερδοφορούν. Αποτέλεσμα είναι η μείωση της ποιότητας και της ποσότητας του φαγητού, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ο προϋπολογισμός παραμένει σταθερός. Επιπλέον ιδιαίτερα στα χρόνια της πανδημίας είδαμε προσπάθειες περιορισμού της σίτισης με κάρτες εισόδου, ελέγχους πιστοποιητικών και πάσο. Αποτελεί διαχρονική επιδίωξη των εργολάβων και των διοικήσεων η μείωση των εξυπηρετούμενων από την λέσχη παρά την ολοένα και μεγαλύτερη φτωχοποίηση. Επιπλέον μειώσεις γίνονται και στο προσωπικό με αποτέλεσμα τεράστιες ουρές, ελλιπή εξυπηρέτηση κι αποκλεισμό για όσους/ες δεν έχουν τον χρόνο να περιμένουν.


Η εργασία είναι σχεδόν υποχρεωτική, οι μόνες επιλογές είναι η μαύρη εργασία κι η επισφάλεια, οι μόνες προοπτικές. Με τις προαναφερθείσες συνθήκες τόσο στις ανατιμήσεις βασικών αγαθών αλλά και στην αύξηση του κόστους φοίτησης - κυρίως με την μείωση της μέριμνας- καθίσταται η εργασία υποχρεωτική και για τους/τις φοιτητ(ρι)ές.


Ενάντια στην ολοένα αυξανόμενη επίθεση στην τάξη μας να εντείνουμε την ταξική σύγκρουση με το κράτος και τα αφεντικά. Με όπλα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε σε κάθε κοινωνικό πεδίο για να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Με μαζικές γενικές συνελεύσεις, ανοιχτά πλαίσια, οργάνωση στην βάση, καταλήψεις, συγκρούσεις και διαδηλώσεις να υπερασπιστούμε το δημόσιο έξω και πέρα από το κράτος ενάντια στους αντεργατικούς νόμους και την εντεινόμενη φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης.


ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ


ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΣΧΟΛΕΣ, ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ & ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ


ΠΑΙΔΕΙΑ - ΥΓΕΙΑ - ΤΡΟΦΗ - ΣΤΕΓΑΣΗ


ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

 

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere

afisa quieta akriveia 6 mai 2022


 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/5 18:00 ΚΑΜΑΡΑ: Διαδήλωση ενάντια στην Ακρίβεια

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ - ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ - ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ

Σύλλογος Σπουδαστ(ρι)ών Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ

afisa sullogos arxitektoniki mais 2022

 squat arxitektoniki mais 2022

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τοποθεσία Καμάρα

Ημερολόγιο

Καμία εκδήλωση

Πρόσφατα άρθρα